پیتر پن

«کتی ریگبی، ژیمناست سابق المپیک، در این نمایش موزیکال برادوی در نقش پیتر پن ظاهر می‌شود. با راهنمایی تینکر بل، پری، پیتر یک شب به اتاق نوزاد دارلینگ می‌آید تا سایه‌اش را پیدا کند. او با وندی، مایکل و جان ملاقات می‌کند و به آن‌ها پرواز کردن را یاد می‌دهد. سپس آن‌ها را متقاعد می‌کند تا با او به سرزمین هرگز بازگردند و با پسران گمشده زندگی کنند تا وندی بتواند مادر آن‌ها باشد و برایشان جیب بدوزد و قصه بگوید. پیتر، تایگر لیلی را از دست کاپیتان هوک نجات می‌دهد و او هم پیتر را از طوفان نجات می‌دهد، بنابراین آن‌ها برای مبارزه با دزدان دریایی متحد می‌شوند. کاپیتان هوک قصد دارد پیتر را مسموم کند، بچه‌ها را اسیر کند، وادارشان کند از تخته‌پلی بپرند و وندی را نگه دارد تا مادر دزدان دریایی شود. اما پیتر دزدان دریایی را شکست می‌دهد و پسران گمشده به همراه خانواده دارلینگ به خانه برمی‌گردند تا به فرزندی پذیرفته شوند.»

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کلیشه‌ها صحبت کنند و در مورد معنای این نمایشنامه بحث کنند. چرا « سرخپوستان» در این نمایشنامه اینقدر «اوه» می‌گویند؟ نحوه نمایش سرخپوستان آمریکایی چه چیزی در مورد نحوه نگرش به آنها بیان می‌کند؟ در مورد وندی چطور؟ چرا فکر می‌کنید همه فرض می‌کنند که او نقش «مادر» را برای آنها بر عهده خواهد گرفت، اگر بتوانند او را اسیر کنند یا نزد خود نگه دارند؟ آیا فکر می‌کنید یک دختر امروزی انتظار دارد یا می‌خواهد از همه آن پسران مراقبت کند؟ یا ترجیح می‌دهد بیشتر در ماجراجویی‌های آنها شرکت کند؟ نحوه نمایش وندی چه چیزی در مورد نحوه نگرش به دختران و زنان در زمان نگارش این داستان به شما می‌گوید؟ پیام این نمایشنامه چیست؟ آیا فکر می‌کنید این پیام هنوز هم در دنیای امروز مربوط و قابل‌تطبيق است، حتی اگر برخی از عناصر دیگر نمایشنامه قدیمی شده باشند؟

والدین باید بدانند که کودکان شاهد برخی از صحنه‌های مبارزه ساختگی، کلیشه‌های قدیمی و رفتارهای قابل تامل در این فیلم فانتزی خواهند بود. کودکان نبردهایی بین دزدان دریایی، بومیان آمریکایی و کودکان را مشاهده خواهند کرد. کودکان اسیر می‌شوند، پیتر زخمی می‌شود و هوک خود را به رودخانه می‌اندازد تا توسط تمساح خورده شود. کلیشه‌ای قدیمی از بومیان آمریکایی وجود دارد که در آن آنها کلمه "اوه" را زیاد به کار می‌برند، اما در عین حال به عنوان متحدان شجاع پیتر نیز به تصویر کشیده می‌شوند، که در زمان نگارش داستان بحث‌برانگیز بود. وندی به عنوان یک "مادر" مورد توجه قرار می‌گیرد و فرض بر این است که نقش او مراقبت از مردان و کودکان است، که توسط خود وندی، پسران و دزدان دریایی پذیرفته شده است. اگرچه در یک فیلم فانتزی مانند این قابل بخشش است، اما کودکان با یک پسر غریبه از خانه فرار می‌کنند. در این فیلم فحاشی وجود ندارد، اما تینکر بل چندین بار پیتر را "خر احمق" خطاب می‌کند، که والدین ممکن است توضیح دهند در زمان نگارش داستان، این عبارت بیشتر به معنای "خر" استفاده می‌شد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ریگی بهترین اجرای پیتر پن را در برادوی ارائه می‌دهد، بسیار بهتر از مری مارتین یا سندی دانکن. اجرای پویا و ورزشکارانه او احتمالاً به‌عنوان نزدیک‌ترین نمایشی که یک زن می‌تواند از یک پسر ارائه دهد، شناخته می‌شود، و صدای خوانندگی او قدرتمند و واضح است. صحنه‌های پرواز هیجان‌انگیز هستند. ریگی با بی‌پروایی در آسمان اوج می‌گیرد، می‌چرخد و می‌گردد، به‌گونه‌ای که گویی تئاتر به‌اندازه‌ی کافی بزرگ نیست تا او را در خود جای دهد. بهترین قطعات موسیقی در اتاق کودک اتفاق می‌افتند -- هیجان اغلب زمانی که شخصیت‌ها به سرزمین هرگز کاهش می‌یابد. اما این نمایش با اجرای نفس‌گیر ترانه‌ای به نام «اوگا-ووگ» که در آن پسران گم‌شده و سرخ‌پوستان متحد می‌شوند، آن را به پرواز درمی‌آورد، و بازیگران در سراسر صحنه طبل می‌زنند.مشکلاتی وجود دارد. لهجه‌های بریتانیایی به‌شدت بد و حواس‌پرت‌کننده هستند. نمای نزدیک از ریبیگی به تقویت توهم اینکه او یک پسر ده ساله است، کمک نمی‌کند. به‌طور عجیبی، نقش پسران گمشده را نوجوانان و بزرگسالان بازی می‌کنند؛ تنها کودکان واقعی روی صحنه جان و مایکل هستند. پل شوفلر نقش هوک را کاملاً برای خنده بازی می‌کند، اما هیچ‌یک از تهدید و تکبر شرورانه او را ندارد. اما این‌ها ایرادهای جزئی است؛ این نسخه به‌روزرسانی‌شده پیتر پن برای کودکان امروزی، آن‌ها را از صندلی‌هایشان به هیجان وامی‌دارد، روزها ترانه‌ها را زمزمه می‌کنند و از پرواز رویا می‌بینند.