ضربان قلب

قلب‌ها در مورد کلی (کریستال الزوورث)، یک رقصنده جوان آمریکایی هیپ‌هاپ است که رابطه آشفته او با خانواده‌اش با سفرشان به هند برای شرکت در یک عروسی، تغییر می‌کند. در طول جشن یک هفته‌ای، کلی با آسیم (امیتاش پرادهان)، یک رقصنده استخدام شده برای عروسی، ملاقات می‌کند. این زوج در حالی که او بمبئی را به او نشان می‌دهد، عاشق هم می‌شوند و سبک‌های جدید رقص را به هم یاد می‌دهند. اما وقتی عروسی تمام شد، آیا عشق آنها هم تمام خواهد شد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چرا اغلب درام‌ها حول شخصیت‌های جوان یا افرادی که از نظر اجتماعی در شرایط نامساعد قرار دارند و رویاهای بزرگی دارند، ساخته می‌شوند. این شخصیت‌ها چه پتانسیل‌های دراماتیکی را در خود دارند؟ چرا فکر می‌کنید این نوع درام‌ها معمولاً بر روی جوانان تمرکز می‌کنند؟ آیا رویاها محدودیت سنی دارند؟
• برخی از شخصیت‌های فیلم قلب‌ها به‌وضوح توسط رقصنده‌هایی بازی شده‌اند که بازیگر آموزش‌دیده نیستند. آیا فکر می‌کنید صحنه‌های رقص از صحنه‌های بازیگری مهم‌تر هستند؟
• فیلم چه پیامی در مورد زندگی در عرصه هنر، به‌ویژه رقص، دارد؟ آیا زندگی در این عرصه آسان است یا دشوار؟ آیا موفقیت کلی می‌تواند سودآور یا ماندگار باشد؟

والدین باید بدانند که Heartbeats یک درام در مورد کلی (کریستال الزوورث)، یک رقصنده جوان است که در هند با آسیم (امیتاش پرادهان) و یک فرم جدید از رقص آشنا می‌شود. رمانس بین این دو بسیار ملایم است: آنها نگاه‌های پرشور رد و بدل می‌کنند، با هم می‌رقصند و چند بوسه کوتاه دارند. خشونت نیز ملایم است: یک شخصیت توسط مردانی که به او ظلم کرده‌اند تعقیب می‌شود (او می‌گوید آنها می‌خواهند "پا در کونم بگذارند")؛ بعداً، اختلاف آنها به صورت مسالمت‌آمیز و مثبت حل می‌شود. دو رقیب در یک باشگاه رقص به هم هل می‌دهند و مشت می‌زنند؛ مرد دیگری به کسی تهدید می‌کند و می‌گوید که یک فامیل دارد که می‌تواند به او "آسیب برساند". زبان شامل "bulls--t"، "ass"، "a--hole" و چند صحنه‌ای است که یک دختر ۱۲ ساله فحش می‌دهد، که بینندگان باید آن را دوست‌داشتنی بدانند (مثلاً، "وسایلت را جمع کن -- تو فقط یک سفر رایگان به هند گرفتی، احمق"). همچنین چند توهین طبقاتی وجود دارد، مثل وقتی که یک شرور رقیب خود را "روستایی" و "سگ زاغه‌نشین" می‌خواند. مردی که در حال گفتگوی عاطفی با همسرش است، اعتراف می‌کند که الکل مصرف کرده است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

هر وقت که یک رقص شروع می‌شود، چیزها در این ملودرام میان‌فرهنگی متوسط جان می‌گیرند، اما هر وقت که بازیگران مجبور به صحبت با یکدیگر می‌شوند، همه‌چیز رو به افول می‌رود. فیلم‌های رقص، که نیاز به بازیگرانی دارند که هم گفت‌وگو و هم رقص‌های پیچیده را اداره کنند، انتخاب بازیگران دشواری دارند—و اگرچه برخی از بازیگران نقش‌های مکمل هم جذاب هستند و هم رقص‌های خوبی دارند، اما ستاره فیلم، الزوورث، به‌طور کامل بی‌روح و خشک است. خط داستانی کلیشه‌ای هم کمکی نمی‌کند: یک زن جوان می‌خواهد به رویاهایش در رقصیدن به‌صورت حرفه‌ای برسد، درحالی‌که والدینش می‌خواهند او به دانشگاه برود و برای شغلی مطمئن‌تر آماده شود. (به‌وضوح از ما انتظار می‌رود که طرفدار رویاپرداز باشیم، اما با دانستن آنچه در مورد مشاغل هنری می‌دانیم، برای بسیاری از بزرگسالان ممکن است آسان‌تر باشد که جانب والدینی را بگیرند که سعی دارند زندگی مطمئن‌تری را برای دخترشان فراهم کنند.)از نظر مثبت، تصاویر فیلم قلب‌ها که در هند فیلمبرداری شده، بسیار زیبا هستند. بیننده ممکن است وسوسه شود تا صدای فیلم را کم کند - تا از گفتگوهای کلیشه‌ای اجتناب کند - و به جای آن بر تصاویر زیبای بازارهای روباز، ساروهای چرخان، دسته‌های پرندگانی که در کنار ساحل می‌چرخند، و رنگ و شکوه یک عروسی هندی مجلل تمرکز کند. شما یک سونگیت (پیش‌درآمد سنتی رقص و آواز در بسیاری از عروسی‌های هند) را خواهید دید، تماشا خواهید کرد که غذاهای خیابانی چگونه آماده می‌شوند، و از خیابان‌های پر جنب و جوش بمبئی در صحنه‌هایی با زیبایی شاعرانه عبور خواهید کرد. اگر در خانه تماشا می‌کنید، آزادانه از صحنه‌هایی که بازیگران با هم صحبت می‌کنند جلو بزنید - هیچ غافلگیری وجود ندارد؛ شما دقیقا می‌دانید هر خط داستانی به کجا می‌رود و چیزی را از دست نخواهید داد - و بر رقص و مناظر بمبئی تمرکز کنید. اینجاست که لذت‌های واقعی این فیلم نهفته است.