دوئت

ستارگان خوانندگی رابین تیک، کلی کلارکسون، جنیفر نتلس (شوگرلند) و جان لجند در برنامه رقابتی دوئت، آماتورهای خوانندگی را تحت حمایت خود قرار می‌دهند و با آنها روی صحنه اجرا می‌کنند. هر سلبریتی در سراسر کشور به دنبال دو هنرمند نوظهور است تا با آنها در مقابل هیئتی از سه ستاره دیگر به رقابت بپردازد، که امتیازدهی ناشناس آنها برای رتبه‌بندی شرکت‌کنندگان در یک جدول رده‌بندی محاسبه می‌شود. هر هفته یک شرکت‌کننده حذف می‌شود، و در نهایت با معرفی قهرمان دوئت به پایان می‌رسد، که برنده یک قرارداد ضبط از هالیوود رکوردز می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رقابت صحبت کنند. رقابت با دیگران چه چیزهایی در مورد خودتان به شما می‌آموزد؟ آیا شکست خوردن هم ارزشی دارد؟ پیروزی چه حسی دارد؟
• نوجوانان: «انتقاد سازنده» به چه معناست؟ یادگیری نحوه دریافت این نوع بازخورد چگونه به شما در پیشرفت کمک می‌کند؟ نقش یک مربی در مسیر رسیدن به رویاهایتان چیست؟
• چطور دوئت را در مقایسه با سایر مسابقات موسیقی که دیده‌اید ارزیابی می‌کنید؟ آیا فکر می‌کنید دوئت ماندگاری خواهد داشت؟ چرا بله یا خیر؟

والدین باید بدانند که دوئت رویکردی دوستانه‌تر و ملایم‌تر نسبت به رقابت‌های خوانندگی واقعی در مقایسه با پدربزرگ این ژانر، یعنی امریکن آیدل، دارد. بخشی از این موضوع به این واقعیت برمی‌گردد که سوپراستارها منافع شخصی در موفقیت شرکت‌کنندگانی دارند که خودشان انتخاب و راهنمایی می‌کنند. بازخورد ستاره‌ها مثبت و تشویق‌کننده است (هرچند که در مواقع لازم، انتقادهای سازنده‌ای هم ارائه می‌دهند)، و حتی زمانی که کار به خوبی توسط رقبای مستقیمشان انجام شود، آن را به رسمیت می‌شناسند. بین ستاره‌ها گفتگوهای دوستانه‌ای وجود دارد، در حالی که در مورد شرکای یکدیگر نظر می‌دهند، اما بیشتر شوخی و بذله‌گویی است تا جدی. ستاره‌ها اغلب شرکت‌کنندگان را به خاطر جذاب بودن یا جذاب به نظر رسیدن، تحسین می‌کنند، اما فراتر از آن، محتوای برنامه برای کودکان بزرگتر مناسب است.

مسابقات موسیقی در هر شکلی از برنامه‌های اصلی تلویزیون هستند و دوئت تلاش می‌کند با اختصاص زمان بیشتر دوربین به ابرستاره‌هایش نسبت به همتایان تلویزیونی‌اش، سهمی از این بازار را به دست آورد. خوشبختانه، فرمت این برنامه به اندازه‌ای که می‌توانست مبتذل نباشد و در حالی که سلبریتی‌ها به وضوح از زمان خود در مرکز توجه لذت می‌برند، به نظر نمی‌رسد بخواهند آن را از هم‌تیمی‌های آماتور خود دریغ کنند. تمرکز بر توانایی شرکای دوئت در تکمیل یکدیگر از نظر صوتی است و برخی از اجراها آنقدر خوب هستند که شما فراموش می‌کنید تحت تأثیر ستاره‌ها قرار بگیرید و فقط از توانایی تلویزیون واقع‌گرا در دادن صدایی به استعدادهای شگفت‌انگیز کشف نشده لذت می‌برید.با این حال، این یک برنامه پرکننده فصلی است، بنابراین با وجود قدرت ستاره‌های قابل توجه، به ارزش ارائه کلی مجموعه‌هایی مانند Idol و The Voice نمی‌رسد. این مجموعه کمتر چشم‌نواز است و ریتم بسیار شتاب‌زده‌تری دارد که ممکن است برای بیننده‌هایی که دوست دارند کل بسته یک برنامه را درک کنند، آزاردهنده باشد. البته خبر خوب این است که این ریتم سریع زمان کمی برای تمرکز بر جنبه‌های منفی (مانند تست‌های شرم‌آور یا خروج‌های احساسی) باقی می‌گذارد، که به حفظ محتوای مناسب برای نوجوانان کمک می‌کند.