خداحافظ، دان گلیز!

خداحافظ، دون گلیز! یک انیمه در مورد سه نوجوان روستایی است که خودشان را "دون گلیز" می‌نامند. سه دوست، روما (با صدای ناتساکی هانائه)، پسر یک کشاورز؛ توتو (یوکی کاجی)، دانش‌آموز ممتاز که اخیرا از توکیو برگشته؛ و دراپ (آیمومو موراسه)، عضو جدید گروه، معمولا از مهمانی‌های همکلاسی‌هایشان کنار گذاشته می‌شوند، بنابراین سرگرمی‌های خودشان را می‌سازند. وقتی آتش‌سوزی در جنگل نزدیک محل آتش‌بازی که آنها راه‌اندازی کرده‌اند شروع می‌شود، دون گلیز متهم به شروع آن می‌شوند. آنها معتقدند کلید اثبات بی‌گناهی‌شان پیدا کردن پهپاد جدیدشان (که گم شده) است، که پرواز کرده. این سه نفر، که نمی‌خواهند بدون مدرک با شایعاتی که در مورد آنها وجود دارد مواجه شوند، ماجراجویی را آغاز می‌کنند تا با استفاده از GPS، پهپاد را ردیابی کنند. در طول مسیر، این پسران (همه ۱۵ و ۱۶ ساله) باید با موانع، خطرات و اختلافات شخصیتی خودشان مقابله کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ویژگی‌های شخصیتی مثبت در کتاب خداحافظ، دان گلیز! صحبت کنند. چرا این ویژگی‌ها مهم هستند؟
• چرا فیلم‌هایی که در دوره گذار از دبیرستان به دبیرستان بزرگسالان اتفاق می‌افتند، اینقدر رایج هستند؟ چه چیزی این دوره از زندگی را تا این حد منحصربه‌فرد می‌کند؟
• درباره افشاگری بزرگ در صحنه پایانی چه فکری کردید؟ آیا غافلگیر شدید یا نشانه‌های آن را از قبل دریافت کرده بودید؟
• آیا انیمه‌های دیگری هم تماشا کرده‌اید؟ کدام‌ها را بیشتر می‌پسندید؟

والدین باید بدانند که خداحافظ، دان گلیز! یک انیمه ماجراجویی بلوغ از نویسنده و کارگردان آتسوکو ایشیزوکا است. این فیلم، که با دوبله انگلیسی و زیرنویس برای انتشار در ایالات متحده در دسترس است، داستان سه دوست نوجوان را دنبال می‌کند - که خود را دان گلیز صدا می‌کنند - که متهم به شروع آتش‌سوزی جنگل هستند و سفری را برای اثبات بی‌گناهی خود آغاز می‌کنند. گفتگوها گاهی شامل توهین‌هایی مانند احمق، کودن، بی‌عرضه، روستایی و غیره است، اما هیچ فحش بدتری از «لعنتی» وجود ندارد. نوجوانان در حضور دیگران و در رسانه‌های اجتماعی نظرات اغواکننده‌ای در مورد «امتیاز» گرفتن از دیگران، مردن به عنوان باکره و جذابیت سه شخصیت بیان می‌کنند. دوستان با پوشیدن کلاه گیس و آرایش و استفاده از بادکنک‌های آب به عنوان سینه‌های بزرگ اغراق‌آمیز، خود را به شکل دخترها درمی‌آورند. شخصیت‌های اصلی به‌طور خطرناکی از چند موقعیت خطرناک فرار می‌کنند، از جمله آتش‌سوزی و یک خرس عصبانی، و همچنین عبور از زمین‌های جنگلی ناشناخته. در نهایت، این فیلم گواهی بر اهمیت دوستی‌های نزدیک و غنیمت شمردن روز در میان آشفتگی نوجوانی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

داستان دوستی آتسوکو ایشیزوکا، نویسنده و کارگردان، نگاهی صمیمی و جادویی به وابستگی نوجوانان به دوستی‌هایشان، به‌ویژه در گذار به دبیرستان، دارد. خداحافظ، دان گلیس! هم سرگرمی و هم انزوای نوجوانی را به تصویر می‌کشد. هر یک از سه شخصیت اصلی با لایه‌هایی از رازها، ناامنی‌ها، و حس کنجکاوی و همدلی، حتی در مواجهه با قلدری و شایعات ویروسی، همراه است. توتو از شهر بزرگ برگشته و فکر می‌کند همه‌چیز (و همه‌کس) در روستا «عقب‌افتاده» است، اما واضح است که او هم نسبت به نحوه‌ی ادراکش در شهر پایتخت خودآگاه است. روما، عکاس درون‌گرا و در حال شکوفایی، دلتنگ عشق قبلی‌اش است که از کشور رفته. و اشتیاق پیش‌برنده‌ی دراپ نسبت به اجازه‌ی همراهی با این دو نفر، شیرین است، اما او به‌عنوان کوچک‌ترین (و به‌طور قابل‌توجهی ریزجثه‌ترین) دوست، انگیزه‌های خصوصی برای رفتن به این ماجراجویی دارد. همه‌ی صداپیشگان کار خود را به‌خوبی انجام می‌دهند و احساسات بزرگ و تمام‌عیار بودن نوجوان و مواجهه با مدرسه‌ی جدید، مسئولیت‌های بیشتر، و احساسات بزرگ را منتقل می‌کنند.تصاویر فیلم شاداب و گیرا هستند، به‌خصوص چشم‌اندازها، از جمله سکانسی در کنار یک آبشار زیبا. در فیلم اتفاق خیلی مهمی نمی‌افتد، اما به‌آرامی تأثیرگذار و مؤثر است. افشاگری در اواخر فیلم داستان را به سمت واقع‌گرایی جادویی و اسرارآمیز می‌برد، اما در دنیای انیمه باورپذیر است و در این مورد فقط لایه‌ای دیگر به روند پرتنش فیلم اضافه می‌کند. اگرچه هر نوجوانی چنین سفری پرهیجان را تجربه نمی‌کند، اما خود سفر مثل استعاره‌ای از آن دوره زندگی است -- غیرمنتظره، پر از موانع و خطراتی که حس زندگی و مرگ را القا می‌کنند، و در نهایت با دوستان نزدیک بهتر می‌شود.