گرسنگی

در فیلم گرسنگی، آوی (چوتیمون چوِنگچاروئنسوکیینگ) آشپز بااستعداد اما بی‌حوصله‌ای است که رستوران محلی نودل سرخ‌شدهٔ خانواده‌اش را اداره می‌کند. او می‌خواهد بیشتر و خاص‌تر باشد. وقتی سرآشپز پل از او می‌خواهد به تیمش بپیوندد، آوی ممکن است بیشتر از آن‌چه بتواند مدیریت کند، پذیرفته باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم‌های مهیج بحث کنند. آیا خشونت در فیلم Hunger آن را مهیج‌تر کرد؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا شخصیت سرآشپز پل برای شما باورپذیر بود؟ چرا بله یا خیر؟
• اگر مجبور بودید برای کسی مثل سرآشپز پل کار کنید، فکر می‌کنید چقدر دوام می‌آوردید؟

والدین باید بدانند که فیلم Hunger یک درام تایلندی است در مورد آشپزی به نام آوی (چوتیمون چوئنگچاروئنسوکیینگ) که رویای چیزی بزرگتر از رستوران کوچک محلی نودل سرخ شده خود را دارد که با خواهر و برادر و پدرش اداره می‌کند. شانس او تغییر می‌کند وقتی کسی از آشپزخانه سرآشپز معروف پل به او می‌گوید که برای یک تست بیاید. به سرعت، او یاد می‌گیرد که به چه معنی است "ویژه" بودن و با تحسین توسط "ثروتمندان" نگاه شدن. انتظار برخی خشونت، خون و تصاویر وحشیگری را داشته باشید. برخی خشونت علیه حیوانات وجود دارد، مثل وقتی که شکارچیان یک پرنده نادر را می‌زنند و می‌کشند و سپس گردنش را می‌برند تا خونش در یک کاسه بریزد. پیامد خونین یک خودکشی-قتل، یک خانواده (مرد، زن و دختر ۴ ساله) را در یک میز شام بعد از اینکه همه از پشت سر به گلوله بسته شدند، نشان می‌دهد. یک مرد همچنین با چاقو به مرد دیگری حمله می‌کند. محتوای جنسی شامل برهنه بودن (سینه‌های برهنه)، زنانی که در لباس‌های شنا و بیکینی با یکدیگر معاشقه می‌کنند و مقداری بوسیدن عاشقانه است. بزرگسالان همچنین سیگار و سیگار برگ می‌کشند و یک مرد پودر سفید را از شکم برهنه یک زن استنشاق می‌کند. بزرگسالان در شام‌ها، مهمانی‌ها و جشن‌ها الکل می‌نوشند. الفاظ زشت شامل: "f--k"، "f--king"، "s--t"، "a--hole"، "ass" و "screw" است. برای اینکه در مورد فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

دربارهٔ صعود این سرآشپز به شهرت، چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توان از آن لذت برد، مانند اجرای درخشان دو بازیگر اصلی و تلاش فیلم برای نقد «جهان ثروتمندان». اما برای بسیاری، نمایش دنیای آشپزی لوکس در فیلم Hunger کمی مضحک به نظر می‌رسد. برای مثال، سرآشپز مستبد، سرآشپز پل، بلافاصله به یاد دیکتاتورهای آشپزخانه مانند گوردون رمزی می‌اندازد، اما جدیت تقریباً روباتیک و دیوانه‌واری سرآشپز پل برای برخی باورپذیر نخواهد بود. معمولاً «سرآشپزهای استاد» مانند او هرگز به این سطح پایین تنزل نمی‌دهند که قوانین را بشکنند، پرندگان کمیاب را بکشند، یا نمایش‌های آشپزی اغراق‌آمیز و نمایشی انجام دهند، که سرآشپز پل مشتاقانه و بدون هیچ تأثیری از نظر احساسی انجام می‌دهد. صحنهٔ تقریباً آسیب‌پذیر او، داستان زندگی‌اش را به اشتراک می‌گذارد، اما به‌طور کامل رفتارهای افراطی او برای راضی کردن مشتریانش را توجیه نمی‌کند. همچنین، صعود بسیار سریع آوی به شهرت باورپذیر نیست، زیرا او در عرض تنها چند هفته از یک آشپز معمولی به صاحب رستوران لوکس و باکیفیت خود تبدیل می‌شود.و در مورد نقد مذکور از «ثروتمندان»، به نظر نمی‌رسد که به اندازه کافی پیش برود، مانند «منو» یا هر جای دیگری با عمق واقعی، مانند «انگل». به نظر می‌رسد که این فیلم می‌خواهد ترکیبی از هر دو باشد، اما نمی‌تواند تصمیم بگیرد. در طول فیلم، سرآشپز پل به آوی یادآوری می‌کند که مشتریانش او را می‌خواهند و نه واقعاً غذایش را، اما هرگز کاملاً مشخص نمی‌شود که فیلم می‌خواهد چه چیزی را فراتر از آن بگوید. به وضوح، فیلم پیشنهاد می‌کند که «ثروتمندان» فقط وضعیت ناشی از خوردن چیزی که توسط سرآشپز پل تهیه شده را می‌خواهند تا بتوانند در مورد آن در رسانه‌های اجتماعی خود فخر بفروشند و پست بگذارند. اما قلب و عمق واقعی سفر آوی در تضاد با مسخره بودن سقوط سرآشپز پل از لطف الهی است.