آخرین اندازه گیری کامل

Name: چیبینو
Item: آخرین اندازه گیری کامل
Rating: 3
Author: چیبینو

The Last Full Measure

۶.۸۲۰۱۹۱۱۶ دقیقه

۱۵+

مناسب برای بالای ۱۵ سال

درباره فیلم

درام

جنگی

«فیلمنامه‌ی پرطمطراق، داستان پرخشونت شجاعت و دلاوری را کند می‌کند.»

تصاویر فیلم

تماشای فیلم آخرین اندازه گیری کامل محصول سال 2019 | چی‌بینو

پیشنهادهای مشابه

نمایش همه

نقد و بررسی

معتبر: این تحلیل‌ها بهترین و دقیق‌ترین نتایج رو دارن! ما داده‌های کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلم‌ها بهمون داده.

خشونت: زیاد

صحنه‌های جنگ ویتنام شامل مرگ‌های بسیاری در اثر شلیک گلوله و انفجار است. نمای نزدیک زخم‌های مرگبار و جراحت‌های شدید، از جمله شلیک‌های متعدد، شکستگی‌های فشرده و بیرون‌زدگی روده‌ها به تصویر کشیده شده است. در یک درگیری خونین، سربازان ویتنام شمالی حتی به سمت سربازانی که به نظر می‌رسید مرده‌اند، شلیک می‌کنند و سلاح‌هایشان را می‌ربایند. یک کهنه‌سرباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، تفنگ خود را به سمت آسمان و سپس به سمت یک مقام غیرنظامی پنتاگون نشانه می‌رود. کهنه‌سرباز دیگری به اسلحه خود خیره می‌شود، گویی در حال اندیشیدن به خودکشی است.

ترس: زیاد

«در این فیلم صحنه‌های نبرد آشفته، پر سر و صدا و تصویری فراوانی وجود دارد.»

ناهنجاری اجتماعی: زیاد

این فیلم شامل کلمات و عبارات توهین‌آمیز و ناسزا است، از جمله کلمات فحش و ناسزا، توهین و تحقیر، و همچنین کلمات و عبارات مرتبط با جنگ و سربازان. در این فیلم، صحنه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از شخصیت‌ها دچار افسردگی و ناامیدی هستند. به عنوان مثال، در یک صحنه، یک مرد به مرد دیگری می‌گوید که او به مدت 20 سال تحت تاثیر داروها بوده است و این موضوع باعث شده است که او احساس کند که زندگی‌اش از دست رفته است. در صحنه‌ای دیگر، یک مرد دیگر به مردی دیگر می‌گوید که او از بیماری خود ناامید شده است و احساس می‌کند که زندگی‌اش از دست رفته است. همچنین، در یک صحنه، یک مرد دیگر به مردی دیگر می‌گوید که او از زندگی خود ناامید شده است و احساس می‌کند که زندگی‌اش از دست رفته است. هیچ صحنه‌ای از قمار، کازینو، بازی پوکر یا بازی با کارت‌ها در این فیلم وجود ندارد. این فیلم شامل صحنه‌هایی از برهنگی و روابط جنسی نیست، اما ممکن است برخی صحنه‌ها و دیالوگ‌ها به طور غیرمستقیم به این موضوعات اشاره کنند. این فیلم شامل صحنه‌هایی از سیگار کشیدن و مصرف الکل است، اما به طور مستقیم به مصرف مواد مخدر یا اثرات آن نمی‌پردازد. هیچ صحنه‌ای از خودکشی، فکر کردن به خودکشی، تلاش برای خودکشی، تهدید به خودکشی یا صحبت در مورد خودکشی در این فیلم وجود ندارد. در این فیلم، صحنه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از شخصیت‌ها مرتکب جرم می‌شوند. به عنوان مثال، در یک صحنه، یک مرد به مرد دیگری می‌گوید که او به مدت 20 سال تحت تاثیر داروها بوده است و این موضوع باعث شده است که او احساس کند که زندگی‌اش از دست رفته است. در صحنه‌ای دیگر، یک مرد دیگر به مردی دیگر می‌گوید که او از بیماری خود ناامید شده است و احساس می‌کند که زندگی‌اش از دست رفته است. همچنین، در یک صحنه، یک مرد دیگر به مردی دیگر می‌گوید که او از زندگی خود ناامید شده است و احساس می‌کند که زندگی‌اش از دست رفته است. در این فیلم، صحنه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد افراد الکل مصرف می‌کنند. به عنوان مثال، در یک صحنه، یک مرد مسن سیگار می‌کشد و در حالی که با مرد دیگری صحبت می‌کند، الکل می‌نوشد. در صحنه‌ای دیگر، مردی دیگر در حالی که با مردی دیگر صحبت می‌کند، سیگار می‌کشد. همچنین، در یک صحنه، مردی به بیمارستان برده می‌شود و گفته می‌شود که او به مدت 20 سال تحت تاثیر داروها بوده است.

الگوی مثبت: زیاد

پیتس می‌دانست که جان خود را به خطر می‌اندازد، اما برای کمک به گروه پیاده‌نظام ماند، اگرچه این ماموریت او نبود. آقای و خانم پیتسنبارگر زوج مهربان، صبور و دلسوزی هستند که می‌خواهند از پسر از دست‌رفته‌شان تجلیل کنند. کهنه‌سربازان ویتنام همگی بر این تمرکز دارند که اطمینان حاصل کنند پیتس به خاطر شجاعتش مدال افتخار دریافت کند. هافمن در طول فیلم از یک فرد مغرور و جاه‌طلب سیاسی به شخصی متفکر و سخاوتمند تبدیل می‌شود.

پیام مثبت: زیاد

«از فداکاری و ایثار در خدمت نظامی در زمان جنگ سخن می‌گوید. رفتاری را ارزشمند می‌داند که فراتر از وظیفه برای کمک به نیازمندان باشد. سربازان کهنه‌کار را شایسته احترام و ستایش نشان می‌دهد و همچنین شایسته همدلی و درک، زیرا ممکن است سوءتفاهم شوند و از اختلال استرس پس از سانحه رنج ببرند. وظیفه نسبت به کشور، خانواده و هم‌رزمان، تم اصلی است.»

خلاصه فیلم

ویرایش

THE LAST FULL MEASURE" بر اساس داستانی واقعی از نبرد سه دهه‌ای برای اعطای مدال افتخار کنگره به ویلیام اچ. پیتسنبرگر، نجات‌دهنده نیروی هوایی، به خاطر شجاعت او در طول جنگ ویتنام ساخته شده است. در سال ۱۹۶۶، پیتسنبرگر، در سن ۲۱ سالگی، در ماموریتی با هلیکوپتر برای نجات سربازان زخمی ارتش که در کمین خارج از سایگون گرفتار شده بودند، حضور داشت. اما به جای ترک محل با هلیکوپتر و رسیدن به امنیت نسبی، پیتسنبرگر تصمیم گرفت با پیاده‌نظام بماند و به مجروحان رسیدگی کند و بعداً به خاطر تلاش‌های فوق‌العاده‌اش جان باخت. در اواخر دهه ۹۰، گروهی از کهنه‌سربازان که در آن روز نجات یافته بودند، به همراه والدین پیتسنبرگر (کریستوفر پلامر و دایان لد) برای اعطای مدال افتخار به او درخواست دادند. پنتاگون برای بررسی این موضوع، اسکات هافمن (سباستین استن) جوان و جاه‌طلب غیرنظامی را برای مصاحبه با بازماندگان در مورد شجاعت پیتسنبرگر و تصمیم‌گیری در مورد شایستگی ارتقای مدال افتخار پس از مرگ او، اعزام می‌کند.

درباره این موارد گفتگو کنید

«خانواده‌ها می‌توانند در مورد میزان خشونت در این فیلم صحبت کنند. آیا این خشونت برای روایت داستان ضروری است؟ چگونه خشونت جنگ واقع‌گرایانه بر مخاطبان تأثیر متفاوتی نسبت به خشونت‌های نمایشی و اغراق‌آمیز می‌گذارد؟»
«چه چیزی زنده ماندن از یک آسیب در زمان جنگ را از یک عمل شجاعت فوق‌العاده متمایز می‌کند؟ چه چیزی فداکاری پیتس را شایسته مدال افتخار می‌کند؟ چرا مهم است که او یکی از تنها سه سرباز نیروی هوایی است که بالاترین جایزه نظامی را دریافت کرده‌اند؟»
«فیلم‌سازان در این داستان مبتنی بر واقعیت، آزادی‌های خلاقانه‌ای به کار برده‌اند، از اضافه کردن شخصیت‌های تخیلی تا گنجاندن جزئیات نادرست در مورد عملیات ابیلین. به نظر شما دلیل این انتخاب‌ها چه بوده است؟ آیا فیلمی که از روی وقایع واقعی الهام گرفته، باید حتماً حقیقت را به همان شکل گزارش‌شده، روایت کند؟ چرا یا چرا نه؟»
آیا این فیلم باعث می‌شود که بخواهید بیشتر در مورد جنگ ویتنام، دریافت‌کنندگان مدال افتخار، یا نجات‌دهندگان نیروی هوایی بدانید؟

آنچه والدین باید بدانند

ویرایش

والدین باید بدانند که فیلم «آخرین اقدام کامل» بر اساس داستان واقعی ویلیام اچ. پیتسنبرگر، نجات‌دهنده نیروی هوایی، ساخته شده است. فداکاری شگفت‌انگیز او در طول ماموریتی در جنگ ویتنام، ۳۲ سال طول کشید تا با مدال افتخار، بالاترین نشان نظامی برای شجاعت، قدردانی شود. صحنه‌های مربوط به ویتنام شامل خشونت‌های جنگی خونین، از جمله تیراندازی، انفجار، نمای نزدیک زخم‌های شدید و مرگبار، و ده‌ها سرباز کشته‌شده در هر دو طرف است. بزرگسالان در فیلم سیگار می‌کشند و مشروبات الکلی مصرف می‌کنند، و الفاظ زشت و ناسزا به‌طور مکرر استفاده می‌شود، به‌ویژه کلمات «لعنتی»، «خر»، «خرابکاری»، و گاه «احمق»، «خدای من» و «عیسی». این فیلم به بررسی موضوعات بالغانه‌ای در مورد جنگ، خدمت نظامی، نحوه برخورد با کهنه‌سربازان پس از بازگشت از خدمت، و سیاسی شدن مدال‌ها و نشان‌های جنگی می‌پردازد. سباستین استن در نقش یک مقام پنتاگون (تخیلی) در دهه ۱۹۹۰ ظاهر می‌شود که مامور تحقیق در مورد اقدامات پیتسنبرگر، که در گذشته است، می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم چه نکات مثبتی دارد

«این درام زندگی‌نامه‌ای با نیت و بازیگری خوب، داستانی ارزشمند را روایت می‌کند، اما از گفتگوهای کلیشه‌ای و فیلمنامه‌ای شگفت‌انگیز و پندآموز رنج می‌برد. نسخه‌ای که تاد رابینسون، نویسنده و کارگردان، از وقایع ارائه می‌دهد، شامل نادرستی‌هایی در مورد دلایلی است که باعث شد بیش از سه دهه طول بکشد تا پیتسنبارگر به حق خود برسد. شخصیت استن نیز ساختگی است، اما حداقل به معرفی پرونده و مزایای آن می‌پردازد. بزرگ‌ترین مشکلات فیلم از فیلمنامه‌ای سرچشمه می‌گیرد که بیش از حد پندآموز است. بازی‌ها خوب هستند: ویلیام هارت نقش نسخه مسن‌تر خلبان هلیکوپتر را بازی می‌کند که موافقت می‌کند پیتس را پشت سر بگذارد؛ سموئل ال. جکسون افسر پیاده‌نظام است که خود را مقصر کمین می‌داند؛ اد هریس یکی از سربازان ارتشی است که پیتس او را نجات می‌دهد؛ و پیتر فوندا، بازیگر فقید، در آخرین نقش خود، بازمانده‌ای را بازی می‌کند که از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج می‌برد. متأسفانه، آنچه این گروه محترم از بازیگران مسن باید بگویند، همیشه درست به نظر نمی‌رسد: همه چیز مانند یک تک‌گویی شعری درباره جنگ و تأثیرات تروماتیک آن بر کهنه‌سربازان به نظر می‌رسد.»این بدون شک داستانی مهم است که شایسته‌ی روایت شدن است. اما شاید بهتر باشد به‌عنوان یک مستند بلند ساخته شود، زیرا در فیلم «آخرین اندازه‌ی کامل» دشوار است که بفهمیم واقعاً چه اتفاقی افتاده و چه چیزی حاصل خلاقیت فیلمساز است. حتی برندگان واقعی نشان افتخار نیز گفته‌اند که داستان بسیار فراتر از اینهاست (اما همچنین از ساخته شدن این فیلم خوشحالند). نیازی به اغراق‌های ملودرام نیست—روایت فداکاری شگفت‌انگیز پیتسنبارگر به‌تنهایی جذاب است. تنها حیف است که نیت خوب فیلم و مواد منبع مهم آن با اجرای فیلمسازی هماهنگ نیست.