عمارت جن‌زده

در خانه تسخیر شده، گابی (روساریو دوسن)، مادر مجرد، و پسر ۹ ساله‌اش، تراویس (چیس دیلون)، به یک عمارت در نیواورلئان نقل مکان می‌کنند که پر از رازهای مدفون و ارواح ناخوشایند است. گابی امیدوار است خانه را از شر درونش پاک کند و برای این کار، یک تیم پرانرژی از متخصصان فراطبیعی را استخدام می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌های هانتد مانسیون با دیگر فیلم‌های خانه‌های ارواح بحث کنند. آیا لحظات ترسناک فیلم بیش از حد ترسناک بودند؟ کودکان کم سن و سال تا چه حد می‌توانند صحنه‌های ترسناک را تحمل کنند؟
• فیلم چه پیامی را منتقل می‌کند؟ آیا موافق هستید که مرگ پایان نیست، بلکه آغاز فصلی نو است؟
• چه جنبه‌هایی از فرهنگ نیواورلئان را مشاهده کردید؟ چگونه مراسم تشییع جنازه جاز «خط دوم» با موضوع فیلم ارتباط دارد؟
• با توجه به اینکه محتوای نامناسب در این فیلم بسیار کم است (به جز صحنه‌های ترسناک!)، چرا فکر می‌کنید نوشیدن الکل در آن گنجانده شده است؟
• آیا به ارواح اعتقاد دارید؟ چرا بله یا خیر؟

والدین باید بدانند که خانه تسخیرشده یک کمدی ماوراءالطبیعه دوستانه نوجوانان است که دومین فیلم الهام گرفته از سواری کلاسیک پارک موضوعی دیزنی است (اولین بار در سال ۲۰۰۳ منتشر شد). ترس‌ها شبیه کمدی‌های کلاسیک ترسناک مانند شکارچیان روح و بیتلجوس است: ارواح کمی احمقانه هستند، اما چند مورد (مانند عروس تبر به دست با چشم‌های شیطانی) واقعاً ناراحت‌کننده هستند. ارواح به صورت انبوه در صفحه نمایش می‌چرخند و شخصیت‌ها - از جمله یک کودک - در معرض خطر دائمی هستند. همه این‌ها باعث می‌شود این فیلم برای نوجوانان و نوجوانان بزرگتر از کودکان جوان‌تر یا حساس‌تر مناسب‌تر باشد. کودکانی که می‌خواهند (تجربه اغلب قدرتمند) «نجات» تماشای یک فیلم ترسناک را داشته باشند، قطعاً احساس خواهند کرد که در حال تماشای یک جشنواره ترسناک هستند - اما ترسناک است، نه جیغ‌دار، و با حس شوخ‌طبعی متعادل شده است. تم‌ها به حرکت بعد از مرگ و از دست دادن (برای هر دو ارواح و شخصیت‌های زنده که از دست دادن یک عزیز را عزاداری می‌کنند) اشاره می‌کنند. شخصیت‌های بزرگسال در طول فیلم می‌نوشند و آغوش‌ها و اشاره‌هایی به رمانس و همسران درگذشته وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

به‌طور رضایت‌بخشی ترسناک و به اندازه کافی دلهره‌آور برای نوجوانان و جوانان، فیلم جاستین سیمین اقتباسی واقعی از جاذبه نمادین دیزنی است. و در این مورد، «واقعی» به معنای دقیق‌تر از خود سواری خانه ارواح است که در سال ۱۹۶۹ ساخته شد و اگرچه در نیواورلئان قرار داشت، اما هیچ فرد رنگین‌پوستی در آن حضور نداشت. سیمین این عدم ارتباط را با انتخاب بازیگران سیاه‌پوست در نقش‌های اصلی و تزریق پس‌زمینه فیلم با صدا، مناظر و فرهنگ شهر کرسنت، از تمساح‌ها تا زیدکو، اصلاح می‌کند.با این حال، احتمالا این سواری پیچ و خم بیشتری نسبت به این فیلم دارد. داستان خیلی معمولی است: یک مشکل وجود دارد (یک خانه ارواح)، ما با متخصصانی که قرار است این مشکل را حل کنند، ملاقات می‌کنیم، و سپس آن‌ها این کار را می‌کنند. سطح طنز به اندازه‌ای است که احساس سبکی را حفظ می‌کند، که با ارواح روی صفحه تعادل برقرار می‌کند. بسیاری از شخصیت‌ها از دست دادن یک عزیز را سوگواری می‌کنند، و فیلم واقعا با قلبی واقعی به این موضوع می‌پردازد. به عنوان راهی برای گذراندن چند ساعت به عنوان یک خانواده، این کمدی ترسناک، زمانی دلپذیر است. با این حال، ممکن است یک نمایش بعدازظهر برای دادن چند ساعت روز روشن به بچه‌ها برای پردازش همه چیز، توصیه شود، در صورتی که درست مثل این سواری، یک روح ناگهان به صندلی عقب مغز یک بچه بپرد و او را تا خانه دنبال کند.