مروارید جم بیست

کامرون کرو، کارگردان برنده جایزه اسکار، با تلفیق مصاحبه‌های اختصاصی، تصاویر گسترده از کنسرت‌های زنده و کلیپ‌های پشت صحنه کمیاب، پرتره‌ای جامع از پرل جم، یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های موسیقی که از جنبش آلترناتیو راک دهه 90 میلادی سر برآوردند، خلق می‌کند. اما «پرل جم بیست» همچنین با بررسی عادت گروه به عدم سازش در هنر و ارزش‌هایشان در میانه موفقیت تجاری جریان اصلی، دو دهه حضور گروه را گرامی می‌دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوع اصلی تجاری‌سازی هنر صحبت کنند. هنرمندان تا چه حد کنترل یا تاثیر بر سرنوشت آثار هنری خود دارند؟ شهرت چگونه در این فرآیند نقش دارد؟
• اثرات منفی شهرت چیست، به‌خصوص وقتی ناگهانی و نه تدریجی باشد؟ نقش جامعه ما در فرهنگ شهرت و پرستش سلبریتی/ستاره‌های راک چیست؟ آیا فقط طرفداران مقصرند، یا صرفا تحت تاثیر رسانه‌ها و بازاریابی قرار دارند؟
• اعضای گروه پرل جم تا چه حد به عنوان الگوها و سرمشق‌های مناسب قابل ارزیابی هستند؟ در طول ۲۰ سال فعالیت به عنوان یک گروه، به خصوص در دوران بزرگسالی، چه تغییراتی در آنها ایجاد شده است؟

والدین باید بدانند که نسخه دی‌وی‌دی فیلم شامل فحاشی قابل شنیدن (فاک و شیت) است، اما فحاشی در نسخه پخش شده از پی‌بی‌اس برای حفظ حداقل سانسور حذف شده است. همچنین بحثی در مورد مصرف مواد مخدر وجود دارد، اما معمولا در زمینه پیامدهای منفی (مثل اوردوز و غیره) و همراه با صحنه‌های اندکی از نوشیدن الکل و در یک مورد کوتاه، کشیدن ماری‌جوانا توسط یکی از اعضای گروه. در مصاحبه‌ها به خودکشی کرت کوبین، خواننده راک، و مرگ چند هوادار در کنسرت پرل جم اشاره شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بدون شک طرفداران پر و پا قرص پرل جم از پرتره‌ی استادانه‌ی کراوه از گروه محبوبشان لذت خواهند برد. اما حتی شنوندگان معمولی موسیقی هم فیلم پرل جم تِنِتی را ارزشمند خواهند یافت، به لطف پرداخت هوشمندانه‌ی فیلم به موضوعات جدی مثل تاثیر شرکت‌ها بر بیان هنری و میزان کنترل یک هنرمند بر شهرت خود. حتی اگر شناخت کمی از پرل جم داشته باشید، با دیدن فیلم، با داستان، موسیقی و حرفه‌ی گروه آشنا خواهید شد و آن را تحسین خواهید کرد.زندگی سابق کرا به عنوان یک روزنامه‌نگار رولینگ استون که رشد اولیه گروه در صحنه گرانج سیاتل را پوشش می‌داد، بدون شک محصول نهایی را فراتر از یک مستند راک پایه برد، و به او دسترسی آشنای یک دوست خوب را داد که اتفاقاً یک فیلمساز بزرگ است. اما تحسین آشکار او از سوژه‌هایش مانع از روایت داستان آن‌ها به شیوه‌ای که باید گفته شود، نمی‌شود؛ بلکه صرفاً به تقویت اشتیاقی که با آن روایت می‌کند، کمک می‌کند.