ما برگشتیم! داستان یک دایناسور

بر اساس کتاب هادسن تالبوت، ما برگشتیم! داستان یک دایناسور، داستان چهار دایناسور دوران پیشاتاریخ را به سرپرستی رکس (جان گودمن) روایت می‌کند که به سبک قرن بیستم به شهر نیویورک سفر می‌کنند. دانشمندی نیکوکار به نام کاپیتان نیو آیز (والتر کرونکایت) هزاران سال سفر کرده تا دایناسورها را به دنیای مدرن بیاورد. خالق رادیو ویچ، کاپیتان نیو آیز می‌داند که بچه‌ها در همه جا مجذوب موجودات باستانی هستند و آرزو دارند آن‌ها را ببینند. با کمک «برین گرین»، غلاتی که اختراع کرده، کاپیتان دایناسورها را به موجودات مهربان، باهوش و شاد تبدیل می‌کند که مشتاقانه به او می‌پیوندند. نیویورک پر از شگفتی‌هاست، از جمله دو کودک انسان دوست‌داشتنی — یک فراری (جویی شیا) و یک دختر ثروتمند کوچک (یاردلی اسمیت) — که به آن‌ها ملحق می‌شوند و از سفر لذت می‌برند، در حالی که دایناسورها به موزه تاریخ طبیعی می‌روند تا همتای همدرد کاپیتان نیو آیز، دکتر جولیان بلب (جولیا چایلد) را پیدا کنند. اما دردسر گروه را در شخص برادر کاپیتان نیو آیز، پروفسور اسکروآیز (کنث مارس) تحت تاثیر قرار می‌دهد، که قلمرو خصوصی او، «سیرک عجیب و غریب»، هدفش ترساندن همه است. برخلاف رادیو ویچ، اسکروآیز «رادیو ترس» را اختراع کرده تا از دنیایی انتقام بگیرد که یک چشمش را از دست داده است. او معتقد است دایناسورها، که با اختراعش «برین درین» به موجودات وحشی خودشان تبدیل شده‌اند، مرکز سیرک شرور او خواهند بود. آیا رکس و گروهش از چنگال شرور اسکروآیز فرار می‌کنند؟ آیا استابس دلقک (مارتین شورت فوق‌العاده) به نجات روز کمک می‌کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل علاقه‌ی کودکان به دایناسورها صحبت کنند. چه ویژگی‌هایی در دایناسورها وجود دارد که مورد تحسین کودکان است (قدرتمند بودن یا ظاهر غیرمعمول)؟ آیا فکر می‌کنید بزرگی و ترسناک بودن آنها، در کنار منقرض شدنشان، باعث می‌شود که دوست داشتن آنها آسان‌تر از موجودات زنده‌ی واقعی باشد؟
• لویی و سسیلیا، دو کودک در شهر نیویورک، چه آرزویی داشتند؟ چگونه ماجراجویی آنها با دایناسورها به تحقق هر یک از آرزوهایشان کمک کرد؟
• اگر می‌توانستید در زمان به عقب یا جلو سفر کنید، به کجا می‌رفتید؟ یک داستان کوتاه در مورد ماجراجویی خیالی در زمان بنویسید و خودتان را به عنوان مسافر تصور کنید.

والدین باید بدانند که ما برگشتیم! داستان دایناسورها یک فیلم انیمیشن دهه ۹۰ است که برای کودکانی مناسب است که تفاوت بین خشونت واقعی و خیالی را به‌خوبی درک می‌کنند. این فیلم در سال ۱۹۹۳، درست بعد از ساخت پارک ژوراسیک توسط شرکت استیون اسپیلبرگ در سینما اکران شد و هدف آن آشنا کردن کودکان با پدیده دایناسورها بود. این فیلم داستانی شیرین با شخصیت‌های باهوش و خنده‌دار دارد، اما حاوی خشونت کارتونی (اغلب اغراق‌شده) زیادی است. دایناسورها به دو صورت نشان داده می‌شوند: موجودات مهربان و مفید و هیولاهای قدرتمند و مخرب. شخصیت‌های فیلم با یک شرور ترسناک مواجه می‌شوند که هدف اصلی‌اش سوءاستفاده از ترس کودکان است؛ او اداره‌کننده یک ایستگاه رادیویی به نام «رادیو ترس» است. تصاویر تاریک و ترسناکی در فیلم وجود دارد؛ یک شخصیت شرور خبیث و شخصیت‌هایی در خطر (افتادن، دایناسورها اسیر و در قفس، خفاش‌ها، آتش اژدها). نکته قابل توجه، حضور طیف وسیعی از بازیگران صداپیشه سرگرم‌کننده و عجیب در فیلم است، از جمله والتر کرونکایت (در نقش برجسته و قابل توجه)، جولیا چایلد، مارتین شورت و جی لنو، در میان دیگران. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با وجود تعداد زیاد شخصیت‌ها، ضعف در تولید موسیقی و داستانی اغلب پیچیده و شلوغ، هنوز هم چیزهایی برای قدردانی وجود دارد. به خصوص برخی از صداپیشگان شگفت‌انگیز، رژه روز شکرگزاری فوق‌العاده در فروشگاه مِیسی که دایناسورها در آن به عنوان عروسک‌های غول‌پیکر ظاهر می‌شوند، و دو شخصیت کودک جذاب از شهر نیویورک، از نکات قابل توجه فیلم هستند. تصاویر ترسناک فراوان و یک رهبر ارکستر سیرک شرور که سعی در ایجاد آشوب در پارک مرکزی دارد، فیلم را برای کودکان کوچک یا کسانی که هنوز تفاوت ترس‌های واقعی و خیالی را نمی‌دانند، مشکل می‌کند. این فیلم در سال ۱۹۹۳ نه در گیشه و نه در میان منتقدان موفق نبود، اما برای تماشای خانگی، باهوش، بصری و شاداب به اندازه‌ای است که رضایت‌بخش باشد.