دزد دوچرخه

آنتونیو، مرد خانواده فقیری که یک سال بیکار بوده، بالاخره شغلی پیدا می‌کند (به طنز، نصب پوسترهای جذاب فیلم در اطراف رم که درگیر نزاع است). برای نگه داشتن شغلش به یک دوچرخه نیاز دارد و - با تشکر از همسرش که ملحفه‌های هدیه ازدواجشان را فروخت - او دوچرخه قدیمی خود را از یک صراف نجات می‌دهد. با این حال، یک غریبه که کلاه آلمانی بر سر دارد سوار دوچرخهٔ گران‌بها می‌شود و دور می‌شود. آنتونیو به دنبال دزد و دوچرخه می‌گردد، ابتدا چند تن از دوستانش او را همراهی می‌کنند. اما در نهایت فقط مرد مصیبت‌زده و پسر کوچکش برونو هستند که سرنخ‌های ناامیدکننده و بن‌بست‌ها را در یک آخر هفته پر از دردسر دنبال می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره رفتار شخصیت‌های اصلی با هم صحبت کنند. از بچه‌ها بپرسید که درباره اقدامات آنتونیو چه فکر می‌کنند. یا درباره اتفاقاتی که برای برونو می‌افتد چه نظری دارند؟
• درباره این که بعد از پایان فیلم، چه اتفاقی برای شخصیت‌ها می‌افتد، حدس بزنید. از بچه‌ها بپرسید آیا زمانی در زندگی‌شان بوده که احساس بی‌کسی و ناتوانی مثل آدم‌های این فیلم داشته باشند. چطور اوضاع براشون پیش رفت؟
• شرایط در اروپا بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم بسیار سخت بود. حتی کشورهایی که پیروز شده بودند، مانند بریتانیا، با مشکلاتی نظیر سهمیه‌بندی، فقر، آوارگان و بیکاری دست به گریبان بودند. مردم با کمبود غذا و کالاهای اساسی مواجه بودند و بسیاری از شهرها و روستاها به دلیل بمباران‌های جنگ ویران شده بودند. در مقابل، ایالات متحده آمریکا که درگیر جنگ خانگی نشده بود، شرایط بسیار بهتری داشت. اگرچه آمریکا نیز با مشکلاتی نظیر بیکاری و فقر دست به گریبان بود، اما اقتصاد این کشور به سرعت پس از جنگ رونق گرفت و به "بوم اقتصادی پس از جنگ" معروف شد. صنایع آمریکا رونق گرفتند و این کشور به یک ابرقدرت جهانی تبدیل شد. در حالی که اروپا درگیر بازسازی و ترمیم خرابی‌های جنگ بود، آمریکا به مرکز فرهنگ و تجارت جهانی تبدیل شد. بسیاری از اروپاییان به دنبال فرصت‌های بهتر اقتصادی و زندگی بهتر به آمریکا مهاجرت کردند. آمریکا همچنین نقش کلیدی در بازسازی اروپا ایفا کرد، به ویژه از طریق برنامه مارشال که کمک‌های اقتصادی زیادی به کشورهای اروپایی ارائه کرد. بنابراین، در حالی که هر دو قاره پس از جنگ جهانی دوم با مشکلاتی مواجه بودند، اما شرایط در آمریکا بسیار بهتر و امیدوارانه‌تر از اروپا بود.

در این درام غمگین، شخصیت اصلی همدلانه به انجام جرمی در اوج داستان سوق داده می‌شود و فیلم با نگاهی ملایم و بدون حس عدالت پایان می‌یابد. صحبت‌هایی درباره‌ی مست شدن وجود دارد، اما به جایی نمی‌رسد. این فیلم سیاه و سفید است و تماشای آن به شیوه‌ای که فیلمسازان قصد داشتند نیاز به خواندن زیرنویس دارد (اگرچه نسخه‌های دوبله‌شده نیز موجود است). این فیلم در میان جوامع و وب‌سایت‌های کاتولیک رومی بسیار مورد احترام است (یکی از زیرداستان‌ها مربوط به مراسم خیریه کلیسا است)، اگرچه بر رنج بیشتر از رستگاری تأکید دارد.

برای بینندگان جوان امروزی که ایده‌شان از یک داستان کلاسیک دزدیده‌شدن دوچرخه، ماجرای پی وی هرمان است، این کلاسیک سیاه و سفید ممکن است فروش سختی داشته باشد. این فیلم واقعا برای کودکان ساخته نشده است. بلکه ترسیم یک نقطه عطف برای مردم فقیری است که به ناحق مورد معامله قرار می‌گیرند، بدون اینکه خودشان مقصر باشند و از گزینه‌ها محروم می‌شوند و در جامعه‌ای که نسبت به مصیبت آنها بی‌تفاوت است، گم می‌شوند. هیچ سخنرانی پرشوری، هیچ آتش‌بازی یا ابرقهرمانان سی‌جی‌آی که به کمک بیایند وجود ندارد. بله، دهه‌ها از زمانی که مخاطبان 1948 تحت تأثیر قدرت ساده و سبک ساده این فیلم قرار گرفتند، گذشته است و این نقطه عطف سینمایی دیگر آنقدر تازه نیست. با این حال، این فیلم در صدر فهرست 10 فیلم برتر تمام دوران منتقدان قرار داشت و هنوز باید توسط مخاطبان جدی دیده شود.