تنها در خانه ۱

خانه تنها" داستان کِوین، پسر هشت ساله‌ای بازیگوش (مکالی کالکین) است که احساس می‌کند توسط خانواده بزرگش نادیده گرفته می‌شود. در حالی که همه در حال آماده شدن برای تعطیلات کریسمس در پاریس هستند، کِوین دچار دردسر می‌شود، شب را در اتاق زیر شیروانی حبس می‌شود و آرزو می‌کند که کاش خانواده‌اش ناپدید شوند. آرزویش برآورده می‌شود وقتی که روز بعد به اشتباه او را جا می‌گذارند. ابتدا کِوین خوشحال است، اما خیلی زود متوجه می‌شود که تنها ماندن در خانه آنقدرها هم که فکر می‌کرد خوب نیست. او دلتنگ مادرش (که تلاش می‌کند با هر راهی به پسرش برسد) و حتی برادرش که او را آزار می‌دهد، است. با غیبت سایر خانواده‌های محله، کِوین کسی را ندارد که به او کمک کند. در همین حین، یک جفت دزد نابلد که توسط جو پشی و دنیل استرن بازی می‌شوند، از این وضعیت سوءاستفاده کرده و به محله دستبرد می‌زنند. حالا کِوین باید از خانه‌اش دفاع کند و از هر ترفندی که بلد است استفاده کند. دنباله‌ای از صحنه‌های خشن و کمدی که باعث خجالت می‌شوند، در حالی که کِوین تلاش می‌کند تا نقشه دزدها را خراب کند، اتفاق می‌افتد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره این که آیا خشونت بزن‌بکوب در فیلم «تنها در خانه» را خنده‌دار می‌دانند یا نه، صحبت کنند. وقتی کسی آسیب می‌بیند، شما درباره خندیدن به آن چه احساسی دارید؟ آیا این کار در شرایطی مناسب است؟
• در مورد کودکان کوچکتر، والدین ممکن است بخواهند در مورد اقداماتی که باید در صورت تنها ماندن انجام دهند، صحبت کنند، به ویژه اگر احساس خطر کنند.
• در این فیلم، کوین تصمیم می‌گیرد تا با دزدان مقابله کند و پیروز شود. به جای تلاش برای متوقف کردن آنها به تنهایی، او چگونه می‌توانست درخواست کمک کند؟
• چگونه کوین در فیلم تنها در خانه شجاعت و استقامت خود را نشان می‌دهد؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟" کوین در فیلم «تنها در خانه» شجاعت و استقامت خود را به شیوه‌های مختلفی نشان می‌دهد. او علی‌رغم ترس و تنهایی که پس از جا ماندن از خانواده‌اش تجربه می‌کند، قادر است خود را جمع و جور کند و مسئولیت محافظت از خانه و خود را بر عهده بگیرد. او با وجود ترسش، شجاعت خود را نشان می‌دهد و با دزدان مقابله می‌کند و از خانه‌اش دفاع می‌کند. علاوه بر این، کوین استقامت خود را از طریق امید و مثبت‌اندیشی نشان می‌دهد. او ناامید نمی‌شود و تسلیم نمی‌شود، بلکه با شرایط کنار می‌آید و سعی می‌کند بهترین استفاده را از آن ببرد. او خلاقیت و ابتکار خود را به کار می‌گیرد تا راه‌هایی برای سرگرم کردن خود و همچنین محافظت از خانه در برابر دزدان پیدا کند. شجاعت و استقامت کوین ویژگی‌های شخصیتی مهمی هستند زیرا نشان‌دهنده توانایی او در رویارویی با چالش‌ها و غلبه بر موانع است. آنها به او اجازه می‌دهند تا در برابر سختی‌ها ایستادگی کند و برای محافظت از خود و کسانی که دوستشان دارد، شجاعانه عمل کند. این ویژگی‌های شخصیتی همچنین نشان‌دهنده قدرت روحی و توانایی کوین در سازگاری و غلبه بر شرایط دشوار هستند.

والدین باید بدانند که «تنها در خانه» یک کمدی تعطیلاتی پرطرفدار به کارگردانی جان هیوز در سال 1990 است که در آن پسری جوان به نام کوین (مکالی کالکین) مجبور به مراقبت از خود می‌شود، وقتی که والدین شلوغ او به اشتباه او را در طول یک سفر خانوادگی تنها می‌گذارند. انتظار می‌رود که بی‌احترامی بین کودکان و بزرگسالان و تمسخر نام خواهر و برادر در اوایل فیلم وجود داشته باشد: کوین توسط خواهر و برادر بزرگترش "بیماری" و "تهوع" نامیده می‌شود و حتی توسط عمویش "جوجه‌ی کوچک" نامیده می‌شود، در حالی که کوین به مادرش بی‌احترامی می‌کند. تنوع فرهنگی در این فیلم وجود ندارد (همه شخصیت‌ها سفیدپوست و عمدتاً مرد هستند) و خشونت زیادی در آن وجود دارد: کوین سعی می‌کند دزدان احتمالی را با تله‌هایی مانند پله‌های لغزنده، سوختگی، اصابت اشیای سنگین، قرار دادن اشیای تیز روی زمین و شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای گرفتار کند. رفتارهای خطرناک بدون پیامدهای واقعی، مانند سر خوردن کوین از پله‌ها و بیرون رفتن از در اصلی یا خرید و پیاده‌روی تنها در شب است. کوین همچنین در حال تماشای یک فیلم گانگستری خشونت‌آمیز است که در آن شخصیتی با مسلسل مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد. او یک نسخه از مجله پلی‌بوی را در مخفیگاه برادر بزرگترش پیدا می‌کند، اما علاقه زیادی به آن نشان نمی‌دهد. الفاظ نامناسب شامل "احمق"، "مادرشوهر"، "لعنت"، "جهنم" و "گه" می‌شود. در مجموع، این فیلم برای کودکان و بزرگسالان سرگرم‌کننده است، اما خشونت و زبان نامناسب آن باعث می‌شود که برای کودکان کوچک‌تر نامناسب باشد.

این فیلم خانوادگی، علیرغم اینکه غیرواقعی است، اما سرشار از مهربانی است و هم کودکان و هم بزرگسالان از تماشای آن لذت خواهند برد، مشروط بر اینکه با صحنه‌های خشونت، الفاظ رکیک و رفتارهای بی‌ادبانه مشکلی نداشته باشند. داستان جذاب و اجرای دلنشین کالکین، "خانه تنها" را به یک فیلم برجسته در میان فیلم‌های تعطیلاتی تبدیل کرده است. این فیلم برخلاف بسیاری از فیلم‌های خانوادگی که پر از دو معنایی‌های بزرگسالانه هستند، بیشتر بر کمدی اسلپ‌استیک و معصومیت تکیه دارد. با این حال، همین تاکید بر کمدی اسلپ‌استیک به معنای وجود صحنه‌های خشونت‌آمیز زیاد در آن است. این فیلم برای کسانی که معده حساسی دارند مناسب نیست و به طور قطع نیاز به تعلیق باورهایتان دارد.موفقیت چشمگیر فیلم «خانه تنها» پس از اکران تا حد زیادی به بازیگران آن، به ویژه مکالی کالکین، بازمی‌گشت. کالکین که پیش از این در نقش‌های مکمل فیلم‌هایی مانند «راکت گیبرالتار» و «عمو باک» ظاهر شده بود، اکنون به جاذبه اصلی «خانه تنها» تبدیل شده بود. او که در تقریباً هر صحنه فیلم حاضر است، سطحی از یکدستی را حفظ می‌کند که گواهی بر استعداد خود او و همچنین کریس کلمبوس، کارگردان فیلم (هری پاتر و سنگ جادو و خانم داوت‌فایر) است. کاترین اوهارا (بهترین نمایش در نمایشگاه، SCTV) نیز نقش مادر کوین، شخصیت اصلی داستان، را که زنی مضطرب و پر از احساس گناه است، به خوبی ایفا می‌کند. همچنین جو پشی و دان استیر نقش‌های خود را با شیمی خوبی بین خودشان اجرا می‌کنند و کمدی فیزیکی را با مهارت انجام می‌دهند. یکی دیگر از اجراهای قابل توجه، حضور کوتاه جان کندی به عنوان رهبر گروه موسیقی پولکا، گاس پولانسکی، است. اگرچه نقش او کوتاه است، اما تقریباً صحنه را می‌دزدد.