فرسایش

در حالی که جِمِینا (الکسیس لودر) در بیمارستان در حال زایمان است، به پزشک می‌گوید که مشکلی وجود دارد، اما پزشک به طور مکرر به او اطمینان می‌دهد که این فقط تصور اوست. بنابراین، در حالی که او دچار تشنج می‌شود، هوشیاری خود را از دست می‌دهد، نوار قلبش صاف می‌شود و شروع به خونریزی می‌کند. نوزاد از دست می‌رود و او با دارو به خانه فرستاده می‌شود. تا زمانی که مادر سلطه‌گرش (آلفری وودارد) به ملاقاتش می‌آید، جِمِینا با پدر بچه‌اش قطع رابطه کرده و خواب‌های وحشتناک و خشونت‌آمیزی می‌بیند و به نظر می‌رسد که توهمات هم دارد. این توهمات احتمالاً به دارویی که مصرف می‌کند، مربوط می‌شود و او را در حال کتک خوردن از دست یک غریبه قدرتمند با کلاه‌خود نشان می‌دهد. او همچنین خود را روی یک میز می‌بیند، در حالی که زنده است و مهمانان برای خوردن او بر سر میز می‌نشینند. در طول این اتفاقات، او نتوانسته است مهلت تحویل یک مقاله‌ای را که برای سردبیرش می‌نویسد، رعایت کند. به نحوی، او از این وحشت‌ها بهبود می‌یابد و می‌نشیند تا مقاله‌ای با عنوان "برای محافظت از زنان سیاه‌پوست چه کاری باید انجام داد؟" بنویسد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چه مقدار از این داستان واقعی است و چه مقدار در ذهن شخصیت اصلی اتفاق افتاده است. آیا این موضوع مهم است؟
• درباره‌ی این فیلم چه فکر می‌کنید؟
• در کجا می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد سلامت مادران سیاه‌پوست به دست آورید؟

والدین باید بدانند که Weathering یک فیلم کوتاه در مورد زنی است که در هنگام زایمان، نوزاد خود را از دست می‌دهد و با پیامدهای دشوار آن مواجه می‌شود. او در دوران بارداری به پزشک خود شکایت کرده بود که مشکلی وجود دارد، اما پزشک به او توجهی نکرد. بعد از آن، او دچار افسردگی و توهمات خشونت‌آمیز می‌شود و سپس با دیدگاهی روشن در مورد بدرفتاری با زنان سیاه‌پوست ظاهر می‌شود. زبان فیلم شامل کلمات نامناسب و ناسزاهایی مانند «فحش»، «کثافت» و «لعنتی» است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

هواشکنی ۲۰ دقیقه فیلم جذاب است که برای تخلیه‌ی خشم و عصبانیت طراحی شده. بیننده‌ها خشم و عصبانیتی را که جِمِینا (با بازی قانع‌کننده‌ی لودر) از پزشکان مردی که به حرف‌های زنان گوش نمی‌دهند، حس می‌کند، درک خواهند کرد. در این مورد، پزشک مرد سفیدپوست و بیمار زن سیاه‌پوست است، که احتمالاً مشکل را به‌طور تصاعدی اغراق‌آمیز جلوه می‌دهد. اما مادر خود جِمِینا هم به همان اندازه آزاردهنده و بی‌اعتنا به دخترش است. مادر، با بازی قدرتمند، شیک و مغرور وودارد، به دخترش می‌گوید که به همه‌ی راه‌هایی که می‌توانست از فاجعه جلوگیری کند، اگر فقط به حرف‌های مادرش گوش می‌کرد. مادر از اینکه پدر بچه رفته است، خوشحال است، و هیچ همدردی و تسلی برای دخترش که به وضوح افسرده است، ندارد.سپس، گویی برای افزودن به کلیشه‌های رایج در مورد عدم توجه به زنان، یک دوست مرد به سراغ جِمِینا می‌آید و به جای دلجویی از او، به او نزدیک می‌شود، علی‌رغم دستورات مکرر و صریح او برای توقف. رویاهای او در مورد کتک خوردن توسط یک غریبه ناشناس، شاید استعاره‌ای باشد از احساسی که یک زن سیاه‌پوست در دنیایی سفیدپوست و مردسالار دارد. همیشه چیزی به سمت تو می‌آید و می‌تواند دشوار و خسته‌کننده باشد که مدام از آن دوری کنی.