برترین های جهان

جیمز کوردن به همراه داوران مشهور آمریکایی درو بریمور، روپال چارلز و فیث هیل و گروهی از ۵۰ داور متخصص از کشورهای مختلف جهان، در جستجوی بهترین استعداد جهان هستند. خوانندگان، نوازندگان، رقاصان و هنرمندان از سراسر جهان، هنر خود را برای داوران به نمایش می‌گذارند. اگر امتیازهای آنها به مجموع درست برسد، به مرحله بعدی رقابت صعود می‌کنند و برنده نهایی، جایزه یک میلیون دلاری را دریافت خواهد کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد آنچه هر یک از ما را به‌طور منحصر به فرد بااستعداد می‌کند صحبت کنند. استعداد بچه‌های شما چیست؟ چرا مهم است که چیزی که در آن خوب هستیم را پرورش دهیم؟
• چگونه نقد و بررسی می‌تواند به کسانی که می‌خواهند در صنعت موسیقی فعالیت کنند، کمک کند؟ تفاوت انتقاد سازنده و مخرب در چیست؟ شرکت‌کنندگان در این برنامه چه نوع نقد و بررسی‌ای دریافت می‌کنند؟
• چگونه بهترین تبلیغ دنیا پشتکار و کار تیمی را ترویج می‌دهد؟ چرا این‌ها نقاط قوت مهمی در شخصیت هستند؟

والدین باید بدانند که بهترین‌های جهان یک مسابقه استعدادیابی است که یادآور برنامه‌هایی مانند The Voice و America's Got Talent است. فضای کلی مثبت و پرشور است، با داوران که معمولاً به‌طور پرشور از شرکت‌کنندگان تمجید می‌کنند و اجراهایی که با شادی انجام می‌شوند. بیشتر اجراها مناسب برای همه سنین هستند: خوانندگان، هنرمندان هنرهای رزمی، نوازندگان. برخی از اجراهای کمی تحریک‌آمیزتر یا خشن‌تر هستند: رقصنده‌هایی با حرکات اغواگر در لباس‌های تحریک‌آمیز، شمشیربلعی که به نظر می‌رسد در حال انجام حرکات خطرناک است. والدین ممکن است بخواهند پیام‌های پشتکار و کار تیمی را با نشان دادن به بینندگان جوان، در مورد زمان طولانی لازم برای تبدیل شدن به یک متخصص مانند افرادی که مشاهده می‌کنند، و میزان وابستگی این هنرمندان و ورزشکاران به شرکای خود/هم‌تیمی‌هایشان، به خانه ببرند. پیام‌های پذیرش و اتحاد نیز منتقل می‌شوند، با حضور اجراهای مختلف و داوران از سراسر جهان، و بخش‌های کوتاهی که شهرهای شرکت‌کنندگان را نشان می‌دهند. این یک برنامه خوب برای تماشای کل خانواده است، اما بینندگان حساس ممکن است در هنگام تماشای اجراهایی که مورد پسند داوران قرار نمی‌گیرند، ناراحت شوند.

با حضور هنرمندان و داوران بین‌المللی که نکته مثبت تنوع را به نمایش می‌گذارند، این رقابت استعدادها به اندازه‌ای ملایم است که برای تماشای کل خانواده مناسب است. در اجراهای این برنامه، هیچ زبانی، مواد مخدری، یا صحنه‌های جنسی (به جز رقص‌های اغواگر با لباس‌های کوتاه) وجود ندارد؛ و تنها خشونتی که در آن وجود دارد، خشونت خفیفی است، مانند فردی که شمشیر می‌بلعد و به نظر می‌رسد در معرض خطر آسیب از وسایل تیز و/یا سنگین خود قرار دارد، یا فردی که از زیر آب فرار می‌کند و حرکتی را انجام می‌دهد که توضیح می‌دهد ممکن است او را بکشد. داوران تقریباً به طور یکنواخت در مورد شرکت‌کنندگان و توانایی‌هایشان مثبت هستند. «واو!» و «خدای من!» واکنش‌های معمول داوران هنگام تماشای خواننده یا رقصنده است، و هر زمان که کوربن به سمت «دیوار جهان» می‌رود، داوران بین‌المللی نیز همان تحسین‌های بی‌قید و شرط را تکرار می‌کنند. با این حال، هر شرکت‌کننده‌ای در این رقابت پیش نمی‌رود، که ممکن است برای بینندگان جوان و/یا حساس کمی دردناک باشد.کوردن در نقش مجری همانقدر جذاب است که همیشه بوده است -- او اغلب یک بخش را با پرسیدن اینکه آیا می‌تواند استعدادی را امتحان کند، به پایان می‌رساند، با شجاعت تلاش می‌کند تا توده‌ای از چوب را بشکند یا چند نت را همراه با یک گروه پسرانه فیلیپینی بخواند. به هیل، بری‌مور و روپال کمتر کاری داده شده است؛ عمدتا فقط ما آنها را در حال تماشای شرکت‌کنندگان می‌بینیم، که حتی به اندازه‌ی آنچه به نظر می‌رسد هیجان‌انگیز نیست. با این حال، همیشه شگفت‌انگیز است که کسی را ببینیم که واقعا در هنر نمایشی استعداد دارد، و به همین دلیل است که برنامه‌های واقع‌گرایانه‌ای مانند بهترین‌های جهان تکثیر شده‌اند. در عصر سی‌جی‌آی، دیدن افراد واقعی که کارهایی واقعی و دشوار انجام می‌دهند می‌تواند الهام‌بخش باشد، و ممکن است بینندگان جوان را متقاعد کند تا استعدادهای خود را تیز کنند -- یا اینکه تماشا کردن از روی مبل راحتی بسیار آسان‌تر است.