سامورایی چامپلو

سامورایی چامپلو طرفداران زیادی در بین طرفداران انیمه‌های بزرگسال دارد. این محبوبیت تا حدی به دلیل ترکیب منحصر به فرد جلوه‌های بصری و شخصیت‌هایی است که بر اساس دوره تاریخی ادو در ژاپن و موسیقی (بیشتر هیپ‌هاپ) و زبان امروزی شکل گرفته‌اند. شخصیت‌های اصلی (که در سفری برای یافتن "سامورایی با بویی از آفتابگردان" هستند) همچنین ترکیبی جالب از شخصیت‌ها هستند: دختری زیرک ۱۵ ساله، سامورایی ساکت و قدرتمند، و دیگری که بی‌صبر، آزاردهنده و با سبکی از مبارزه که ترکیبی از بریک دنس و هنرهای رزمی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سطح بالای خشونت، سکس و الکل در این مجموعه صحبت کنند. آیا این عناصر به تقویت یا منحرف کردن خط اصلی داستان و پیام‌ها کمک می‌کنند؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نحوه همکاری سه شخصیت اصلی بسیار متفاوت به عنوان یک تیم (اگرچه گاهی اوقات با اکراه) بحث کنند. با وجود ترس فوو، چگونه او به عنوان یک شخصیت زن قوی به تصویر کشیده شده است؟ او چه شباهتی با دیگر شخصیت‌های زن انیمه دارد؟ چه چیزی او را متمایز می‌کند؟ والدین همچنین می‌توانند با کودکان در مورد دوره ادو در تاریخ ژاپن صحبت کنند. چه چیزی آن را مشخص می‌کند؟ چرا این دوره، پس‌زمینه‌ای رنگارنگ برای یک مجموعه انیمه ایجاد می‌کند؟

والدین باید بدانند که سه شخصیت اصلی در این انیمه بالغ (که در دوره ادو ژاپن اتفاق می‌افتد) با مقادیر زیادی رابطه جنسی، الکل و مبارزات خشن و خونین سر و کار دارند. شخصیت اصلی دختری ۱۵ ساله است که از آزار جسمی و جنسی می‌ترسد، در حال حمام کردن دیده می‌شود (هیچ چیز مهمی نشان داده نمی‌شود) و همیشه باید یک قدم از دو محافظ سامورایی مرد خود جلوتر باشد. یکی از آن‌ها اغلب به او لقب «دختر بد» می‌دهد. این مجموعه برای بینندگان مسن‌تر مناسب است که می‌توانند از ارزش‌های تولید و ویژگی‌های متمایز آن از سایر نمایش‌ها در این ژانر قدردانی کنند.

این نمایش ممکن است با فضای معاصرش بینندگان جوان را جذب کند، اما والدین باید بدانند که پر است از الفاظ رکیک، صحنه‌های جنسی، نوشیدن الکل تا حد تهاجم، خشونت، ترس و تحقیر زنان. با وجود این پرچم‌های قرمز، برخی عناصر این نمایش آن را از دیگر نمایش‌های این ژانر متمایز می‌کند. دوره ادو پس‌زمینه‌ای جذاب است و در واقع به‌طور شگفت‌انگیزی با شخصیت‌های مدرن، موسیقی و زبان امروزی هماهنگ است. علاوه بر این، فضای تاریخی آن فرصتی برای آشنایی با برخی جنبه‌های فرهنگی را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، در یکی از قسمت‌ها، فوو ۱۵ ساله (با صدای کاری والگرن) به هنرمندی از سبک اوکی‌یوئه (نوعی نقاشی چوبی ژاپنی) علاقه‌مند می‌شود و تصاویر زیادی از چاپ‌های واقعی چوبی (اکثراً صحنه‌های جنسی را به تصویر می‌کشند) نشان داده می‌شود.استفاده کارگردان شین‌ایچیرو واتانابه از هنرمندان هیپ‌هاپ ژاپنی واقعی برای موسیقی متن، مکمل سبک مبارزه و شخصیت‌های سریال است. اما دلیل اینکه این سریال بخشی از مجموعه بزرگسالان کارتون نتورک است، این است که پیام‌های اصلی درباره کار تیمی و آموختن از سفر به سمت هدف در میان تمام فحاشی‌ها، خشونت و صحنه‌های جنسی گم می‌شود.