کورین

در قورین، گروهی از زنان توسط موجودات دوقلوی شیطانی (قورین‌ها یا دوقلوهای شیطانی) که توسط معلمی شرور در مدرسه شبانه‌روزی آن‌ها احضار شده‌اند، وحشت‌زده می‌شوند. آیا آن‌ها می‌توانند شرارت را که اجازه ظهور یافته است، شکست دهند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم‌های ترسناک صحبت کنند. آیا خشونت در قورین باورپذیر بود؟ آیا این موضوع فیلم را ترسناک‌تر یا کمتر ترسناک می‌کرد؟ چرا؟
• چه چیزی می‌توانست فیلم را ترسناک‌تر کند؟
• شما چطور فکر می‌کنید که می‌توانید همزاد شیطانی خودتان را آرام کنید؟
• نظر شما در مورد پایان داستان چیست؟ فکر می‌کنید چه اتفاقی افتاده است؟

والدین باید بدانند که کورین فیلمی ترسناک اندونزیایی در مورد دختران جوان در یک مدرسه شبانه‌روزی اسلامی است. اتفاقاتی در حال رخ دادن است: افراد شروع به ناپدید شدن می‌کنند و شایعاتی در مورد رویت موجودات شیطانی، صداهای ترسناک و رفتار غیرقابل توضیح دانش‌آموزان در حال پخش شدن است. تعدادی صحنه‌ها به طور مستقیم و غیرمستقیم خشونت، تجاوز، اجبار و تهدید جنسی را نشان می‌دهند. صحنه‌های خیلی خونین وجود ندارد، اما بسیاری از زنان با چاقو زخمی، بریده، خفه و آسیب دیده‌اند. جزئیاتی از جراحات و مرگ برخی افراد وجود دارد. زنان همچنین مورد تعقیب قرار می‌گیرند و در معرض خطر قرار می‌گیرند. زنان را زنجیر کرده و دهان‌شان را می‌بندند تا نتوانند صحبت یا فریاد بزنند. زنان داستان‌هایی از فشارهایی که برای انجام اعمال جنسی بر آن‌ها وارد شده است، تعریف می‌کنند و یکی از زنان اعتراف می‌کند که با مصرف تعداد زیادی قرص، تقریبا خودکشی کرده است. یک خرگوش با چاقو کشته می‌شود و خون آن همه جا پاشیده می‌شود. اجساد را می‌بندند و دفن می‌کنند. زنان، دوگانه‌های شیطانی خود را می‌بینند که دیگران را آزار می‌دهند. چهره‌های شیطانی دارای چشم‌های سیاه و رگ‌های برجسته بر روی پوستشان هستند. الفاظ تند و زننده شامل کلمات «جهنم» و «لعنتی» می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اجراهای محکم و استوار، وحشت ناشی از این مدیتیشن نه‌چندان ترسناک بر خشونت و سوءاستفاده جنسی را بالا می‌برند. خون، خشونت و خطر در قورین همه نسبتاً رام هستند، اما مسائلی که فیلم بررسی و مواجه می‌شود قطعاً کمتر رام هستند. متاسفانه، تقابل بین خشونت جنسی و دوگانه‌های شیطانی زنان می‌توانست بهتر کار کند و عمیق‌تر مورد بررسی قرار گیرد. اما چون فیلم این مسیر را انتخاب نکرد، در نهایت «ناچاری» ناراحت‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد که زنان به خاطر خشونت جنسی که بر آن‌ها اعمال شده «دیوانه» می‌شوند، بدون اینکه به‌طور انتقادی‌تر بررسی کند که چگونه نمایش دادن تروما به این شکل ممکن است چیزی عمیق‌تر یا هوشمندانه‌تر در مورد سوءاستفاده از قدرت، ترومای روانی یا جنسیت در یک زمینه مذهبی به‌طور کلی بگوید. فیلم خطر بی‌اهمیت جلوه دادن خشونت و سوءاستفاده جنسی را به جنون‌های سورئال یا عجیب و غریب دارد. به عبارت دیگر، فیلم در سطح ظاهری استعاره‌ای را بین خشونت جنسی و سوءاستفاده از قدرت در یک محیط مذهبی و ترومای ناشی از آن و «دیوانگی» که زنانی که مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند، ترسیم می‌کند، اما از این استعاره پیروی نمی‌کند. بنابراین، بیننده با پیشنهاد زننده‌ای مواجه می‌شود که خشونت جنسی صرفاً توسط یک نیروی «ماورایی» شیطانی ایجاد می‌شود، نه توسط انسان‌های واقعی، یا در این مورد، مردان واقعی.در نهایت، فیلم به‌طور ناگهانی به پایان می‌رسد و بیننده هیچ احساس اتمام یا درکی از اتفاقات بعدی ندارد. هیچ تصویری از اینکه شخصیت‌های اصلی چگونه بهبود یافتند، برای بهتر کردن مدرسه تلاش کردند، یا بعد از چنین اتفاقات تروماتیک دوباره زندگی خوبی پیدا کردند، وجود ندارد.