یک ضیافت

در فیلمی به نام "ضیافت"، نوجوانی به نام بتسی (با بازی جسیکا الکساندر) در حین یک مهمانی به جنگل‌های اطراف می‌رود و تغییر کرده بازمی‌گردد؛ او به قدرت برتر و ناشناخته‌ای اشاره می‌کند و از خوردن غذا امتناع می‌ورزد. در حالی که بتسی بیشتر به یک وضعیت روانی عجیب کشیده می‌شود، مادرش هالی (با بازی سینا گیلوری) میان عشق و ترس دست و پا می‌زند و درک خود از همه چیز را زیر سوال می‌برد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که فیلم «ضیافت» چگونه به موضوع اختلالات خوردن پرداخته است. این فیلم رابطه‌ی بتسی با غذا را چگونه به تصویر کشیده است و او و اطرافیانش چگونه با امتناع او از خوردن غذا کنار آمده‌اند؟ چرا نمایش حساسیت‌برانگیز بیماری‌های روانی در فیلم‌ها اهمیت دارد؟
• لطفاً در مورد برخی از کلمات و عبارات استفاده‌شده در این فیلم صحبت کنید. آیا استفاده از این کلمات ضروری بود یا اغراق‌آمیز؟ آیا این نوع زبان به پیشبرد داستان کمک کرد؟
• چگونه این فیلم نوشیدن الکل، کشیدن سیگار و مصرف مواد مخدر نوجوانان را به تصویر کشید؟ آیا آنها را جذاب نشان داد؟ عواقب آن چه بود؟
• توجه به تجربه زنانه و تاثیر آن بر فیلم و تفاوت احتمالی فیلم با حضور بازیگران جنسیت‌های دیگر در نقش‌های اصلی
• این فیلم چه‌قدر ترسناک بود؟ ترسناک‌ترین بخش آن چه بود؟ جذابیت فیلم‌های ترسناک در چیست؟

والدین باید بدانند که "یک ضیافت" یک فیلم ترسناک روانشناختی با مضامینی در مورد اختلالات خوردن، سلامت روان و خودکشی است که گهگاه از زبان تند و قوی استفاده می‌کند. وقتی بتسی (جسیکا الکساندر)، دختری نوجوان، دست از خوردن می‌کشد و ادعا می‌کند که بدن او ظرفی برای قدرت برتر است، مادرش هالی (سیینا گیلوری) مورد آزمایش قرار می‌گیرد. در فیلم به بی‌اشتهایی عصبی اشاره می‌شود و صحنه‌ای از تغذیه اجباری وجود دارد. همچنین صحنه‌ای وجود دارد که شخصیتی تلاش می‌کند با نوشیدن وایتکس خودکشی کند. استفاده گاه‌به‌گاه از کلمات تند و زننده مانند انواع کلمات "ف--ک" و "ش--ت" و همچنین مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر توسط نوجوانان دیده می‌شود. برخی صحنه‌های خونین و ترسناک وجود دارد و یک دنباله رویا با عناصر وحشت جسمی، اما ترس مستقیم بسیار کمی وجود دارد. بینندگان جوان‌تر ممکن است مضامین بزرگسالانه را گیج‌کننده و ترسناک بیابند، اما نوجوانان میانه‌رو ممکن است از فضای کرخت و مسائل پیچیده لذت ببرند.

فیلم اول «رث پاکستون» سرشار از ایده‌های جذاب و اجراهای قدرتمند است، اما هرگز به‌طور کامل بر موضوع خود متمرکز نمی‌شود. فیلم «یک ضیافت» بر رابطه بین مادر و دختری که به‌تازگی عزادار شده‌اند، متمرکز است. این فیلم با کاوش در پویایی بین این دو، موفق می‌شود رابطه را در فاصله‌ای نگه دارد و طراحی داخلی عجیب و غریب و کم‌نور خانه‌شان نیز به القای حس یک فضای غیرواقعی کمک می‌کند، جایی که تصویر به‌طور کامل نمایان نشده است.ایده‌های زیادی در این فیلم گنجانده شده که تماشای آن‌ها و دیدن اینکه کدام‌یک برنده می‌شوند، هیجان‌انگیز است. موضوع‌هایی مثل تروما، درام نوجوانی، هیستری، تسخیر، روز رستاخیز، سلامت روان، اختلالات خوردن، کشف مذهبی، بحران هستی، مهربانی، ایمان و ... لیست ادامه دارد. اما ناتوانی فیلم در هدایت داستان در یک جهت خاص، در نهایت آن را پایین می‌کشد. پایان‌های باز عالی هستند، اما وقتی تعدادشان زیاد می‌شود، خطر از دست دادن هسته‌ی محکم و استوار داستان وجود دارد. این فیلم برای طرفداران ترسناک صبورتر که درام روانشناختی را بیشتر از ترس و وحشت ترجیح می‌دهند، مناسب است. این فیلم بسیار منحصربه‌فرد است و قطعاً مخاطب را آشفته می‌کند، اما تأثیر آن به اندازه‌ی پتانسیلش نیست.