روز رستگاری

در فیلم "روز رستگاری"، برَد پکستون (با بازی گری دوردان)، کاپیتان نیروی دریایی آمریکا، کابوس‌هایی درباره یک ماموریت ناموفق در سوریه دارد. در همین حین، همسر او، کیت (با بازی سرایندا سوان) که باستان‌شناسی است، کشف بزرگی انجام داده و راهی مراکش می‌شود تا کاوش خود را آغاز کند. متاسفانه، او ناخواسته وارد قلمرو دشمن می‌شود و به همراه دو همکارش توسط یک گروه تروریستی ربوده می‌شود. بنابراین، برد دست به کار می‌شود تا همسرش را نجات دهد. در همین حین، یک سفیر آمریکایی مشکوک (با بازی اندی گارسیا) تلاش می‌کند تا منافع شخصی خود را حفظ کند، و تروریست‌ها رازی درباره کیت کشف می‌کنند که از آن برای درخواست باج بیشتر سوءاستفاده می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در "روز رستگاری" صحبت کنند. تفاوت کشتن قهرمان‌ها و ضدقهرمان‌ها چیست؟ آیا این خشونت پیامدهایی به دنبال دارد؟
• آیا برد پکستون یک نمایش مثبت دارد؟ آیا او قوی، باهوش و مستقل است؟ چرا دیدن طیف گسترده‌ای از نمایش‌ها در رسانه‌ها مهم است؟ آیا در این فیلم کلیشه‌ای را مشاهده کردید؟
• این فیلم چه نکاتی را درباره ایالات متحده و منافع نفتی آن بیان می‌کند؟ شما درباره این وضعیت چه فکر می‌کنید؟
• آیا شخصیت اصلی داستان از نوع "گرگ تنها" است یا به همکاری گروهی متکی است؟ تفاوت این دو در چیست؟
• آیا در اینجا - به ویژه سیگارهای سفیر آمریکا - به سیگار کشیدن جلوه داده می‌شود؟ این می‌تواند چه تأثیری داشته باشد؟

روز رستگاری" داستان یک تفنگدار نیروی دریایی آمریکا با PTSD (گری دوردان) است که زمانی که همسرش توسط تروریست‌ها ربوده می‌شود، به سرعت وارد عمل می‌شود. این فیلم تلاش می‌کند تا درباره سیاست‌ها و اخلاقیات مبهم آمریکایی چیزی بگوید، اما همه این‌ها در اکشن کلیشه‌ای آن گم می‌شود. خشونت در این فیلم شدید است و شامل تیراندازی، خون‌پاشی، اشاره (دروغین) به تجاوز، بریدن گلوی افراد، مرگ و اجساد، مبارزه، شلاق زدن و خونریزی، کبود شدن و کشته شدن زنان می‌شود. زوجی نشان داده می‌شوند که در یک تختخواب می‌خوابند و گفته می‌شود که زن باردار است. الفاظی مانند "f--k"، "s--t"، "a--hole" و "bastard" به صورت پراکنده استفاده شده‌اند (که برخی از آن‌ها در زیرنویس‌ها نشان داده شده‌اند). بزرگسالان در یک مهمانی نوشیدنی می‌خورند و دیگران سیگار و سیگار برگ می‌کشند.

این فیلم اکشن که تلاش می‌کند تا به نگرانی‌های سیاسی و اخلاقی دنیای واقعی بپردازد، در عوض کاملا کلیشه‌ای و سطح پایین به نظر می‌رسد، بدون هیچ گونه سورپرایز یا هیجانی و با کمترین ارتباط احساسی. کارگردان مراکشی‌تبار و هم‌نویسنده فیلم، هشام حججی، امتیازهایی را برای تلاش خود در جهت پرتاب نور بر روی رویدادهایی در سوریه، مراکش و الجزایر به دست می‌آورد -- و برای تلاش برای بیان بیانی درباره اشتیاق ایالات متحده به نفت. او همچنین چند امتیازی را برای اجتناب از هر گونه میهن‌پرستی کور کسب می‌کند. اما همه این چیزها به صورت ناراحت‌کننده‌ای در یک فیلم اکشن بی‌مزه و بی‌روح پیچیده شده‌اند که به هیجانات کسل‌کننده و زلزله‌ای و زخم‌های گلوله ارزان‌قیمت متوسل می‌شود.یک صحنه در فیلم بسیار توهین‌آمیز است: سعی می‌کند بینندگان را متقاعد کند که قرار است کیت مورد تجاوز قرار گیرد، اما به جای آن یک "پیچش" ایجاد می‌کند. هرچند که دوردان و سوان در نقش‌های خود دوست‌داشتنی هستند، اما خود نقش‌ها یکنواخت و بدون ظرافت یا عمق هستند. ارنی هادسون و مارتین دانوان در نقش‌های مکمل عملکرد قابل قبولی دارند و همان کاری را انجام می‌دهند که معمولاً انجام می‌دهند. گارسیا حداقل می‌تواند از صحنه‌ها لذت ببرد و به عنوان جایزه، سیگار کوبایی بکشد. با این حال، در نهایت، متاسفانه روز رستگاری غیرقابل جبران است.