چه کسی تاریخ ما را خواهد نوشت؟

در فیلم مستند کی تاریخ ما را خواهد نوشت، بازسازی‌ها بینندگان را با یک پزشک و یک روزنامه‌نگار آشنا می‌کند که در میان یهودیان گرفتار در گتو ورشو زندگی می‌کنند و اعضای یک جامعه مخفی هستند که به حفظ تاریخ‌های شخصی هولوکاست اختصاص دارد، همانطور که اتفاق می‌افتد نوشته می‌شود. آرشیو اوگن شابس توانست حدود ۳۰،۰۰۰ صفحه از اسناد، پوسترهای فرهنگی، اعلامیه‌های رسمی و اشیاء را جمع‌آوری کند قبل از اینکه توسط نگهبانان آن دفن شود، تقریباً همه آنها در نهایت به دست نازی‌ها کشته شدند. این مستند بازسازی‌شده به طور گسترده، گفتگوهای خود را از آن خاطرات فوق‌العاده می‌گیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تصاویر و داستان‌های تکان‌دهنده در «چه کسی تاریخ ما را خواهد نوشت» صحبت کنند. این تصاویر و داستان‌ها چگونه بر شما تأثیر گذاشتند در مقایسه با موقعیت‌های مشابه در فیلم‌های داستانی؟ چرا فکر می‌کنید این اتفاق افتاده است؟
• آیا پروژه آرشیو مهم بود؟ چرا؟
• داستان‌های برجسته چگونه شهامت و همدلی را به نمایش می‌گذارند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟
• این فیلم چگونه به دانش تاریخی شما از دوران جنگ جهانی دوم کمک می‌کند؟ چه سوالاتی را پاسخ می‌دهد، یا چه زمینه‌های مهمی را برای شما فراهم می‌کند؟ چگونه به درک شما از آن دوران اضافه می‌کند؟ آیا تاریخ را برای شما انسانی‌تر می‌کند؟

والدین باید بدانند که چه کسی تاریخ ما را خواهد نوشت، مستندی درباره هولوکاست است که درباره آرشیوی از تاریخ‌های شخصی است که توسط یهودیان در حال مرگ در گتو ورشو نگهداری می‌شود. روایت‌های فیلم از این نوشته‌ها توسط افرادی که در آن بخش کوچک از شهر ورشو گرفتار شده بودند، سرچشمه می‌گیرد، و گرسنگی و خشونت را در دست نازی‌ها تجربه می‌کردند. بینندگان می‌توانند انتظار تصاویر ناراحت‌کننده‌ای را از فیلم‌های آرشیوی و عکس‌ها داشته باشند؛ بحث در مورد جنایات، از جمله تجاوز و قتل کودکان وجود دارد. بازیگران لهستانی جوویتا بودنیک و پیوتر یانکوفسکی از جمله کسانی هستند که در بازسازی‌های فیلم نقش افراد واقعی را بازی می‌کنند؛ جوئن آلن و آدرین برودی روایت‌هایی را از متن‌های پیدا شده می‌خوانند، که شامل نمونه‌های فوق‌العاده‌ای از شجاعت و دلسوزی است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مهم نیست که چه تعداد فیلم در مورد هولوکاست ساخته شده است، هولوکاست احتمالاً هرگز قدرت شوک و غمگین کردن خود را از دست نخواهد داد؛ این مستند زاویه‌ای را پیدا می‌کند که برای بیشتر بینندگان جدید خواهد بود. شجاعت و دوراندیشی که برای زندانیان در شرایط کابوس‌وار گتو ورشو لازم بود تا جان خود را برای نوعی کپسول زمان به خطر بیندازند، گواهی بر نه تنها جنایات وحشتناک بلکه بر زندگی و فرهنگ خودشان است، در صورتی که هیچ‌کدام از آنها زنده نمانند، قابل توجه است. همانطور که تاکتیک‌های نازی‌ها از گرسنگی نهادی به سمت نسل‌کشی آشکار ارتقا یافت، مشارکت‌کنندگان جامعه متوجه شدند که نوشته‌هایشان می‌تواند به عنوان مدرک در محاکمات قتل، از جمله محاکمه خودشان، مورد استفاده قرار بگیرد. این واقعیت که دیالوگ «چه کسی تاریخ ما را خواهد نوشت» از همان اسناد است و اینکه فیلمسازان تصاویر آرشیوی را برای همراهی با بخش زیادی از آن پیدا کردند، فیلم را به‌طور خاص قدرتمند می‌کند.با این حال، اتکا فیلمسازان بر بازسازی صحنه‌ها گاهی آزاردهنده است. بدون بازسازی، البته راهی برای نمایش بصری لحظات خاصی که در متن‌ها توصیف شده وجود نخواهد داشت. اما وقتی بازیگران را در حال اجرای نقش‌های متعدد در فیلمی می‌بینید که قرار است مستندی باشد، کمی احساس ناراحتی می‌کنید. فیلمسازان از نشانه‌های سینمایی برای اعلام صحنه‌های بازسازی شده استفاده می‌کنند -- عمدتاً با تغییر از سیاه و سفید به رنگی -- اما هنوز گاهی مرزها مبهم می‌شوند. تماشاگران از لحظه بیرون کشیده می‌شوند و در مورد واقعی بودن یا نبودن عمل وحشتناکی که به تازگی نمایش داده شده، دچار تردید می‌شوند. با این حال، زاویه دید منحصر به فرد -- ساخت بایگانی اوینه شابس -- و متن‌های واقعی اغلب آزاردهنده، باعث می‌شود که «چه کسی تاریخ ما را خواهد نوشت» یک اثر ارزشمند در مجموعه آثار مستند باشد.