کریسمس ۸ بیتی

در 8-BIT CHRISTMAS، جیک دایل 11 ساله (وینسلو فگلی)، مثل همه دوستانش در حومه شیکاگو در اواخر دهه 80، تقریبا هر کاری را برای داشتن یک نینتندو انجام می‌دهد. یا حداقل جیک بزرگسال (نیل پاتریک هریس) اینطور به دخترش می‌گوید. تنها بچه پولدار محله که نینتندو دارد، می‌تواند از میان جمع بچه‌های مدرسه‌ای که هر آخر هفته بیرون خانه‌اش جمع می‌شوند، انتخاب کند و به آنها اجازه دهد در زیرزمین فوق‌العاده خنک خانه‌اش بازی کنند. اما والدین طبقه کارگر جیک (جون دایانا رافائل و استیو زان) قصد ندارند برای خرید کنسول ولخرجی کنند، به خصوص بعد از اینکه انجمن اولیا و مربیان شروع به هشدار دادن در مورد خطرات بازی‌های ویدیویی برای بچه‌ها می‌کند. وقتی یک مسابقه پیشاهنگی نینتندو را به عنوان جایزه اول قول می‌دهد، جیک و دوستانش همه در آن شرکت می‌کنند. آنها تقریبا هر کاری را برای به دست آوردن نینتندو تا کریسمس انجام می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های اصلی فیلم 8-Bit Christmas صحبت کنند. جیک در جستجوی نینتندو در دهه ۱۹۸۰ چه درس‌هایی می‌آموزد؟ آنی در حال حاضر از شنیدن این داستان چه چیزی یاد می‌گیرد؟
• اگر داستان جیک جوان در سال ۲۰۲۱ اتفاق افتاده بود، چه چیزهایی تغییر می‌کرد؟
• چرا بچه‌ها در نهایت تصمیم می‌گیرند در جستجوی نینتندو با هم همکاری کنند و راه خودشان را نروند؟

والدین باید بدانند که فیلم 8-Bit Christmas که بر اساس کتابی ساخته شده، حاوی الفاظ ملایم و صحنه‌های آزار و اذیت است، اما در نهایت یک کمدی مناسب برای کودکان و سرگرم‌کننده است. داستان به دوران کودکی یکی از شخصیت‌ها در اواخر دهه 1980 بازمی‌گردد، بنابراین برخی از صحنه‌های کمدی و شخصیت‌پردازی‌ها، به‌ویژه پدر عصبانی، ممکن است کمی قدیمی به نظر برسند. همچنین برخی شوخی‌ها به‌هزینه گروه‌های حاشیه‌ای و کودکانی که متفاوت هستند، انجام می‌شود. اما فیلم همچنین به‌طور هدفمند تفکرات دهه 80 در مورد نقش‌های جنسیتی و آینده را به چالش می‌کشد. گروهی متنوع از کودکان تلاش می‌کنند تا جدیدترین و جذاب‌ترین گجت، یعنی یک سیستم بازی ویدیویی نینتندو، را به دست آورند، اما در نهایت درمی‌یابند که چیزهای مهم‌تری از اسباب‌بازی‌های جذاب وجود دارد، مانند خانواده. یک قلدر مدرسه‌ای گروه دوستان اصلی را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد. الفاظی مانند "fricking"، "damn"، "crap"، "sucks"، "buttface" و موارد مشابه در فیلم استفاده شده است. پسران در مورد یک "مجله برهنه" صحبت می‌کنند و یک مجله ورزشی مصور با تصویر زنی در لباس شنا روی جلد را مبادله می‌کنند. پسری به‌طور تصادفی نوار ضبط‌شده‌ای را پخش می‌کند که در آن در مورد رؤیای (ساده و بی‌ضرر) خود درباره همکلاسی دخترش صحبت می‌کند. پدری در فیلم آبجو می‌نوشد و در مورد وجود بار در مرکز خرید سؤال می‌کند. بچه‌ها از اتوبوس فرار می‌کنند و به‌طور موقت در شهر گم می‌شوند. پدری عروسکی را از مردی زیر پل می‌خرد و برای محافظت، اره‌ای را همراه خود می‌آورد. پسری به‌شدت استفراغ می‌کند، حتی روی معلمش. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این تور نوستالژیک دهه 80 ممکن است برای والدین جذاب‌تر باشد تا کودکان، اما داستان خنده‌دار شیطنت‌های دوران کودکی برای بیشتر سنین سرگرم‌کننده است. هر کسی که ارتباطی با دهه 1980 دارد، از ارجاعات در 8-Bit Christmas قدردانی خواهد کرد، از بازی‌های ویدئویی نسل اول تا تب عروسک‌های Cabbage Patch Kid، اسلایدشوها، اسکیت‌های رولر، گرم‌کننده‌های پا، کارت‌های بیس‌بال، موسیقی پرشور Footloose و معلم‌هایی که اصرار دارند که سیستم ده‌دهی دیویی همیشه برای یافتن اطلاعات حیاتی خواهد بود. تشخیص اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی یک پسر به عنوان "بسیار نادر" توصیف شده است و والدین در مورد خطرات بازی‌های ویدئویی اعتراض می‌کنند. بینندگان جوان‌تر احتمالاً از لحن طعنه‌آمیز یک کودک امروزی در مورد گذشته لذت خواهند برد، اما سادگی صحنه‌های دهه 80 و نحوه گردش آزادانه کودکان در دسته‌ها و توطئه‌های وحشی به دور از دید بزرگسالان می‌تواند تأثیر ماندگاری بر جای بگذارد.هر نسلی به نظر می‌رسد که سال‌های کودکی خود را معصوم‌تر به یاد می‌آورد و در بیشتر موارد، احتمالاً درست می‌گویند. آنچه این فیلم نشان می‌دهد، زمانی است که بچه‌ها مجبور بودند از هوش و ابتکار خود استفاده کنند و برای به دست آوردن هدایا و دارایی‌های مورد علاقه خود تلاش کنند، برخلاف اینکه فقط پدر را برای یک گوشی هوشمند آزار دهند (همانطور که بچه‌های امروزی انجام می‌دهند). این فیلم به عنوان ادای احترامی به والدین به پایان می‌رسد، نتیجه‌ای که به نظر نمی‌رسد کاملاً توسط بقیه داستان توجیه شود. بازیگران کودک فوق‌العاده هستند، به ویژه وینسلو فگلی (کتاب شب) که هرگز حس نمی‌دهد در حال بازیگری است، و قلدر مدرسه ابتدایی بزرگ و اغراق‌آمیز که توسط سیروس آرنولد بازی می‌شود. انتظار برخی از نادرستی‌های سیاسی را بر اساس استانداردهای امروزی داشته باشید، که با یک چشمک و سر تکان دادن محبت‌آمیز ارائه می‌شود.