انجمن برف

در اکتبر 1972، در آغاز "جامعه برف"، اعضای تیم راگبی اروگوئه‌ای حرفه‌ای سوار بر جت چارتر به مقصد یک مسابقه در شیلی می‌شوند. هواپیما پر از بازیکنان، دوستان و خانواده‌هاست. در میانه پرواز، هواپیما در میان کوه‌های آند سقوط می‌کند. فقط 29 نفر از 45 مسافر اصلی سقوط را زنده مانده‌اند، و همه آنها در شرایط بسیار سخت کوهستان دوام نمی‌آورند تا اینکه بالاخره نجات پیدا می‌کنند.

• درباره این که مردان چگونه در جامعه برفی زنده ماندند، خانواده‌ها می‌توانند صحبت کنند.
• مردان با هم گفتگو می‌کنند و راوی درباره ایمان، معنای زندگی و مرگ، و اهمیت تجربیاتی که در کوهستان داشته‌اند، صحبت می‌کند. چه درس‌ها یا پیام‌هایی از این فیلم گرفتید؟
• مردان استقامت و کار گروهی را به نمایش گذاشتند. آیا بدون این ویژگی‌های شخصیتی می‌توانستند زنده بمانند؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا انتخاب راوی را پسندیدید؟ آیا سرنوشت او غیرمنتظره بود؟

در فیلم "جامعه برف" که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده، صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای وجود دارد که ممکن است برای کودکان و نوجوانان مناسب نباشد. از جمله تصاویر گرافیکی از سقوط هواپیما، مردانی که از گرسنگی مجبور به خوردن گوشت انسان می‌شوند، و انواع جراحات و مرگ‌ها. این فیلم به زبان اسپانیایی است و حاوی کلمات رکیک، نوشیدن الکل و سیگار کشیدن، و محتوای جنسی (به طور مختصر نشان داده می‌شود) است. بنابراین، مسئله اصلی میزان رنج جسمی و روحی است که بیننده می‌تواند تحمل کند. مردانی که زنده می‌مانند، این کار را از طریق پشتکار و کار تیمی انجام می‌دهند. همچنین بحث‌هایی در مورد اخلاقیات آنچه برای زنده ماندن لازم است، و همچنین معنای زنده ماندن در یک تراژدی بی‌معنا وجود دارد.

این فیلم که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است، با ارزش‌های تولید چشمگیر خود، رنج دو ساعت و نیمه‌ی فاجعه، مرگ و بقا را جبران می‌کند. «جامعه برف» بر ترس‌های واقعی مسافران یک جت اروگوئه‌ای که در کوه‌های آند سقوط کرده‌اند، متمرکز است که برای زنده ماندن در این منطقه‌ی دورافتاده ماه‌ها رنج کشیده‌اند و حتی مجبور به آدم‌خواری شده‌اند. اگرچه کارگردان جی.ای. بایونا و هم‌فیلمنامه‌نویسان نیکولاس کاساریگو و خایمه مارکس تم‌هایی را گنجانده‌اند که معنای زندگی و مرگ را در برابر تراژدی‌های بی‌معنا مورد پرسش قرار می‌دهند، اما فیلم بیشتر بر مصیبت‌ها متمرکز است تا شخصیت‌ها.این فیلم‌نامه پیش‌زمینه و توسعه محدودی از زندگی و شخصیت‌های افراد ارائه می‌کند. ما به بقای آنها اهمیت می‌دهیم زیرا آنها در نهایت بازنده هستند و تعداد کمتری از آنها توانسته‌اند از این شرایط غیرقابل تصور جان سالم به در ببرند. ما شاهد تلاش آنها در برابر همه احتمالات هستیم و می‌خواهیم که رنجشان هدفی داشته باشد. بایونا تصاویر آزاردهنده‌ای را به ما نشان می‌دهد که از واقع‌گرایی بدن‌های در هم شکسته هنگام سقوط هواپیما آغاز می‌شود و با نمایی ساده‌شده از جسم و روان مجروح آنها به پایان می‌رسد. او برای انتقال آسیب‌های روانی و جسمی این مردان به مخاطب، از جلوه‌های ویژه‌ای مانند طراحی صدای تاثیرگذار و همچنین نماهای بسیار باز و نمای نزدیک متناوب استفاده می‌کند. بدون شک این کار باعث کسب موفقیت فنی برای تیم خواهد شد، اما ممکن است مورد پسند همه مخاطبان نباشد.