عشق در شهر

عشق در شهر، داستان چهار دوست زن شگفت‌انگیز را دنبال می‌کند که با هم بحث می‌کنند، شوخی می‌کنند و کسب‌وکارهای لوکس خود را در شهر نیویورک اداره می‌نمایند. کایا رایت، برشان شاو، چنوآ ماکسول و تیفانی جونز دوستان واقعی هستند که بیش از ۱۰ سال است یکدیگر را می‌شناسند. دو نفر از این زنان ازدواج کرده‌اند و دو نفر نه؛ همه آن‌ها حرفه و زندگی شخصی خود را دارند و تاریخچه‌ای طولانی و پیچیده با یکدیگر دارند. گاهی اوقات این زنان بهترین دوستان یکدیگر هستند، به یکدیگر و موفقیت‌هایشان تبریک می‌گویند و در دورهمی‌هایشان کوکتل می‌نوشند یا ناهار می‌خورند. و گاهی اوقات هم دوستان خود را در تضاد با یکدیگر می‌یابند. اما همیشه اتفاقات زیادی برای این چهار گروه درخشان رخ می‌دهد، در حالی که سعی می‌کنند بین زندگی، کار و عشق تعادل برقرار کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که آیا عشق در شهر نگاهی واقع‌گرایانه به دوستان است یا خیر. آیا یک برنامه واقع‌نمای می‌تواند دوستی واقعی را به تصویر بکشد؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا فکر می‌کنید عنوان «عشق در شهر» برای بازتاب به یک نمایش دیگر انتخاب شده است؟ از والدین خود بپرسید که چه فکری می‌کنند. این دو نمایش چگونه شبیه هم هستند؟ و چگونه با هم متفاوتند؟
• بیننده در مواجهه با زنان حاضر در این برنامه چه احساسی باید داشته باشد؟ آیا باید از آنها خوشمان بیاید؟ آیا باید با آنها ارتباط برقرار کنیم؟ آیا باید مسخره‌شان کنیم؟ آیا باید از آنها بترسیم؟ چطور می‌توان فهمید؟

والدین باید بدانند که عشق در شهر یک برنامه واقع‌نمای رقابتی در مورد گروهی از دوستان زن در شهر نیویورک است که در عین حال از یکدیگر حمایت می‌کنند. این دوستان، همگی در اواخر دهه سوم یا اوایل دهه چهارم زندگی خود هستند، مشروب‌خواران مشتاقی هستند و بسیاری از صحنه‌ها در بارها اتفاق می‌افتد. هر کدام از چهار شخصیت اصلی این برنامه، زندگی عاشقانه‌ای دارند. به رابطه جنسی به طور مکرر و صریح اشاره می‌شود، از جمله شوخی‌هایی در مورد اعضای بدن، روابط جنسی و پدران بچه‌ها. دو نفر از زنانی که در این برنامه حضور دارند، متأهل هستند و حداقل یکی از آنها با مشکلات زناشویی مواجه است که در برنامه مورد بحث قرار می‌گیرد. در این برنامه، گاهی از کلمات زشت و فحش استفاده می‌شود، مثل کلمه لعنتی و جهنم و گاهی هم از کلمه ف... با سانسور استفاده می‌شود. هر کدام از این زنان شغلی دارند و مشاغل آنها در برنامه مورد بحث قرار گرفته و تبلیغ می‌شود.

آیا آن را عشق در شهر نام می‌گذاشتند اگر بیننده قرار نبوده ارتباطی بین این و سکس در شهر برقرار کند؟ اما هرچند این نمایشی درباره چهار دوست است که زندگی‌های پر زرق و برقی دارند و برای ناهار ملاقات می‌کنند، تفاوت اینجا است که این زنان واقعی هستند و با مشکلات واقعی روبرو می‌شوند. خب، تقریبا واقعی: ثروت این کِری‌ها و سامانتاهای بالقوه به قدری بالاست که مشکلاتی مثل اینکه چه کسی سفر خیریه بین‌المللی چه کسی را در صفحه فیسبوکش تبلیغ کرده، یا چه کسی به افتتاحیه گالری هنری دعوت شده و چه کسی نشده، به جای مشکلاتی که آدم‌های معمولی ممکن است با آن روبرو شوند، قرار می‌گیرند.به دلیل اینکه این سریال درباره گروهی از زنان رنگین‌پوست شاغل در شهر نیویورک است، به نظر می‌رسد که «عشق در شهر» با سریال «خون، عرق و پاشنه‌ها» از شبکه براوو که موضوع مشابهی دارد، قابل مقایسه باشد. و در واقع، وقتی زنان سریال «عشق» با هم بحث و غیبت می‌کنند، که اغلب این کار را می‌کنند، شباهت‌ها واضح است. اما «عشق» حال و هوای شیرین‌تری از «خون» دارد: اگرچه این زنان با هم دعوا می‌کنند، مثل خواهرها، اما در مواقع سخت برای هم هستند و به اندازه زمانی که صرف پایین کشیدن هم می‌کنند، برای بالا بردن هم تلاش می‌کنند. به همین دلیل، اگرچه این سریال بیشتر برای بزرگسالان و نوجوانان بالغی که می‌توانند تماشای زنان در سن مادرشان را که می‌نوشند و خوش می‌گذرانند، تحمل کنند، مناسب است، اما انتخاب بدی برای کسانی نیست که دوست دارند واقعیت دوستی‌های زنانه را ببینند اما نمی‌توانند با حرکات اغراق‌آمیز و بیش از حد نمایش‌هایی مانند «درام ماما» کنار بیایند.