بد حرف نزن

SPEAK NO EVIL بازسازی فیلمی با همین نام است که در سال ۲۰۲۲ به عنوان یک تریلر روانشناختی دانمارکی ساخته شده بود. در این نسخه که جیمز واتکینز (کارگردان زن سیاه‌پوش) آن را کارگردانی کرده است، بن (اسکات مک‌نیری) و لوئیز دالتون (مکنزی دیویس)، دو آمریکایی مقیم لندن، به همراه دختر نوجوانشان، اگنس (الیکس وست لفلر)، به ایتالیا می‌روند. در آنجا با زوج پرانرژی بریتانیایی پدی (جیمز مک‌آووی) و سیارا (آیشلینگ فرانسیوسی) و پسر نوجوانشان، آنت (دن هاف)، که از بدو تولد دچار معلولیتی است که او را لال کرده، آشنا می‌شوند. بن به خصوص تحت تأثیر شخصیت پر جنب و جوش پدی قرار می‌گیرد، بنابراین بعد از تعطیلات، وقتی دالتون‌ها کارت پستالی دریافت می‌کنند که آنها را به دیدن خانه پدی و سیارا در حومه شهر دعوت می‌کند، علی‌رغم اکراه اولیه لوئیز، قبول می‌کنند. به زودی بعد از اینکه سه نفر از دالتون‌ها به خانه روستایی خانواده دیگر می‌رسند، جذابیت پدی به خشونت تبدیل می‌شود و اتفاقات متعددی نشان می‌دهد که پدی و سیارا آنطور که دالتون‌ها فکر می‌کردند، خوش‌اخلاق و ایمن نیستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونتی که در فیلم «سکوت کن، لعنتی» وجود دارد، صحبت کنند. این خشونت در مقایسه با فیلم‌های ترسناک روان‌شناختی و دلهره‌آور دیگر چگونه است؟ آیا خشونت واقع‌گرایانه تاثیر متفاوتی بر بینندگان دارد در مقایسه با خشونت فانتزی یا سبک‌شده؟
• اگر فیلم دانمارکی اصلی را دیده‌اید: نظرتان در مورد تغییراتی که فیلمسازان ایجاد کرده‌اند چیست؟ چرا فکر می‌کنید پایان‌بندی متفاوتی داشت؟
• این عبارت «چون تو اجازه دادی» به چه معناست؟ آیا فکر می‌کنید بن و/یا لوئیز می‌توانستند متفاوت عمل کنند؟
• جیمز مک‌آووی بازیگر نقش استار برای بازی در نقش پدی دست به دگرگونی فیزیکی زد. نظر شما در مورد بدنسازی بازیگران برای نقش‌هایشان چیست؟ این کار چه پیامی را به بینندگان منتقل می‌کند؟

والدین باید بدانند که سخن مگو یک تریلر روان‌شناختی ترسناک است که از نسخه اصلی دانمارکی سال ۲۰۲۲ با همین نام (و بسیار خشن‌تر) اقتباس شده است. این فیلم داستان دو خانواده را روایت می‌کند که پس از ملاقات در تعطیلات، یک آخر هفته طولانی را با هم می‌گذرانند. چیزی که در ابتدا کمی ناراحت‌کننده به نظر می‌رسد، به زودی به ناخوشایندی و تهدید آشکار تبدیل می‌شود. خشونت در اواخر فیلم بسیار خونین است و شامل انواع سلاح‌ها (اسلحه، چکش، محلول تمیزکننده اسیدی، چنگال برش، چاقوی جعبه‌ای و موارد دیگر) می‌شود. برخی از شخصیت‌ها در درگیری‌های خشونت‌آمیز می‌میرند، در حالی که دیگران زخمی می‌شوند (بریدگی، شکستگی استخوان، کبودی)، اما قطعاً به اندازه منبع اصلی تلخ نیست. انتظار می‌رود گاهی اوقات از زبان تند (لعنتی، لعنتی و غیره) استفاده شود، بوسیدن زناشویی و ارجاع به نقش‌آفرینی جنسی، غیرتک‌همسری، زنا و ارسال پیام‌های جنسی وجود داشته باشد. شخصیت‌ها همچنین الکل می‌نوشند و ماری‌جوانا مصرف می‌کنند. خانواده‌هایی که عاشق ژانر وحشت هستند و نوجوانان بزرگ‌تری دارند، می‌توانند در مورد نحوه تعیین مرزها و یادگیری گوش دادن به غریزه خود و گفتن نه به دیگران صحبت کنند. جیمز مک‌آووی و آیشلینگ فرانچوسی در نقش یک زوج بازی می‌کنند؛ مک‌کنزی دیویس و اسکات مک‌نیری زوج دیگر را به تصویر می‌کشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ماکویوی در این بازسازی تریلر-وحشتناک، بازی خوفناکی در نقش پدری خشن ارائه می‌دهد. نسخه اصلی «سکوت کن، شر نرسان» که توسط برادران کریستین و مادز تافدراپ نوشته و کارگردانی شده بود، در ژانر فیلم‌های مایکل هانکه و آری استر قرار می‌گرفت و پایانی به شدت غم‌انگیز و شوکه‌کننده داشت. در حالی که این نسخه در دو پرده اول به نسخه اصلی وفادار است، در پرده سوم تغییرات عمده‌ای در برخی جنبه‌ها ایجاد می‌کند. تماشاگران علاقه‌مند به فیلم‌های ترسناک با مایه‌های نیچه‌ای احتمالا نسخه اصلی را ترجیح می‌دهند، اما احتمالا بیشتر تماشاگران، به‌خصوص آن‌هایی که تحمل تماشای خشونت حتی در فیلم‌های داستانی علیه کودکان را ندارند، تفسیر واتکینز را آسان‌تر برای تماشا می‌یابند، هرچند که این نسخه هم خشونت زیادی دارد.چهار بازیگر اصلی بزرگسال در این فیلم بسیار بهتر از چیزی که انتظار دارید (یا حتی نیاز دارید) در یک فیلم ترسناک جریان اصلی، بازی می‌کنند. مک‌نیری و دیویس موفق می‌شوند طیف وسیعی از احساسات از حسادت تا شرمندگی و ناامیدی بسیار خاص را به تصویر بکشند که بسیاری از مهمانان در مواجهه با اقامتگاه‌های نامناسب خود احساس می‌کنند، اما ملاحظات اجتماعی باعث می‌شود که قادر به شکایت نباشند. مک‌نیری به‌ویژه در نقش شوهری آرام و مودب که فاقد جاذبه و وقاری است که در پدی می‌بیند، فوق‌العاده است. فرانچوسی نیز به‌خوبی در نقش همسر جوان و ظاهراً عاشق و وفادار که عمق پنهانی دارد، ایفای نقش می‌کند. شخصیت دیویس به‌راحتی مورد حمایت قرار می‌گیرد، زیرا برخلاف شوهرش، غریزه‌اش به او می‌گوید که چیزی به‌شدت اشتباه است. و بازیگران کودک، لفلر و هاوف، در گفتگوهای پر از ژست و اشاره، به‌طور قابل‌توجهی خوب عمل می‌کنند. اما در نهایت، مک‌آووی است که با انرژی فوق‌العاده جذاب خود، این فیلم را پیش می‌برد و در یک لحظه، آن را به وحشت تبدیل می‌کند.