خاموشی

در فیلم "چراغ‌ها خاموش"، مایکل دافیلد، سرباز سابق (با بازی فرانک گریلو) از اتوبوس در لس آنجلس پیاده می‌شود و به یک بار می‌رود. او به یک بازی کارت می‌پیوندد و شروع به برنده شدن‌های بزرگ می‌کند، که باعث می‌شود سایر بازیکنان صداقت او را زیر سؤال ببرند، و در نهایت به یک درگیری در بار منجر می‌شود. دافیلد به راحتی دیگران را شکست می‌دهد، و مکس (مکی فایفر) شاهد این درگیری است. مکس به دافیلد پیشنهاد می‌کند که راه بهتری برای کسب پول بیشتر پیدا کند: استفاده از مهارت‌های خود در یک رینگ مبارزه خیابانی غیرقانونی. از آنجا که مکس به یک رئیس جنایتکار به نام سِیج (درموت مالرونی) بدهکار است، این طرح می‌تواند به نفع هر دوی آنها باشد. متأسفانه، سِیج و شریکش، افسر فاسد پلیس الن ریجوی (جیمی کینگ)، نیز بدهکار هستند و به دنبال پولی هستند که یک مجرم سطح پایین دزدیده و در خانه‌ی خواهر مکس، راشل (اریکا پیپلز)، پنهان کرده است، بی‌آنکه او بداند. اتفاقاً، دافیلد در خانه‌ی راشل اقامت دارد. وقتی مکس و دافیلد متوجه دردسری که گیر افتاده‌اند می‌شوند، تصمیم می‌گیرند برای همیشه به آن پایان دهند.

• درباره خشونتی که در فیلم «لایت آوت» وجود دارد، خانواده‌ها می‌توانند صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز یا شوکه‌کننده بود؟ فیلم چه چیزهایی را نشان داد یا پنهان کرد تا به این اثر برسد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا می‌توان مکس و دافی را الگوهایی مناسب در نظر گرفت، با توجه به برخی از فعالیت‌های غیرقانونی یا ناپسند آنها؟ اگر چنین است، چرا؟
• چرا مبارزه موضوع فیلم‌های زیادی است؟ چه چیزی در آن جذاب یا جالب است؟
• تقریباً هر شخصیت در این فیلم به نظر می‌رسد که به شخص دیگری بدهکار است. آیا فکر می‌کنید این فیلم پیامی درباره وضعیت مالی و بدهی در ایالات متحده دارد؟ اگر چنین است، آن پیام چیست؟
• دافی می‌گوید که با خدمت در ارتش، "از سوی کشورش مورد بهره‌کشی قرار گرفته است". آیا با این بیانیه موافقید؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم "نورها خاموش شد" یک فیلم اکشن درباره یک مرد سابق نظامی (فرانک گریلو) و یک مشت‌زن مشتاق/قمارباز (مکی فایفر) است که برای کسب درآمد در بازی‌های مبارزه‌ای زیرزمینی با هم تیم می‌شوند، اما با دردسرهایی از سوی یک خانواده جنایتکار و پلیس‌های فاسد روبرو می‌شوند. خشونت شامل فلش‌بک‌های جنگ (اسلحه، شلیک، انفجار)، صحنه‌های مبارزه زیاد (ضرب و شتم، لگد زدن، پرتاب کردن، کوبیدن، خفه کردن، شکستن استخوان و غیره)، زخم‌های خونین، شلیک شدن و/یا کشته شدن افراد، دیالوگ‌هایی درباره خودکشی و سیلی زدن یک مرد به یک زن (که با پرتاب کردن او پاسخ می‌دهد) است. استفاده از زبان بسیار قوی و مکرر شامل "f--k"، "motherf----r"، "s--t"، "bulls--t"، "a--hole"، "p---y"، "goddamn"، "bitch"، "ass"، "pendejo" و موارد دیگر. شخصیت‌ها در بارها و هنگام شام به صورت غیررسمی نوشیدنی الکلی می‌نوشند و سیگار می‌کشند.

ترکیب گریلو و فیفر قول چیزی دست‌کم قابل قبول را می‌داد، اما آنقدر بی‌دقت و کلیشه‌ای است که احتمالاً فقط یک حقوق برای آنها بوده است. تقریباً هر چیز دیگری در «لایت آوت» قبلاً استفاده شده است، از مبارزه خیابانی تا قهرمان که تعمیرات کوچکی در خانه خواهر انجام می‌دهد تا شخصیت منفی که می‌گوید: «تیک تاک، تیک تاک» تا نشان دهد که زمان در حال پایان است. (حتی عنوان فیلم از یک فیلم ترسناک برتر 2016 وام گرفته شده است.) در صحنه‌های مبارزه، هر زمان که دافی جمجمه یا استخوانی را می‌شکند، فیلم از تکنیک «رادیولوژی» - که از فیلم‌های اکشن سونی چیبا در دهه 1970 وام گرفته شده است - استفاده می‌کند. اگر صحنه‌های مبارزه عالی بودند، ممکن بود به نجات فیلم کمک کند، اما کارگردان کریستین سسما (کارگردان فیلم‌های بد و ناامیدکننده قبلی) آنها را نیز خراب می‌کند و با فیلمبرداری پرتلاطم و تدوین نامنظم، زندگی و تعلیق را از آنها می‌گیرد.با این حال، فیلم «لایت آوت» به دلیل جزئیات عجیب و غریبی مانند مدل موی کینگ یا این واقعیت که تقریبا هر شخصیت فیلم به شخص دیگری بدهکار است (که ممکن است نوعی نقد بر ارزش‌ها/جامعه آمریکا باشد)، تا اندازه‌ای بدتر از سایر آثار سمزا نیست. این فیلم می‌تواند برای بینندگانی با سلیقه‌ای خاص، یک سرگرمی قابل قبول باشد، اما دیگران ممکن است بخواهند برای دیدن یک مبارزه عالی، به دنبال گزینه‌های دیگری باشند.