همه راه‌ها به خانه ختم می‌شوند.

همه راه‌ها به خانه ختم می‌شوند، فیلمی الهام گرفته از یک داستان واقعی، به نظر می‌رسد که یک داستان کلیشه‌ای بلوغ برای کودکی است که مادرش به طور ناگهانی و غم‌انگیز می‌میرد. بل (وایون کاردون) یک دوستدار حیوانات است که بعد از تصادف اتومبیل که مادرش را می‌کشد، از خانواده‌اش دور می‌شود و تلاش‌های مکرر پدرش (جیسون لندن) برای ارتباط با او را رد می‌کند. او در نهایت بل را به خانه پدربزرگ مادری‌اش هوک (پیتر کایوت) در مزرعه اسب‌هایش می‌فرستد، جایی که او هم با غم‌هایش دست و پنجه نرم می‌کند. مخالفت بل با اتانازی حیوانات باعث درگیر شدنش هم با پدرش، سگ‌گیر شهر؛ معشوقه‌اش، دامپزشک شهر (ونسا برانچ) و هم با پدربزرگ و کارکنان کابوی‌اش می‌شود. باز کردن گره از پیچیدگی‌های داستان به بل فرصت زیادی می‌دهد تا از پیله‌اش خارج شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام این فیلم صحبت کنند. آیا موافق حقوق حیوانات است یا مخالف؟ چگونه می‌توان بین ارزش‌گذاری حیوانات خانگی و حیوانات مزرعه تفاوت قائل شد؟ اگر کتاب «به قتل یک باز شکاری» نوشته هارپر لی را نخوانده‌اید، ارجاعات فراوان این فیلم به داستان، دلیلی خوب برای خواندن آن است.

والدین باید بدانند که مادر قهرمان داستان در یک تصادف بد رانندگی کشته می‌شود (در خارج از صحنه) و دخترش که سرنشین ماشین بوده، از این اتفاق آسیب می‌بیند. دختر به شدت افسرده می‌شود و به خانه پدربزرگ الکلی‌اش فرستاده می‌شود، چون دیگر نمی‌تواند با پدر مهربان و دلسوزش زندگی کند. فیلم به طور مکرر با ایدهٔ اتانازی حیوانات مواجه می‌شود، با زیرداستان‌هایی از خوراک حیوانی آلوده، توله سگ‌هایی که به دلیل نژاد بد به غرق شدن محکوم شده‌اند، و پناهگاهی مخفیانه برای نجات حیوانات. یک کودک همه سگ‌های یک پناهگاه را آزاد می‌کند و در نتیجه یکی از سگ‌ها در تصادف با ماشین کشته می‌شود و دیگری به انسانی گاز می‌گیرد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

حتی برای فیلمی که در اصل برای تلویزیون ساخته شده است، تدوین در همه راه‌ها به خانه ختم می‌شود، نامنظم است و از داستان منحرف می‌شود. زیرداستان‌های زیادی پدیدار می‌شوند - تلاش‌های دامپزشک برای شناسایی علت مرموز مرگ بیمارانش، تلاش‌های سگ‌گیر برای نجات موکلانش از پایان اجتناب‌ناپذیر در پناهگاه، دوستی متوقف و شروع بل با کارگر مزرعه باشام (اوان پارک)، به نظر می‌رسد که داستان هرگز در دو ساعت به پایان نخواهد رسید. گفتگوهای عجیب و غریب کمکی نمی‌کنند - وقتی صاحب هتلی می‌گوید "باران می‌بارد، انگار خدا شلوارش را خیس کرده است" و باشام هشدار می‌دهد که یک مانور پرخطر باعث می‌شود یک شخصیت "با جت اسکی از اردن عبور کند" این حس عامیانه فقط از ریل خارج می‌شود.ممکن است گیج‌کننده‌تر از پیام فیلم باشد – آیا موافق یا مخالف اتانازی حیوانات است؟ بل یک دوستدار حیوانات است، اما وقتی سگی به نظر می‌رسد که بدون دلیل به شخصیتی دیگر حمله کرده و باید از بین برود، بل است که تصمیم شریفانه‌ای برای پایان دادن به زندگی آن می‌گیرد. در صحنه بعدی، شخصیت‌ها در حال جشن گرفتن افتتاح پناهگاهی برای حیوانات بدون اتانازی هستند. تناقض‌های مشابهی فیلمی که می‌توانست سرگرمی سالمی برای خانواده باشد را کمی تاریک و گیج‌کننده می‌کند.