خشم بکی

در خشم بکی، بکی (لولو ویلسون) و سگش، دیگو، از زمان وقایع بکی، در خارج از شبکه زندگی می‌کردند و او به عنوان همخانه النا (دنیز برس) به نوعی صلح دست یافته بود. در حالی که در یک رستوران کار می‌کرد، بکی با سه مرد به نام‌های آنتونی (مایکل سیرو)، دی‌جی (آرون دالا ویلا) و شان (مت آنجل) مواجه می‌شود که اعضای یک سازمان افراطی نژادپرستانه سفیدپوست به نام مردان نجیب هستند. وقتی آن‌ها او را اذیت می‌کنند، بکی قهوه را روی پای یکی از آن‌ها می‌ریزد. آن‌ها در تلافی النا را می‌کشند و دیگو را می‌ربایند. بکی آن‌ها را تا مخفیگاهشان ردیابی می‌کند، جایی که رهبر گروه، داریل (سین ویلیام اسکات) و دستیار او، توییگ (کورتنی گینز)، در حال آماده‌سازی برای یک راهپیمایی مهم هستند، در طول آن آن‌ها قصد ترور یک سناتور محلی را دارند. بکی تصمیم می‌گیرد که همه آن‌ها باید بمیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «خشم بکی» صحبت کنند. تماشای این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد تا این تاثیر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• نژادپرستی و برتری نژاد سفید چگونه به تصویر کشیده می‌شوند؟ به جز روش خشونت‌آمیز بکی، چه روش‌های دیگری برای برخورد با این نوع نگرش/رفتار وجود دارد؟
• این دنباله در مقایسه با فیلم اصلی چگونه است؟ چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟ چه شباهت‌هایی بین آن‌ها وجود دارد؟
• آیا بکی را به عنوان الگو در نظر می‌گیرید؟ چرا، یا چرا نه؟ آیا با وجود سرشت خشن او، چیزی در مورد او قابل تحسین است؟

والدین باید بدانند که خشم بکی دنباله‌ای برتر از فیلم بکی در سال ۲۰۲۰ است. شخصیت اصلی (لولو ویلسون) که اکنون ۱۶ ساله است، بار دیگر خود را درگیر برتری‌طلبان سفیدپوست می‌بیند. خشونت در این فیلم بسیار شدید و خشن است و شامل صحنه‌هایی مانند انفجار سر، بریدن با داس، مرگ در تله خرس، عبور پیکان از صورت، اسلحه و تیراندازی، فرو کردن چاقو در سر، استفاده از لانچر راکت، مشت زدن، شکستن گردن و موارد بسیار بسیار دیگر است. زنان کشته می‌شوند و بکی گاهی اوقات به طرز خشن و ناعادلانه‌ای مورد رفتار قرار می‌گیرد. شخصیت‌ها به طور مداوم فحاشی می‌کنند و از کلمات نامناسب و زشتی مانند اف، اس، ای، سی، تتس و بسیاری کلمات دیگر استفاده می‌کنند و همچنین گفتگوهای جنسی وجود دارد. بزرگسالان به طور معمول آبجو و ویسکی می‌نوشند و یکی از آنها سیگار می‌کشد. در این فیلم یک آهنگ نژادپرستانه و تصاویر نازی وجود دارد (اگرچه فیلم موافقت خود را با هیچ‌یک از این موارد نشان نمی‌دهد). این دنباله نسبت به نسخه اصلی شادتر و کمتر خشن است و ریتم تند و هوشمندانه‌ای دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این دنباله‌ی تریلر نامتوازن بکی، لحن خود را محکم‌تر در دست می‌گیرد، با شادی خون و طنز سیاه را در آغوش می‌کشد، و همچنین شخصیتی اصلی کمی بزرگ‌تر و کمتر تراژیک را ارائه می‌دهد. خشم بکی، که اکنون در دست نویسندگان و کارگردانان مت آنجل و سوزان کوت است، به صراحت از نسخه‌ی اصلی کمتر بی‌رحم است، در آن بکی سیزده ساله با وحشت‌هایی روبرو شد که به نظر بیش از حد می‌رسید. اکنون بکی شانزده ساله است و به یک بازمانده، یک جنگجوی مستقل تبدیل شده است، که به بینندگان اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد.علاوه بر این، شرورها بار دیگر برتری طلبان سفیدپوستی هستند که ترانه‌های نژادپرستانه می‌خوانند و تی‌شرت‌هایی با شعارهایی مثل «ضمیر من «میهن‌پرست» است» می‌پوشند. بکی شانه بالا می‌اندازد و تصمیم می‌گیرد که، اگرچه به نظر می‌رسد جهان مسیرش را گم کرده و او نمی‌تواند کاری برای تغییر آن انجام دهد، اما حداقل می‌تواند کمی به آن کمک کند. گفتگوی آنجل و کوت تند و خنده‌دار است و آنها چند موقعیت غافلگیرکننده خلق می‌کنند و با ریتمی ماهرانه از پس آن برمی‌آیند. هم نمای اول فیلم – یک آبپاش چمن عجیب و غریب که به آهنگ «گاسنهاور» کارل ارف می‌رقصد – و هم نمای آخر، که شامل یک لانچر موشک است، به‌خوبی انتخاب شده‌اند. خشم بکی شاید خیلی عمیق نباشد، اما با یک پایان کاملا رضایت‌بخش به پایان می‌رسد.