شکارچیان

در سریال شکارچیان، جانا هایدلبوم (لوگان لرمان) یک فروشنده مشتاق ماری‌جوانا در اواخر دهه ۷۰ در شهر نیویورک است. او اخلاق تندی دارد اما در دفاع از خودش مشکل دارد. وقتی مادربزرگش، تنها عضو زنده خانواده‌اش، در اتفاقی که به نظر می‌رسد یک حمله خانگی است، کشته می‌شود، تحقیقات آماتوری جانا در مورد مرگ او، او را به یک سازمان مخفی تحت رهبری دوست مادربزرگش، مایر آفرمن (آل پاچینو) می‌رساند و او متوجه می‌شود که گروهی از نازی‌ها در نیویورک ساکن شده‌اند و در حال توطئه برای احیای مجدد هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد زمینه تاریخی سریال شکارچیان صحبت کنند. داستان در کجا و چه زمانی اتفاق می‌افتد؟ چه چیزهایی در مورد تاریخچه شخصیت‌ها مهم است؟ این سریال چگونه این تاریخ را به تصویر می‌کشد؟ آیا به نظر می‌رسد سریال دیدگاهی در مورد شخصیت‌هایش دارد؟ آن دیدگاه چیست؟
• در یکی از قسمت‌ها، جانا و دوستانش در حال خارج شدن از نمایش فیلم جنگ ستارگان هستند و جانا داستان جنگ ستارگان را از دیدگاه دارث ویدر تصور می‌کند. این لحظه چگونه با داستان شکارچیان مرتبط است؟ چه سوالات اخلاقی و فلسفی توسط این نمایش و تفسیر جانا از جنگ ستارگان مطرح می‌شود؟
• این سریال را در چه ژانری قرار می‌دهید؟ برخی از ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه و سبکی آن چیست؟ آیا سبک اغراق‌شده آن خشونت را قابل درک‌تر می‌کند، یا همانند یک سریال واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد؟

والدین باید بدانند که هانترز مجموعه‌ای درباره گروهی از شکارچیان نازی با بازی آل پاچینو و لوگان لرمان است که با سبکی پرتحرک و خشونت‌های گرافیکی ساخته شده است. الفاظ رکیک فراوان است، از جمله اف-ورد، اس-ت، و اس، و همچنین سخنان نفرت‌انگیز شامل توهین‌های نژادی و بسیاری از حملات ضد سامی. شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند؛ و شخصیت اصلی داستان به عنوان یک قاچاقچی مواد مخدر شروع می‌شود. خانواده‌هایی با نوجوانان بالغ علاقه‌مند به داستان‌های تاریخی و پرسش‌های «چه اتفاقی می‌افتاد اگر» می‌توانند درباره کاوش این مجموعه در اخلاق و اصول اخلاقی صحبت کنند، به‌طور خاص اینکه آیا کشتن افرادی که خودشان اعمال شرورانه‌ای انجام داده‌اند، قابل توجیه است یا خیر.

این مجموعه تلاش می‌کند، اما حتی با وجود ستاره‌ای مثل پاچینو، فاقد جاذبه لازم برای رساندن پیام‌هایش به مخاطب است. در هفتاد و پنج سالی که از پایان جنگ جهانی دوم می‌گذرد، استفاده از نازی‌ها به عنوان شخصیت‌های شرور و نماد شر محض، نسبتا رایج شده است، از جمله در برخی از موفق‌ترین فیلم‌های ژانر در تمام دوران، مثل مهاجمان صندوق گمشده یا حرامزاده‌های بی‌آبرو. بنابراین استفاده از نازی‌ها به عنوان شرور نهایی در سریال شکارچیان، چندان نوآورانه نیست (هرچند ظهور مجدد نازیسم و ایده‌های برتری‌طلبانه سفیدپوستان در ایالات متحده در سال‌های اخیر، ممکن است زمینه‌ای تازه به آن بدهد).اما رویکرد کتاب‌ مصور گونه این سریال - شخصیت اصلی داستان سرآغازی شبیه مرد عنکبوتی دارد و به یک تیم ابرقهرمانی می‌پیوندد - به گونه‌ای است که زمینه تاریخی سریال را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و نازی‌ها را به سادگی به عنوان آدم‌های بد معمولی به تصویر می‌کشد و شاید حتی برخی از بینندگان را به طرفداری از آن‌ها ترغیب کند. نمایش نازی‌ها در این سریال به قدری کارتونی است که شاید بتوان گفت سریال در حال شوخی با فجایع تاریخی واقعی است که شخصیت‌ها از آن الهام گرفته‌اند. چیزی که در سریال شکارچیان از آن غفلت شده، دقیقاً همان چیزی است که فیلم‌های اسپیلبرگ و تارانتینو را بسیار عالی می‌کند: صرف نظر از اینکه شخصیت‌های نازی تا چه حد اغراق‌آمیز به تصویر کشیده شده‌اند، فجایع جنگ و هولوکاست با نهایت جدیت به تصویر کشیده می‌شوند.