خانهٔ مرغ‌های مینا

خانهٔ سوتک در سال ۱۹۹۴ در سئول اتفاق می‌افتد. این فیلم داستان اون-هی (جی-هو پارک)، دانش‌آموز کلاس هشتم را دنبال می‌کند که والدین، معلمان و همکلاسی‌هایش از او انتظار برتری تحصیلی دارند. زندگی هم در مدرسه و هم در خانه جای پیشرفت زیادی دارد و اون-هی به دنبال خوشبختی با بهترین دوست و معشوقه‌اش است. اما وقتی معلم جدید مرموز و دلسوزی کلاس خوشنویسی چینی او را بر عهده می‌گیرد، اون-هی شروع به درک مفهوم درک شدن می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش زندگی در کره جنوبی در سال ۱۹۹۴ در فیلم خانهٔ مرغ مینا صحبت کنند. چگونه با زندگی فعلی شما مقایسه می‌شود؟ کدام بخش‌های فیلم منعکس‌کنندهٔ آن سال و کدام بخش‌ها منعکس‌کنندهٔ فرهنگ یا مکان هستند؟
• آیا فیلم‌های دیگری را دیده‌اید که به موضوع آزار جسمی توسط خواهر یا برادر بپردازند؟ چرا فکر می‌کنید این موضوع اغلب در فیلم‌های هالیوود نمایش داده نمی‌شود؟
• یون هی از معلمش چه تصویری دارد؟ به نظر شما فیلمساز چه پیامی را می‌خواهد به شما منتقل کند؟
• این فیلم در مقایسه با سایر درام‌های بلوغی که دیده‌اید چگونه است؟ این اصطلاح به چه معناست؟ چرا این ژانر محبوب است؟
• چگونه سیگار کشیدن و نوشیدن در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا آنها را جذاب و فریبنده نشان می‌دهند؟

والدین باید بدانند که خانهٔ مرغ‌های مینا، یک درام بلوغ است که داستان اون-هی (جی-هو پارک)، دختری ۱۴ ساله اهل کره جنوبی را در سال ۱۹۹۴ در سئول روایت می‌کند. این فیلم، داستانی نیمه خودزندگی‌نامه‌ای از نویسنده و کارگردان بُرا کیم است. چون اون-هی با نگرش جامعه‌اش در مورد «دانشگاه یا مرگ» موافق نیست، توسط همکلاسی‌ها، معلمان و والدین دیگر طرد می‌شود. او با سیگار کشیدن، دزدی از فروشگاه و فحاشی (مثل «فاک» و «شیت» و غیره) سرکشی می‌کند و با برقراری روابط عاشقانه با یک پسر و یک دختر، به دنبال توجه مثبت است که شامل بوسیدن و نوازش‌های عاشقانه می‌شود. خواهر بزرگترش مدرسه را ترک می‌کند، یک پسر را به اتاق خواب مشترک‌شان می‌آورد و بعد از یک شب نوشیدن الکل به خانه برمی‌گردد. اون-هی و بهترین دوستش هر دو توسط برادران بزرگترشان مورد آزار قرار می‌گیرند، اما هیچ‌کدام از این صحنه‌ها در فیلم ثبت نشده است. یک بحث داغ و مجزا بین والدین اون-هی به خشونت خانگی منجر می‌شود. چند شخصیت در فیلم می‌میرند. اون-هی «مرغ مینا» عنوان فیلم است که تلاش می‌کند تا لحظات شیرین زندگی را در میان برش‌های ناخوشایند زندگی پیدا کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

داستان‌های بلوغ اغلب برای بزرگسالان متفکر جالب‌تر از بچه‌هایی است که هم‌سن شخصیت اصلی هستند، و این درام دقیقاً در این دسته قرار می‌گیرد. امید است که برای کسانی که به محصولات هالیوودی عادت کرده‌اند، دیدن دیدگاه یک دختر کره‌ای جنوبی تازه و جالب باشد -- این صدایی است که معمولاً در آثار سینمایی جریان اصلی به تصویر کشیده نمی‌شود. اما کسانی که با نگرش‌های فرهنگی و رویدادهای تاریخی سئول در سال ۱۹۹۴ آشنا نیستند، ممکن است نیاز به تلاش بیشتری برای درک وقایع داشته باشند. با این حال، ارزش تلاش کردن را دارد، زیرا این فیلم ذهن شما را درگیر می‌کند.تجربیات اون هی شامل فشار اجتماعی شدید در زمینه تحصیلی، ترس عمیق از شرمنده کردن والدینش و تاثیر جامعه و فرهنگی که جنسیت مذکر را در اولویت قرار می‌دهد، می‌شود. رویکرد پرپیچ و خم خانهٔ مرغ مینا ممکن است برای همه بینندگان کارآمد نباشد: اون هی یک ترس سلامتی دارد، یکی از اعضای خانواده‌اش می‌میرد، دوستان و پسران قابل اعتماد نیستند، والدین بیشتر بر دستاوردهای فرزندانشان تمرکز می‌کنند تا رشد شخصی -- اگرچه چیزهای زیادی در آن پخته شده، ممکن است بپرسید که به کجا می‌رود. اما از طریق داستان‌سرایی، نویسنده و کارگردان بورا کیم به ما می‌گوید که باید صبور باشیم. فیلم او، مثل زندگی، در مورد سفر است.