امید منجمد

امید منجمد: جستجویی برای زندگی دوبارۀ یک خانواده تایلندی که با تشخیص سرطان مغز فرزندشان و آگاهی از اینکه او تا سومین سالگرد تولدش زنده نخواهد ماند، دست و پنجه نرم می‌کنند. پدر دانشمندش به درمان‌ها وسواس پیدا می‌کند، اما با وخیم‌تر شدن پیش‌بینی‌ها، تحقیقاتش را به یادگیری در مورد حفظ سرماژنتیک تغییر می‌دهد. او تلاش می‌کند تا همسرش را متقاعد کند که مغز فرزندشان را منجمد کنند تا آنچه از دخترشان باقی مانده، روزی، شاید صدها سال بعد، وقتی فناوری بتواند او را به‌طور ایمن بازگرداند و سرطان او را درمان کند، ذوب شود. تیم سرماژنتیک او را به آریزونا می‌برند، جایی که سرش به‌طور جراحی از بدنش جدا می‌شود و مغزش خشک می‌شود و با نوعی ضد یخ پر می‌شود تا در دمای پایین ذخیره شود. برادر بزرگترش، ماتریکس، نوجوانی باهوش و علاقه‌مند به علم، متعهد به کمک به بازگرداندن اوست. در سن ۱۶ سالگی به تنهایی به ایالات متحده سفر می‌کند تا در مورد سرماژنتیک بیشتر بداند و با خبر دلسردکننده‌ای بازمی‌گردد که حداقل یک متخصص معتقد است فقط ۰.۱٪ شانس بازگرداندن خواهرش از حالت منجمد وجود دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد غم و اندوهی که یک خانواده در از دست دادن فرزندش تجربه می‌کند صحبت کنند. در مورد تصمیم فیلم مستند «امید منجمد: جستجویی برای زندگی دوبار» برای حفظ جسد دختر بچه مرده از طریق انجماد چه فکر می‌کنید؟ آیا شما هم برای عزیزان خود چنین تصمیمی می‌گرفتید؟ چرا و چرا نه؟
• وقتی به پدر گفته می‌شود که فقط ۰.۱ درصد احتمال دارد دخترش با موفقیت از انجماد خارج شود، چرا فکر می‌کنید او ناامید به نظر نمی‌رسد؟ آیا اعتقاد او به فناوری آینده به نظرتان منطقی است؟ چرا بله یا چرا خیر؟
• خانواده به نظر بودایی‌مذهب هستند. آیا فکر می‌کنید گاهی فناوری و مذهب در تضاد باشند؟ آیا اعتقاداتی دارید که بیشتر بر تفکر مذهبی استوار باشد تا تفکر علمی، یا برعکس؟ آیا فکر می‌کنید ایمان به مذهب و علم هر دو قابل قبول است؟ چرا یا چرا نه؟

پدر و مادرها باید بدانند که امید منجمد: جستجویی برای زندگی دوباره، مستندی تایلندی محصول ۲۰۱۸ (به زبان‌های تایلندی و انگلیسی) است که داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که با سرطان مغز دخترشان دست و پنجه نرم می‌کنند. پدر خانواده بی‌وقفه به دنبال درمان است، اما وقتی متوجه می‌شود که دخترش قبل از سه سالگی خواهد مرد، خانواده را متقاعد می‌کند تا مغز او را در مخزنی در آریزونا به صورت کرایوژنیک منجمد کنند. جوانی شاهد خشک شدن مغز خواهرش است و توضیح می‌دهد که صورت و چشم‌های او فرو رفته‌اند. بعد از مرگ دختر، او جوان‌ترین فردی می‌شود که به این روش منجمد شده است و به همین دلیل به یک خبر بین‌المللی تبدیل می‌شود. بعداً متخصصی در این زمینه به خانواده می‌گوید که شانس زنده کردن او به صورت ایمن کمتر از ۰.۱ درصد است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک مستند عجیب است، عمدتاً درباره سوگواری و اندوه، و نه چندان درباره کریوژنتیک. امید منجمد بر جزئیات زیادی که فرآیند کریوژنتیک را توضیح می‌دهد تمرکز نمی‌کند، و بخش زیادی از تجربه بصری به پرکننده‌های بی‌نام اختصاص دارد -- ماشین‌های ناشناس در آزمایشگاه‌های علمی که با عملکردهای مبهم در حال چرخش هستند. از آنجایی که امید وجود دارد که فناوری که هنوز وجود ندارد روزی اجازه احیای ایمن مغز او را بدهد و روزی بیماری او را درمان کند، جزئیات علمی بیشتری به ما کمک می‌کند تا بفهمیم والدین چگونه این تصمیم را گرفتند. فرهنگ بودایی تایلند بسیاری از رسانه‌ها را در آنجا به پرسش از قضاوت والدین وادار می‌کند، و مجریان تلویزیونی متعدد می‌پرسند آیا پدر نگران نیست که منجمد کردن مغز کودک مرده، روح او را از "آرمیدن در آرامش" بازمی‌دارد، با به دام انداختن روح او و جلوگیری از تناسخ.فیلم شامل صحنه‌هایی به نظر غیرمرتبط است؛ در یکی از این صحنه‌ها، ماتریکس جوان برای یک بازنشستگی دو هفته‌ای بودایی اصلاح می‌شود تا به بهبودی او کمک کند. پیامی در پایان فیلم بیان می‌کند که خانواده در حال دفن نسخه‌ای از مستند در یک مخزن زیرزمینی است با امید اینکه وقتی دخترشان احیا شود، روزی بسیار بعد از رفتن همه آن‌ها، او درک کند که تا چه اندازه مورد عشق قرار گرفته است. این نیت زیبا به وضوح نشان می‌دهد که فیلم نامه‌ای به یک کودک درگذشته است و توضیح می‌دهد که چرا فیلم واقعاً به نیازهای مخاطب نمی‌پردازد.