دالی‌ لند

در سال ۱۹۷۴، به جیمز (کریستوفر برینی)، دستیار گالری هنر، دستور داده می‌شود تا یک بسته را به سالوادور دالی (بن کینگزلی)، هنرمند مشهور، تحویل دهد. وقتی دالی و همسرش، گالا (باربارا سوکووا)، به جیمز علاقه‌مند می‌شوند، دالی این جوان را به عنوان دستیار شخصی خود استخدام می‌کند. به زودی جیمز متوجه می‌شود که فقط برای دالی کار نمی‌کند، بلکه در حال تبدیل شدن به بخشی از سرزمین دالی است.

• آیا فیلم دالیلند مصرف الکل، مواد مخدر و سیگار را جذاب جلوه می‌دهد؟ آیا از سال ۱۹۷۴ تاکنون آگاهی در مورد عواقب مصرف مواد مخدر و سیگار کشیدن تغییر کرده است؟
• چرا فکر می‌کنید هنرمندان معمولا در رسانه‌ها به عنوان شخصیت‌های تراژیک به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا دالی هم یکی از آن‌ها بود؟
• درباره نحوه نمایش آماندا لیر، ستاره پاپ و الهه دالی صحبت کنید. در حالی که لیر انکار کرده است که جراحی تأیید جنسیت داشته است، دیگران در جامعه کوییر قسم می‌خورند که او ترنس است و آندریا پجیک، که ترنس است، نقش او را بازی می‌کند. چرا نمایش اهمیت دارد و این انتخاب بازیگران چگونه بر اصالت داستان تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند دالیلند یک درام در مورد یک دستیار جوان گالری هنری (کریستوفر برینی) است که در دهه 1970 به دنیای استاد سورئالیست سالوادور دالی (بن کینگزلی) وارد می‌شود. عناصر مبتنی بر واقعیت در آن گنجانده شده است، اما یک فیلم زندگی‌نامه‌ای نیست. بلکه بیشتر افشاگرانه است و به سال‌های پایانی زندگی هنرمند (که عمدتا بر چند ماه از زندگی او 15 سال قبل از مرگش تمرکز دارد) می‌پردازد، از جمله ازدواج آتشین و غیرمتعارف او با همسرش، گالا (باربارا سوکووا)، و ترس مشترک آنها از پیری و مرگ. صحنه‌پردازی فیلم با روزهای استودیو 54 دالی هماهنگ است، و در حالی که دالی و همراهانش هرگز از آن باشگاه خاص بازدید نکرده‌اند، فیلم یک مهمانی شبانه‌روزی در خانه دالی را به تصویر می‌کشد. الهه الهام‌بخش دالی در آن زمان، آماندا لیر، به عنوان یک تراجنسیتی شناخته می‌شد و توسط آندریجا پجیک، که خود تراجنسیتی است، به طور اصیل به تصویر کشیده شده است. آثار هنری دالی تحریک‌کننده جنسی بودند و زندگی واقعی او آنقدر وحشی بود که این فیلم در مقایسه با آن نسبتا آرام به نظر می‌رسد، اما همچنان می‌توان انتظار برهنگی کامل و صحنه‌های جنسی داغ (سه‌نفره، خودارضایی، صحنه‌هایی که به یک مهمانی گروهی اشاره می‌کنند و غیره) را داشت. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند، سیگار می‌کشند، کوکائین مصرف می‌کنند و الفاظ زشت به کار می‌برند (مثل "ass" و "f--k"). این فیلم همچنین بر روش‌های احتمالی تقلب در هنر در بالاترین سطوح تمرکز دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

سالوادور دالی به عمد زندگی را به عنوان یک انفجار بزرگ زندگی کرد، اما به تصویر کشیدن بی رحمانه مری هارون، کارگردان، او را از پشت می زند مدت ها پس از مرگش. فیلم او در مورد هنر تقلبی است: اینکه چگونه هنر تقلبی و تصاویر جعلی فروخته می شوند و به عنوان چیز واقعی باور می شوند. در هر دو مورد، دالی به عنوان یک رهبر ارکستر دیده نمی شود، بلکه به عنوان قربانی ناامنی های خود.او و گالا به عنوان افرادی که با ناامیدی به جوانی خود چسبیده‌اند، به تصویر کشیده شده‌اند، و با استفاده از پول، شهرت و موقعیت خود، دالی را در میان جوانان جذاب و سرگرم‌کننده در دوران لذت‌جویانه‌ترین دوران مدرن قرار می‌دهند. و سپس هر کاری که لازم باشد برای حفظ این سبک زندگی انجام می‌دهند. اما انتظار ندارید که بینشی عمیق و معنادار در مورد آنچه دالی را تا این حد خلاق و بااستعداد می‌کند، به دست آورید، یا اینکه تکنیک‌های او را به طور کامل بررسی کنید (اگرچه یک صحنه او را در حال کار نشان می‌دهد). توضیح فیلم در مورد اینکه دالی چه کسی بود، فقط به نظر می‌رسد که خط زیرین را برجسته می‌کند که هارون و همسر فیلم‌نامه‌نویسش جان سی. والش در حال تبدیل بدترین ترس‌های او به واقعیت هستند. و چرا؟ خواه شما دالی را به عنوان یک هنرمند یا یک فرد دوست داشته باشید یا نه، او یک فرد اصیل و شگفت‌انگیز بود. او شایسته چیزی متفاوت از این درام بی‌مزه بود.