حرکت ناگهانی ممنوع

در هیچ حرکت ناگهانی، یک مدیر اجرایی صنعت خودرو گزارش محرمانه‌ای دارد که برنامه‌هایی را برای قطعه‌ای از خودرو توصیف می‌کند که می‌تواند آلودگی خودرو را محدود کند. این مدیر اجرایی آن را از رؤسای خود پنهان می‌کند و سعی در فروش آن به شرکت‌های بزرگ‌تر خودرو دارد که مشتاق دفن این گزارش هستند زیرا در دهه 1950، این شرکت‌ها هنوز به این موضوع اعتراف نکرده بودند که سوزاندن بنزین باعث آلودگی هوا می‌شود. کرتیس گینز (با بازی دان چیدل) که به تازگی از زندان آزاد شده است و رونالد روسو (با بازی بنیسیو دل تورو) که یک خلافکار کم‌هوش است، استخدام می‌شوند تا از خانواده مت ورتز (با بازی دیوید هاربر)، حسابدار یک شرکت خودروسازی، مراقبت کنند، در حالی که چارلی (با بازی کیرن کالکین) مت را به سمت سرقت این سند از گاوصندوق رئیسش هدایت می‌کند. مت قصد دارد برای منشی رئیسش، پائولا (با بازی فرانکی شاو)، همسرش را ترک کند، که این موضوع داستان را پیچیده‌تر می‌کند. پس از کشته شدن فردی با شلیک گلوله، کرتیس متوجه می‌شود که می‌تواند با فروش این سند در سطوح بالاتر سلسله مراتب، پول بسیار بیشتری به دست آورد. چندین خیانت دوگانه رخ می‌دهد، پلیس نقش فاسدی را ایفا می‌کند، و یک مدیر اجرایی خودروسازی نژادپرست و ضد سامی سفیدپوست نشان می‌دهد که او و افرادی مثل او در جامعه آمریکا تصمیم‌گیرنده هستند، بدون توجه به قانون. در قلب این داستان سرقت، مجموعه‌ای از جرایم دیگر وجود دارد که فراتر از گروگان گرفتن یک خانواده حومه‌نشین دیترویت است. این فیلم پیشنهاد می‌کند که تخلیه شهرهای داخلی از جمعیت اقلیت برای ساخت بزرگراه‌ها و پارک‌های اداری، تبعیض نژادی، تجدید حیات شهری، و سایر برنامه‌های مبتنی بر نژادپرستی که در سراسر کشور اجرا شده‌اند، بخشی از تقویت اقتصاد آمریکا بوده‌اند و همچنان هستند، که حداقل تا حدی به استفاده گسترده از خودروها و کامیون‌ها وابسته است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه برخورد یک خانواده گروگان‌گرفته‌شده با رنج و سختی خود صحبت کنند. این فشار چه چیزی را در مورد روابط درون خانواده آشکار می‌کند؟
• خانواده‌تان چه واکنشی نشان می‌دادند اگر در آن موقعیت قرار می‌گرفتید؟
• فیلم در مورد نحوه عملکرد شرکت‌های خودروسازی در زمینه ایجاد آلودگی هوا چه می‌گوید؟

والدین باید بدانند که فیلم «حرکت ناگهانی ممنوع» یک فیلم هیجان‌انگیز سرقت در دهه ۱۹۵۰ است. کارگردان استیون سودربرگ از این ژانر برای بررسی نژادپرستی، ضدیت با یهودیان، ساختار ناعادلانه قدرت در آمریکا، آلودگی مرتبط با خودرو و دیگر مشکلات اجتماعی استفاده می‌کند. شخصیت‌های متأهل روابط نامشروع دارند، اما صحنه‌های جنسی یا برهنه وجود ندارد. خیانت و پیچش‌های داستانی فراوان است. دو مرد مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و به صندوق عقب ماشین پرتاب می‌شوند. شخصیت‌ها با اسلحه گروگان گرفته می‌شوند، کتک می‌خورند، شلیک می‌شوند و تهدید می‌شوند. الفاظی مانند «لعنتی»، «لعنتی»، «خدایا»، «عیسی مسیح» و توهین نژادپرستانه «سامبو» در فیلم به کار رفته است. مردی اشاره می‌کند که انتهای نام خانوادگی خود را که «اشتاین» بوده تغییر داده تا کسی فکر نکند یهودی است. مردی سفیدپوست از نشستن کنار یک فرد سیاه‌پوست امتناع می‌کند. شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

هیچ حرکتی ناگهانی فیلمی بسیار دوست‌داشتنی و جذاب است که ادای احترامی است به بسیاری از فیلم‌های نمادین گذشته. پیچش‌ها و چرخش‌های تقریباً غیرقابل درک داستان، یادآور فیلم‌های "شیطان را شکست بده" و "خواب بزرگ" است که روایت‌های دشوار و پیچیده‌ای دارند. صحنه‌های گروگان‌گیری در این فیلم، یادآور فیلم‌های دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی مانند "ناگهان"، "ساعت‌های ناامیدی" و "کی لارگو" است. پیام فساد شرکتی به قیمت فریب یک جامعه ساده‌لوح، طعنه‌ای است به فیلم‌های "شبکه"، "ارین براکویچ" ساخته استیون سودربرگ (درباره آلودگی آب) و "چایناتاون" که در مورد چگونگی کنترل دسترسی به آب توسط افراد ثروتمند در جنوب خشک کالیفرنیا است. سودربرگ به اندازه یک فیلمساز و داستان‌گوی بااستعداد، یک دانش‌آموخته سینما نیز هست، بنابراین ادای احترام او به فیلم‌های گذشته تعجب‌آور نیست، و همچنین حس نوآرگونه و مطالعه‌شده فیلم نیز دور از انتظار نیست، چرا که این شخصیت‌ها به نظر می‌رسد در میان هوایی قهوه‌ای‌رنگ حرکت می‌کنند.اجراها محکم و مطمئن هستند و به نظر نمی‌رسد که اتفاقی باشد که برخی از باهوش‌ترین شخصیت‌ها در اینجا زنان هستند — که توسط فرانکی شاو، جولیا فاکس و ایمی سیمتز به عنوان همسر خسته مَت بازی می‌شوند. فیلم در جایی که به یک مدیر اجرایی سطح بالا که توسط مت دیمون بازی می‌شود، اجازه می‌دهد تا یک بحث فلسفی به طرز احمقانه‌ای پرحرفی را ارائه دهد که موفق به آزار و توهین به بیشتر اقلیت‌ها می‌شود، به نظر قدیمی‌تر و بیش از حد پرحرف می‌رسد. این فیلم را به قلمرو معکوس فرانک کاپرا می‌برد، جایی که به ما به طور بدبینانه‌ای، مانند شبکه، گفته می‌شود که هیچ یک از ما افراد عادی نمی‌توانیم به طور موثر با مدیران قدرتمندی که واقعا امور را اداره می‌کنند، مبارزه کنیم.