در خدمت شما هستم، دکتر.

فیلم چه خبر داک؟ مانند کمدی‌های کلاسیک دهه 1930، حول زنی جوان و سر به هوا به نام جودی مکسول (با بازی باربارا استرایسند) می‌چرخد که زندگی هوارد بنیستر (با بازی رایان اونیل)، استاد خجالتی و عینکی را به هم می‌ریزد. بنیستر به هتلی می‌رسد تا یافته‌های خود را در مورد جوامع باستانی که از سنگ‌ها به عنوان ابزارهای ابتدایی استفاده می‌کردند، ارائه دهد. سنگ‌های ارزشمند او در کیف یک‌شبه راه‌راه او قرار دارند، اما در همین حین، سه کیف کاملاً مشابه به هتل می‌رسند - یکی شامل جواهرات باارزش، دیگری شامل اسناد محرمانه دولتی و آخرین کیف فقط شامل لباس‌های تعویضی است. (تلاش یک جاسوس برای دزدیدن کیفی که حاوی اسناد است و تلاش یک دزد برای دزدیدن کیفی که جواهرات را در خود دارد، به داستان فیلم اضافه می‌شود). بنیستر به همراه نامزد خشک و سلطه‌جوی خود، یونیس (با بازی مادلین کان)، امیدوار است که کمک هزینه پژوهشی از آقای لارابی، شرکت‌کننده ثروتمند کنفرانس، دریافت کند. جودی که فقط به دنبال یک وعده غذای رایگان است، به هوارد علاقه‌مند می‌شود و برای بودن در کنار او می‌ماند. او در شام افتتاحیه، خود را به جای یونیس جا می‌زند و لارابی را کاملاً مجذوب خود می‌کند. سپس، همانطور که هوارد می‌گوید، او "آشوب و هرج و مرج را برای همه به ارمغان می‌آورد"، از جمله تخریب یک اتاق هتل (و نامزدی هوارد) و تعقیب و گریز خنده‌دار ماشین در خیابان‌های سان فرانسیسکو، قبل از اینکه همه چیز سر و سامان بگیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رفتار جودی صحبت کنند. آیا او همیشه با فکر و تدبیر عمل می‌کرد، یا فقط کاری را که در آن لحظه درست به نظر می‌رسید، انجام می‌داد؟ یونیس به هاوارد می‌گوید که او به دنبال عشق و عاشقی نیست، بلکه چیزی قوی‌تر می‌خواهد - اعتماد. دیدگاه فیلم در این مورد چیست؟ چگونه می‌توان آن را درک کرد؟ کدام قسمت فیلم خنده‌دارتر بود؟ آیا قسمت‌هایی وجود داشت که قرار بود خنده‌دار باشد اما شما فکر می‌کردید خنده‌دار نیست؟ چرا؟

والدین باید بدانند که این فیلم هیچ محتوای نامناسبی ندارد. تماشای آن بسیار سرگرم‌کننده است، حتی اگر به استانداردهای کمدی‌های پیچیده‌ای که سعی در تقلید از آن‌ها دارد، نزدیک نشود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم بسیار سرگرم‌کننده است، اما به استانداردهای فیلم‌هایی که سعی در تقلید از آن‌ها دارد، نزدیک هم نمی‌شود. نقص اصلی آن این است که جودی و هاوارد (و بازیگرانی که آن‌ها را به تصویر می‌کشند) به سادگی به اندازه نمونه‌های اولیه خود در فیلم‌های کلاسیک مثل «مراقبت از بچه» جذاب نیستند. به عنوان مثال، در اولین ملاقات با جودی، او در حال دزدیدن غذایی از هتلی است، کاری که شاید در اوایل دهه ۱۹۷۰ و در فضای ضد نظام حاکم جذاب‌تر به نظر می‌رسید، اما اکنون دیگر جذابیتی ندارد. شوخی بزرگ انتهای فیلم، که اشاره‌ای به فیلم موفق قبلی اونیل، «داستان عشق» است، برای بچه‌های امروزی معنایی نخواهد داشت.