رقص در یافا

در رقصیدن در یافا، پیر دولن، رقصنده رقص سالنی قهرمانی جهان، به یافا، اسرائیل، بازمی‌گردد تا به بچه‌ها عشق به رقص سالنی را آموزش دهد، اما یک مشکل وجود دارد: او می‌خواهد بچه‌های فلسطینی و یهودی با هم برقصند. آموزش احترام به انضباط و فرم رقص به بچه‌های دبستانی یک چیز است، اما آیا او می‌تواند به آن‌ها آموزش دهد تا به بچه‌هایی از طرف دیگر احترام بگذارند، وقتی که قبلاً به آن‌ها یاد داده شده که از آن‌ها متنفر باشند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد معنای مدارا با ادیان مختلف صحبت کنند. آیا بچه‌هایی را می‌شناسید که ادیان دیگری را تمرین می‌کنند؟ مدارا با آن‌ها به چه معناست؟ رقصنده‌ها در رقصیدن در جفا چگونه با هم مدارا می‌کنند؟
• چگونه کودکان با مجبور شدن به تعامل با کودکان از پیشینه‌های مذهبی دیگر کنار آمدند؟
• چه چیزی رقص بالروم به بچه‌ها در کلاس درس یاد داد؟ آیا فکر می‌کنید بعدا در زندگی به آنها کمک خواهد کرد؟ چرا، یا چرا نه؟
• رقص در جفا چگونه ترویج دهنده شفقت، شجاعت و همدلی است؟ چرا این نقاط قوت شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که رقص در یافا مستندی است در مورد یک معلم رقص سالنی که به خانه خود در اسرائیل بازگشته تا به کودکان فلسطینی و یهودی یاد بدهد که با هم برقصند. برخی از موضوعات سنگین در این مستند وجود دارد: دختری که پدرش در دوران ابتدایی او فوت کرده است، بحث‌های غیررسمی در مورد روابط بین اعراب و یهودیان، سیاست‌های دوران جنگ، اعتراضات، عدم تحمل مذهبی، و بستگان که در درگیری‌های منطقه جان خود را از دست داده‌اند. به طور کلی، این مستند نگاهی بسیار روشن‌فکر و امیدوارکننده به دشواری ایجاد تحمل و مدارا حتی در میان کودکان خردسال دارد، با تأککی بر ارزش رقص. اما کودکان خردسال ممکن است سیاست‌ها را درک نکنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند در سطوح مختلف کار می‌کند، هنر را به عنوان منبع اعتماد به نفس ترویج می‌دهد، در حالی که در مورد مدارا با ادیان، احترام به خود و احترام به دیگران آموزش می‌دهد. برای کودکان، موضوعات سنگینی در اینجا وجود دارد، مانند از دست دادن والدین، اعتراضات نظامی‌گونه و تهدید مداوم مرگ در منطقه‌ای جنگ‌زده. اما درس‌های رقص در یافا درس‌های بزرگی هستند: می‌توان به کودکان مدارا آموخت و شاید روزی کلید تغییر سرنوشت منطقه باشند. جالب است که قدرت واقعی پیام دولین به نظر می‌رسد در دسترس قرار دادن کودکان فردی در فیلم باشد که فاقد اعتماد به نفس یا خروجی هستند و آنها را به یک فرم هنری که در غیر این صورت هرگز در معرض آن قرار نمی‌گرفتند، هدایت می‌کند. این که همچنین با انسان‌سازی کودکان در "سوی دیگر" برای آنها همراه است و دیدگاه جدیدی را در مورد تفاوت‌هایشان پرورش می‌دهد، یک جایزه‌ی باور نکردنی است.