در رم

بت (کریستن بل) یک مدیر هنری جاه‌طلب در موزه گوگنهایم نیویورک است که کارش را از هر چیز دیگری مهم‌تر می‌داند. در سفری به رم برای عروسی خواهرش، با نیک (جاش دوآمل) که مردی جذاب و شاهد ازدواج خواهرش است، آشنا می‌شود... تا اینکه او را در حال بوسیدن زنی دیگر می‌بیند. بت که مست و عصبانی است، وارد «چشمه عشق» می‌شود و شروع به برداشتن سکه‌ها می‌کند، که جادویی را به وجود می‌آورد که باعث می‌شود همه مردانی که سکه‌ها را انداخته‌اند، بلافاصله عاشق او شوند. به طریقی، این مردان - یک شعبده‌باز خیابانی (جان هدر)، یک تاجر سوسیس (دنی دیویتو)، یک مدل خودشیفته (دکس شپارد) و یک هنرمند در حال ظهور (ویل آرنت) - بت را در نیویورک دنبال می‌کنند، در حالی که نیک که به همان اندازه شیفته است، سعی می‌کند او را متقاعد کند که با او بیرون برود. بت با اکراه شروع به باور جادو می‌کند و می‌ترسد که نیک، تنها خواستگاری که احساساتش را برمی‌گرداند، واقعاً عاشق او نیست. آیا محبت او بر اساس قدرت چشمه است، یا فقط جادوی عشق واقعی؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تم عشق واقعی در برابر دل‌باختگی یک‌طرفه صحبت کنند. آیا دنبال کردن کسی که دوستش دارید، فرستادن هدایا برای او و تلاش برای متقاعد کردن او به پاسخ دادن به احساسات‌تان، کار درستی است؟ آیا خواستگاران افسون‌شده خنده‌دار هستند یا ترسناک به نظر می‌رسند؟ نوجوانان در چنین شرایطی در زندگی واقعی چه واکنشی نشان می‌دهند؟
• در این فیلم چه کلیشه‌های کمدی رمانتیک وجود دارد؟

والدین باید بدانند که این کمدی رمانتیک، خواستگاران افسون‌شده‌ای را به تصویر می‌کشد که تحت جادویی، اساساً یک زن را تعقیب می‌کنند تا عشق او را به دست آورند. اگرچه هیچ صحنه‌ی صریح جنسی وجود ندارد، اما چند بوسه‌ی عاشقانه وجود دارد و در یک صحنه، عروس و داماد بدون لباس بالاتنه ظاهر می‌شوند، به جز یک پیشبند که نقاط حساس را می‌پوشاند. چند افتادن کمدی وجود دارد، اما هیچ خشونت جدی وجود ندارد و چند تبلیغ محصول وجود دارد که آشکار هستند اما اغراق‌آمیز نیستند. همانند بسیاری از کمدی‌های رمانتیک، شخصیت اصلی، کلیشه‌ای از یک زن کارمند سخت است که به دنبال عشق می‌گردد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مارک استیون جانسون کارگردان مستحق جایزه‌ای است برای هدر دادن استعدادهای بسیاری از بازیگران کمدی. بازیگران نقش‌های مکمل در فیلم‌های دیگرشان بسیار بسیار خنده‌دارتر هستند و فیلم‌نامه به قدری کلیشه‌ای است که حتی یک دانش‌آموز کلاس پنجم هم می‌تواند حدس بزند چه اتفاقی قرار است بیفتد. بله، بل دوست‌داشتنی است و دوهمل جذاب، اما ظاهرشان به تنهایی نمی‌تواند این داستان کاملا قابل پیش‌بینی و خسته‌کننده را نجات دهد.وقتی در رم هستی، اثبات دیگری است بر اینکه پیدا کردن یک کمدی رمانتیک اصیل و به‌یادماندنی تقریباً غیرممکن است. کل این ژانر به مجموعه‌ای از کلیشه‌ها (از جمله وابستگی بیش از حد به شهرهایی مثل رم و نیویورک) و خرگوش‌های داستانی تقلیل یافته که حتی شایستگی حضور در دوره‌های مقدماتی فیلم‌نامه‌نویسی را ندارند. منظور این نیست که کمدی‌های رمانتیک به‌طور کلی ارزش تماشا کردن ندارند (اگرچه واقعاً کمدی‌های رمانتیکی که واقعاً قابل توجه باشند، روز به روز نادرتر می‌شوند)، اما این فیلم قطعاً ارزش تماشا کردن را ندارد.