جداسازی

در سریال "Severance" یا "جدایی"، مارک (با بازی آدام اسکات، بازیگر سریال پارک‌ها و تفریحات) رهبری گروهی از کارمندان اداری را بر عهده دارد که خاطراتشان به صورت جراحی بین زندگی کاری و شخصی‌شان تقسیم شده است. این کار از طریق روشی جنجالی انجام شده که نام سریال از آن گرفته شده است. وقتی یک کارمند جدید (بریت لاوِر) شروع به پرسیدن سؤال می‌کند و همکار مرموزی (یول وازکوئز) خارج از محیط کار ظاهر می‌شود، این گروه را در مسیر کشف حقیقت درباره شغل خود قرار می‌دهد.

• می‌توانیم در مورد ویژگی‌های یک نمایش ترسناک صحبت کنیم. چگونه موسیقی، نورپردازی و ریتم نمایش، به ایجاد حس هراس کمک می‌کنند؟
• چرا شخصیت‌های داستان باید قبل از شروع کار، دستگاه‌های هوشمند خود را در یک کمد قفل کنند؟ این چه چیزی درباره اهمیت فناوری برای هویت ما می‌گوید؟ آیا این یک امر مثبت است یا منفی؟
• چگونه هلی، مارک و پتی شجاعت خود را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی در بافت این داستان اهمیت ویژه‌ای دارد؟

در سریال Severance که در ژانر پادآرمان‌شهری است، حس خطر و تهدید به طور مداوم وجود دارد. بارها به این موضوع اشاره می‌شود که شخصیت‌های داستان در نوعی جهنم ساخت دست بشر گرفتار شده‌اند که رهایی از آن امکان‌پذیر نیست. یکی از شخصیت‌ها پرسش می‌کند که آیا او همچون چهارپایان اهلی پرورش داده شده است تا به عنوان غذا مصرف شود. شخصیت‌ها همچنین به صورت غیر رسمی یکدیگر را تهدید می‌کنند؛ برای مثال، یکی از آن‌ها می‌گوید: «اگر روی من نفس بکشی، گلوویت را می‌درم». اگرچه صحنه‌های خشونت فیزیکی بسیار کم است، اما کارگران در «اتاق استراحت» مورد تنبیه قرار می‌گیرند و شکنجه‌های روانی را متحمل می‌شوند. یکی از شخصیت‌ها که توسط جان تورتورو (بازیگر فیلم او برادر کجایی؟) ایفا می‌شود، دچار توهماتی هولناک می‌شود، مانند اینکه اطرافش پر از ماده سیاه چسبناکی است که از همه جا سرازیر می‌شود. در این سریال به طور مکرر از کلمات رکیک و ناسزا مانند "f--k"، "s--t" و "damn" استفاده می‌شود.

در دوره‌ای که شاهد پدیده بزرگ استعفاها هستیم، این درام تاریک و طنزآمیز بینندگان را به بررسی این موضوع دعوت می‌کند که آیا تعادل واقعی بین کار و زندگی دست‌یافتنی است یا خیر، و اینکه برای دستیابی به آن چه چیزهایی را از دست خواهند داد. در ابتدا، premis داستان سریال Severance که ذهن را درگیر می‌کند، عجیب به نظر می‌رسد. چرا کسی باید مغز خود را به‌طور دائم تقسیم کند تا برای یک شغل امن و پرطمأنینه واجد شرایط شود؟ با این حال، در طول سریال برخی نکات قابل‌تأمل مطرح می‌شود: برای شما چه価値 دارد اگر دیگر در زمان استراحت خود استرس شغلی را تجربه نکنید؟ آیا امکان رهایی از ترس و نگرانی یکشنبه شبها شما را وسوسه می‌کند تا زندگی روزمره خود را به یک نسخه محصور و جدا شده از خودتان واگذار کنید؟ یا آیا می‌تواند یک تنفس و فرصتی برای رهایی باشد؟ مشخص می‌شود که مارک (آدام اسکات)، که قبلاً استاد تاریخ بود، به شرکت لومون پیوست تا شانسی برای متوقف کردن ۴۰ ساعته غم و اندوه خود داشته باشد.این سوالات فقط از اینجا چند برابر می‌شوند. در اوایل، قرار ملاقات کوری که مارک در آن شرکت می‌کند، اشاره می‌کند که مارک کاری (اینِی او) ممکن است یک دختر داشته باشد در حالی که مارک زندگی واقعی (اوتی او) ممکن است متاهل و دارای فرزند باشد و هیچ‌کدام از آنها هیچ‌وقت این موضوع را نخواهند فهمید. ما همچنین پیامدهای اجتماعی این عمل جنجالی را مشاهده می‌کنیم. در حالی که برخی برای اعتراض به آنچه سوء استفاده فزاینده شرکت‌ها می‌پندارند به خیابان‌ها می‌ریزند، برخی دیگر با واگذاری بیشتر انتخاب‌های زندگی خود احساس آزادی می‌کنند؛ حتی گروهی رو به رشد از مردم به نظر می‌رسد راهی برای کنار گذاشتن غذا به طور کامل پیدا کرده‌اند. همچنین به موضوعات رایج ضدآرمان‌شهری پرداخته می‌شود: آیا قدرت همیشه فاسد می‌شود؟ آیا "اینیز" همان حقوق اساسی را مانند "اوتیز" دارند؟ اگرچه ریتم سریال قطعا کند است، اما تنش رو به رشد آن فقط به لحن عجیب و غریب و غیرشخصی آن کمک می‌کند. طنز سیاه زیربنایی نیز جذاب است (برای مثال، لومون مفهوم جدیدی را به اتاق "استراحت" در محل کار اضافه می‌کند). در نهایت، این یک تریلر کاملا هماهنگ با زمانه خود است که همه را به گفتگو وامی‌دارد.