بازشماری

این فیلم اچ‌بی‌او بر اساس رویدادها و افرادی واقعی است که در اوج عجیب و غریب رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۰ بین آل گور دموکرات و جورج دبلیو بوش جمهوری‌خواه حضور داشتند، رقابتی بسیار نزدیک که در آن هزاران رأی مهم اما مخدوش از چندین شهرستان در فلوریدا هرگز به‌طور قطعی شمارش نشد. در شب روز انتخابات، آل گور در آستانه پذیرش پیروزی بوش است که رون کلین مشاور کمپین دموکرات‌ها (با بازی کوین اسپیسی) متوجه می‌شود که عامل خطا، رأی‌ها را بسیار نزدیک به هم می‌کند. دموکرات‌ها با طرح شکایت‌های متعدد خواستار به تعویق افتادن انتخابات می‌شوند تا شمارش دستی دقیق هر برگه رأی انجام شود—با توجه به کارت‌های پانچ بد طراحی‌شده، دستگاه‌های رأی‌گیری معیوب در برخی محله‌های شهری (دموکرات)، و سالمندان که به اشتباه به نامزد اشتباه رأی داده‌اند. در همین حال، جمهوری‌خواهان می‌خواهند به نظرسنجی‌های اولیه تکیه کنند که بوش را به‌طور واضح برنده اعلام می‌کند. با افزایش بی‌صبری و خشم، آن‌ها کل این جنجال را تلاش دموکرات‌ها برای رد کردن آرا و تصاحب کاخ سفید با بهانه‌های جزئی می‌دانند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت‌ها و انگیزه‌های آن‌ها صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این درام در رقابت بوش-گور به یک طرف بی‌انصافی می‌کند یا اینکه واقعیت را نشان می‌دهد؟ آیا بینندگان بعد از دیدن این فیلم نگاه متفاوتی به ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش دارند؟

والدین باید بدانند که الفاظ زشت و گفتگوهای زننده‌ای در مورد رسوایی جنسی بیل کلینتون، رئیس‌جمهور سابق، وجود دارد. شخصیت‌های داستان بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان تقسیم شده‌اند، و فیلم‌نامه به این موضوع اشاره می‌کند (اما نه به شدت مستنداتی مانند فارنهایت ۹/۱۱) که جمهوری‌خواهان از روش‌های زورگویانه، تهمت و روابط دوستانه برای پیروزی ناعادلانه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۰ استفاده کردند (اگرچه در برخی از گفتگوها به رفتار غیراخلاقی دموکرات‌ها در «دزدی» انتخابات‌های گذشته نیز اشاره می‌شود). همچنین در فیلم، نوشیدن الکل در جمع نیز به نمایش گذاشته شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب‌های فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در کنار مستندات تندروانه‌ای مثل فارنهایت ۹۱۱ و بی‌سابقه (که عملاً جمهوری‌خواهان را به جرم کلاهبرداری محکوم می‌کنند)، این نسخه نوشته‌شده نسبتاً منصفانه و همدلانه با هر دو طرف است. در سطح شخصی، تمرکز بر روی تغییر رون کلام است — از ناامیدی او از اخراج قبلی‌اش از کار با دموکرات‌ها تا تبدیل شدن به یک مبارز با اشتیاق تجدیدشده برای به قدرت رساندن نامزدش. در پایان می‌فهمیم که مرد اول جمهوری‌خواهان، جیمز بیکر (تام ویلکینسون)، خیلی متفاوت نیست، زیرا او نیز وفاداری احساسی به بوش را در خود دارد، جدا و متمایز از دغدغه‌های ننگین قدرت، ایدئولوژی، نفت، یا پول.بوش و گور فقط در حاشیه این حماسه قرار دارند و نقش‌های اصلی به جای آن به شخصیت‌های استراتژیست‌های کمپین و عجایب یک سیستم انتخاباتی بسیار خطاپذیر و خلق و خوهای نامناسب برای مدیریت آرای نزدیک داده شده است. میزان لذت شما از بازشماری احتمالاً به این بستگی دارد که در مورد انتخابات و ریاست جمهوری بوش چه فکری می‌کنید (احتمالاً هیچ «اسپویلر»ی وجود ندارد که او برنده شده است). اگر آن را شرم‌آور می‌دانید، این یک افشاگری سوزان در مورد اشتباهات رخ داده است. اگر فکر می‌کنید دولت بوش بهترین چیز ممکن بوده است، اختصاص نزدیک به دو ساعت به انتخابات پرتنش ممکن است بی‌فایده و با گرایش به لیبرال به نظر برسد — با توجه به اینکه دموکرات‌ها به عنوان بازنده‌ها به نظر می‌رسند و لحنی از حسرت وجود دارد که بازشماری به روشی که می‌خواستند پیش نرفت.