موب سایکو ۱۰۰

در انیمه موب سایکو ۱۰۰، موب نوجوانی ژاپنی است که در مدرسه محبوب نیست، در ورزش و درس خوب نیست و در سایه برادرش زندگی می‌کند که در هر سه مورد عالی است. تنها چیزی که موب دارد این است که او یک «اسپر» یا شخصی با توانایی‌های روانی است. او پاره وقت برای یک جن‌گیر قلابی کار می‌کند اما گاهی اوقات از قدرت‌هایش استفاده می‌کند وقتی با ارواح واقعی روبرو می‌شوند. در حالی که موب تلاش می‌کند تا محبوب شود و توجه فرد مورد علاقه‌اش را جلب کند، یک سازمان شرور در حال استخدام اسپرها برای اهداف شرورانه است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌های فرهنگی صحبت کنند. موب سایکو ۱۰۰ با موضوعات جهانی مثل عشق جوانی، رقابت خواهر و برادری و بودن خودتان سر و کار دارد، اما همچنان محصول فرهنگ ژاپنی است. فکر می‌کنید اگر این نمایش در آمریکا ساخته می‌شد، چه تفاوتی داشت؟
• این نمایش را می‌توان به عنوان یک انیمه لایو اکشن توصیف کرد. این دو ژانر چه ویژگی‌های مشترکی دارند؟ آیا سبک انیمه با بازیگران واقعی هماهنگ است؟

والدین باید بدانند که موب سایکو ۱۰۰ یک سریال ژاپنی در مورد یک پسر خجالتی کلاس هشتم با یک برادر موفق، عشقی یک طرفه و قدرت‌های روانی است. این سریال لایو اکشن که از انیمه‌ای به همین نام اقتباس شده، حال و هوای کارتونی دارد و از اکشن تاریک به کمدی کودکانه و سپس به درام و رمانس بالغانه پرش می‌کند، به همین دلیل تعیین محدوده سنی مناسب برای آن دشوار است. نوجوانان ممکن است از بخش‌های رمانس و اکشن لذت ببرند اما کمدی آن که برای کودکان کوچکتر طراحی شده، ممکن است برایشان جذاب نباشد. طرفداران انیمه این سریال را یک آزمایش جالب خواهند یافت.

ترکیبی عجیب از رمانتیک غم‌انگیز، کمدی اسلپ‌استیک و اکشن به سبک مردان ایکس، موب سایکو ۱۰۰ از نظر لحن بسیار متنوع است. قهرمان ما، موب، آنقدر منفعل و مردد است که سخت می‌توان از او حمایت کرد. عشق او بی‌اعتنا و دور از دسترس است، اما انتظار می‌رود که مخاطب از موب در تعقیب عشقش حمایت کند. جن‌گیر یک کلاهبردار است و برای خنده‌های فراوان بازی می‌کند. او به وضوح از موب سوءاستفاده می‌کند، اما در عین حال به عنوان یک پدر مهربان نیز قرار دارد.در مجموع، دشوار است که بگوییم دقیقاً این نمایش برای چه کسی است. داستان عاشقانه ملایم است، طرح شرور بسیار تاریک است و کمدی آن بسیار کودکانه است. می‌توانید به موب سایکو ۱۰۰ به عنوان مجموعه‌ای نگاه کنید که برای همه اعضای خانواده چیزی دارد، اما وقتی عناصر اینقدر از هم دور هستند، بیشتر از اینکه متحدکننده باشد، دورکننده است.