پیشگویی

هاربينجر داستان مونيك (گابي بينز) را روايت مي‌كند كه از حباب كوييد-19 بيرون مي‌آيد تا دوست قديمي خود ماويس (اميلي ديويس) را ببيند كه گرفتار كابوس‌هاي وحشتناك شده است. مونيك همه چيز را به خطر مي‌اندازد تا به دوستش كمك كند، اما براي رسيدن به ريشه مشكل، او نيز بايد به اين سرزمين رويايي تاريك و خطرناك كشيده شود و در اين مسير با ترس‌هاي خود روبرو شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که آیا فیلم «The Harbinger» ترسناک بود یا خیر. ترسناک‌ترین بخش آن چه بود؟ آیا یادآور فیلم‌های دیگری برایتان بود؟ چه چیزی در فیلم‌های ترسناک جذاب است؟
• فیلم در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ اتفاق می‌افتد. چگونه احساسات ما در آن دوران در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ تماشای فیلمی که در آن دوران اتفاق می‌افتد، چه حسی به شما می‌دهد؟
• درباره‌ی استفاده از الفاظ تند و زننده صحبت کنید. آیا ضروری به نظر می‌رسید یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم داشت؟
• فیلمی با تنوع بازیگران است و نقش اصلی آن به زنی رنگین‌پوست سپرده شده است. آیا در سال‌های اخیر تغییری در ژانر وحشت از نظر تنوع دیده‌اید؟ چرا نمایش تنوع در رسانه‌های کودکان مهم است.

در این فیلم ترسناک، که در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ اتفاق می‌افتد، از ترس و انزوایی که بسیاری در آن زمان تجربه کردند، به عنوان یک عنصر داستانی استفاده شده است. فیلم، با استفاده از یک دیوِ رویا به عنوان استعاره‌ای از ویروس، می‌تواند برای افرادی که از این دوران آسیب دیده‌اند، ناراحت‌کننده باشد. همچنین، فیلم به موضوع مرگ و فقدان عزیزان در این دوران می‌پردازد و اینکه چگونه بسیاری از افراد به دلیل عدم امکان حضور در کنار عزیزان در لحظات پایانی، نتوانستند با آنها خداحافظی کنند. اگرچه فیلم خشن نیست، اما در برخی صحنه‌ها ترسناک و ناراحت‌کننده است و تصاویر ناخوشایندی مانند اسکلت و البته خود دیو را نشان می‌دهد. نقش اصلی فیلم، مونیک، توسط گبی بینز ایفا می‌شود. او در کمک به دوستش، مویس (با بازی امیلی دیویس)، که با کابوس‌ها دست و پنجه نرم می‌کند، شجاعت و همدردی زیادی از خود نشان می‌دهد. در سراسر فیلم الفاظ نامناسب و زشتی مانند فاک و شیت به کار رفته است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در دوران همه‌گیری کووید-۱۹، این فیلم ترسناک به ترس‌ها و افکار درونی ما نفوذ می‌کند و بر اضطراب و انزوا تمرکز می‌کند. در این فیلم، از یک دیو که در خواب شخصیت‌ها ظاهر می‌شود به عنوان استعاره‌ای از ویروس استفاده می‌شود. این تشابهات واضح و آشکار نیستند، اما وقتی به یاد می‌آوریم که چقدر از ابتلا به ویروس می‌ترسیدیم، اضطراب دیگران از بیمار شدن، و اینکه مرگ‌ها فقط آمارهایی بودند و نتوانستیم لحظات آخر را با عزیزانمان بگذرانیم، این تشابهات موثر واقع می‌شوند. این فیلم برای همه مناسب نیست و شاید به زودی با کمرنگ شدن خاطرات همه‌گیری، فیلم کمی قدیمی به نظر برسد. اما بازی‌های خوبی در آن وجود دارد، به ویژه بازی درخشان بینز در نقش اصلی، و با وجود برخی ضعف‌ها، اندی میتون کارگردان به عنوان یک قصه‌گوی با استعداد خودنمایی می‌کند.