برای کریسمس به خانه می‌روم

جیک، دانشجوی سال اول کالج و بذله‌گو (جاناتان تیلور توماس)، از زمانی که پدرش پس از مرگ مادرش دوباره ازدواج کرد، از رفتن به خانه خودداری کرده است. اما وقتی پدرش قول می‌دهد که اگر تا شب کریسمس به خانه برگردد، پورشه‌ی محبوبش را به او بدهد، نظرش تغییر می‌کند. آلی (جسیکا بیل)، دوست‌دختر جیک، از این موضوع خوشحال است زیرا آنها می‌توانند با هم به خانه برگردند. اما برنامه‌ها تغییر می‌کنند وقتی که جیک به خاطر کمک به برخی بازیکنان فوتبال برای تقلب در امتحان، در دردسر افتاد. خیلی زود، او را در بیابانی رها می‌کنند در حالی که لباس بابانوئل به تن دارد و آلی با ادی، دشمن قسم‌خورده‌ی جیک، سوار ماشین می‌شود. جیک مصمم است که به نیویورک برسد. هنوز لباس بابانوئل به تن دارد، در سراسر کشور حرکت می‌کند و با صحبت کردن سریع از هر وضعیت دشواری فرار می‌کند. در طول سفر، او اهمیت دوستان و خانواده را درک می‌کند. وقتی به خانه می‌رسد، حتی اهمیتی به پورشه نمی‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت فیلم‌های کریسمس صحبت کنند. می‌توانید این فیلم را با فیلم‌های دیگری مثل «زندگی زیباست»، «گرینچ که کریسمس را دزدید» یا «کریسمس چارلی براون» مقایسه کنید. آیا تم‌های مشترکی در این فیلم‌ها می‌بینید؟ چرا فکر می‌کنید فیلم‌های کریسمس اینقدر زیاد هستند، در حالی که فیلم‌هایی که درباره‌ی دیگر تعطیلات مذهبی مهم مثل رمضان یا پَسَح ساخته می‌شود، تعدادشان بسیار کم است؟

والدین باید بدانند که شخصیت اصلی به ورزشکاران کمک می‌کند تا در یک امتحان مهم تقلب کنند و برای رهایی از موقعیت‌های دشوار دروغ بگویند (اگرچه بعداً خود را جبران می‌کند). برای دریافت اطلاعات در مورد فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

یافتن یک فیلم کریسمسی برای نوجوانان که بیش از حد احمقانه یا کودکانه نباشد دشوار است؛ فیلم "من برای کریسمس به خانه برمی‌گردم" ممکن است مناسب این گروه سنی باشد، زیرا ترکیبی از احساساتی را با طنزی مناسب سن ارائه می‌کند. بزرگسالان ممکن است این داستان تعطیلاتی را کسل‌کننده بدانند، اما نوجوانان احتمالاً از دیدن جاناتان تیلور توماس و شخصیت کلاهبردار او لذت خواهند برد. توماس بازیگر بااستعدادی است و تبدیل شدن شخصیتش از خودشیفتگی به حساسیت را باورپذیر و جذاب به تصویر می‌کشد. جسیکا بیل در نقش آلی نیز بسیار واقعی و تاثیرگذار است. آلی ترسی از بیان نظراتش ندارد و به جیک درباره رفتارهای بدش هشدار می‌دهد.اگرچه داستان هیچ غافلگیری واقعی ندارد، اما هوشمندی جیک آن را سرپا نگه داشته است. او در بهترین حالت است وقتی مجبور می‌شود لوازم "داغ" را به بچه‌های کوچک بدهد یا وقتی به یک افسر خجالتی کمک می‌کند تا دوباره همسر جدا شده‌اش را به دست آورد. هر قسمت در این مسیر به جیک درس صداقت و کمک به دیگران می‌آموزد و تا پایان سفرش، ژست کلاهبردار را کنار می‌گذارد و اجازه می‌دهد خود واقعی‌اش ظاهر شود.