جانور درون

در هیولای درون، ویلو ۱۰ ساله (با بازی کائولین اسپرینگال) در یک مزرعه دورافتاده انگلیسی با مادرش ایموجن (با بازی اشلی کامینگز)، پدرش نوح (با بازی کیت هرینگتون) و پدربزرگش وایلون (با بازی جیمز کازمو) زندگی می‌کند. ویلو دچار یک بیماری تنفسی است که به او اجازه می‌دهد تا از یک مخزن اکسیژن نفس بکشد. هر از گاهی، مادرش پدرش را در کامیون بار می‌زند و او را برای مدتی با خود می‌برد؛ وقتی برمی‌گردند، بدنشان پر از خون است. سوالات ویلو بی‌پاسخ می‌ماند، بنابراین یک روز او والدینش را تعقیب می‌کند و شاهد یک دگردیسی وحشتناکی است که زندگی‌اش را برای همیشه تغییر می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «وحشی درون» صحبت کنند. این صحنه‌ها چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده بود؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم چگونه به موضوع خشونت خانگی می‌پردازد؟ چه پیامی برای بینندگان دارد؟
• فیلم ترسناک است؟ چرا بعضی‌ها از تماشای فیلم‌های ترسناک لذت می‌برند؟ چرا بعضی‌ها از ترس لذت می‌برند؟
• شخصیت‌های این داستان تمایل دارند رازهای خود را از یکدیگر پنهان کنند. آیا رازها خوب هستند؟ بد؟ چه زمانی رازها مفیدند و چه زمانی مضر؟
• چگونه فیلم از ساختمان‌های کبریتی ویلو برای روایت داستان استفاده می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم هیولای درون، یک فیلم ترسناک گرگینه با بازی کیت هرینگتون است که به طور ظریف و زیرکانه به موضوع خشونت خانگی می‌پردازد. این فیلم حاوی صحنه‌های خشونت خانگی و تصاویری کوتاه اما شدید از خشونت علیه یک دختر جوان است. همچنین صحنه‌های کوتاهی از قربانیان خونین، اجساد خون‌آلود، هیولایی که قربانی را می‌درند و می‌خورد، هیولایی در آتش، دست در تله موش، کندن ناخن، مشت زدن و درگیری، صداها و صحنه‌های ترسناک و مواردی از این دست در آن وجود دارد. در این فیلم اسلحه نشان داده می‌شود. همچنین صحنه‌ای از یک مرد برهنه از پشت نشان داده می‌شود. صحنه‌ای از یک زن در حال تعویض لباس و پوشیدن سوتین نیز وجود دارد. در فیلم از کلمات نامناسبی مانند لعنتی، احمق و جهنم استفاده شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این امکان قطعا وجود دارد که نگاهی تازه به فرمول گرگ‌نمای افسانه‌ای داشته باشیم، اما این فیلم به‌طور کامل موفق به انجام آن نشده است؛ بدون شک، فیلم از نظر فضاسازی موفق است اما از نظر ریتم کند است و از نظر غافلگیری و ترس‌آفرینی ضعیف عمل کرده است. فیلم «وحشی درون» تقریباً از دیدگاه دختر ده‌ساله «ویلو» روایت می‌شود، اما از دید یک بزرگسال، به‌راحتی می‌توان فهمید که شخصیت‌های دیگر سعی دارند چه چیزی را از او پنهان کنند. و ساده‌دلی ایموجن («او هرگز متوجه نخواهد شد») مضحک است. صحنه‌های گرگ‌نمای فیلم به حداقل رسیده است و آن‌قدر تاریک است که به‌خوبی دیده نمی‌شود. در عوض، تمرکز فیلم بر شخصیت‌هاست، اما آن‌ها به‌خصوص به دلیل اینکه همه رازهایی دارند، ناقص به نظر می‌رسند. وقتی ایموجن و ویلو به شهر می‌روند، توقف می‌کنند تا ایموجن بتواند لباسی پنهان را بیرون بیاورد و قبل از رسیدن به شهر آن را بپوشد؛ هدف این لباس (احتمالاً برای احساس زیبایی؟) هرگز محقق نمی‌شود، زیرا آن‌ها هرگز در حال تعامل با شخص دیگری دیده نمی‌شوند.بحث اصلی فیلم در واقع در انتهای فیلم و با افشای تم اصلی توسط سازندگان مطرح می‌شود. به نظر می‌رسد که قرار بوده بیننده را شوکه کند، اما در عوض حس می‌شود که خیلی دیر و خیلی کم اتفاق افتاده است. خانه‌ای که خانواده در آن زندگی می‌کند به شکلی شوم تزئین شده است و روستای چوب‌کبریتی ویلو واقعاً شگفت‌انگیز است. در فیلم از موسیقی متن به خوبی استفاده شده است، به خصوص صدای ناخن‌جویدن خوک‌های وحشت‌زده. اما متأسفانه در نهایت فیلم خیلی چیز مهمی برای ارائه ندارد.