عشق کیهانی

در عشق کیهانی، یک راهنمای اسرارآمیز به نام اتاق ستاره، چهار فرد را در تلاششان برای یافتن همسر ایده‌آل از طریق همسریابی نجومی همراهی می‌کند. آن‌ها با یکدیگر آشنا می‌شوند، جور می‌شوند، قرار می‌گذارند، حذف می‌کنند و در نهایت یکی از مهم‌ترین تصمیمات زندگی‌شان را می‌گیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت بین تلویزیون واقع‌نما و مستندها صحبت کنند. آیا یکی از این دو تلاش می‌کند تا صادقانه‌تر از دیگری باشد؟ آیا همیشه موفق هستند؟
• با فرزندان خود در مورد واقع‌گرایانه بودن شروع یک رابطه به این روش صحبت کنید. در مورد تعداد زوج‌هایی که از برنامه‌های تلویزیونی مانند این، هنوز با هم هستند و دلایل احتمالی آن، بحث کنید.
• درباره نقش تدوین در تلویزیون واقع‌نما صحبت کنید. چگونه بر نحوه نمایش شرکت‌کنندگان تاثیر می‌گذارد؟ در این تصمیم‌گیری‌ها چه میزان کنترل دارند؟

والدین باید بدانند که کاسمیک لاو یک برنامه واقع‌نمای تلویزیونی است که گروهی از مجردها را در حال قرار گذاشتن با یکدیگر نشان می‌دهد. صحنه‌های نزدیک از بوسیدن طولانی و چندین زوج در حال انجام رابطه جنسی با دوربین دید در شب به نمایش گذاشته می‌شود. همچنین افرادی در حال قرار گرفتن بر روی یکدیگر با پشت‌های برهنه به دوربین نشان داده می‌شوند. داستان ظاهراً اهمیت زیبایی ظاهری را در روابط و جاذبه تأیید می‌کند. مهمانی‌های مجردی برگزار می‌شود که اسباب‌بازی‌های جنسی در آن وجود دارد؛ صحبت‌های صریحی در مورد نحوه استفاده از آن‌ها و رسیدن به اوج لذت وجود دارد. شرکت‌کنندگان جملاتی مانند «چه بابای باحالی» و «من به باسن علاقه دارم» را به زبان می‌آورند و به‌طور مکرر از فحش‌هایی مانند «س--ت» و «ف--ک» استفاده می‌کنند.

در میان انبوهی از برنامه‌های واقعی قرار ملاقات، که هر کدام سعی در بهتر بودن از قبلی با یک ایده جذاب جدید دارند، این برنامه یکی از آن‌هایی است که می‌توان از دست داد – صرف نظر از اینکه در مورد کیهان چه فکری می‌کنید. با بیش از سهم عادلانه‌اش از لحظات شرم‌آور و پیوندهایی که به نظر نمی‌رسد واقعی باشند، عشق کیهانی مفهومی به‌طور متوسط جالب است که به سرعت ثابت می‌کند فقط یکی دیگر از همان‌هاست. طالع‌بینی واقعی در بهترین حالت به نظر می‌رسد ناقص باشد، و تمام تله‌های معمول در اینجا وجود دارند: شرکت‌کنندگانی که به دنبال عشق هستند اما به نحوی از نظر دور می‌کنند که در نزدیکی یکدیگر زندگی نمی‌کنند، پیش‌فرض باور نکردنی که باید آماده ازدواج در پایان پنج هفته باشند، و شرکت‌کنندگانی که به وضوح بیشتر از اینکه یک ارتباط معنی‌دار برقرار کنند، به حضور در تلویزیون علاقه دارند. بدتر از همه، این برنامه در گام‌های ناگوار عشق کور است و تا زمانی که زوج‌ها در راهرو عروسی هستند صبر می‌کند تا بپرسد آیا واقعاً می‌خواهند ازدواج کنند، پایانی کاملاً متناسب با بی‌صداقتی‌اش.