غولها را می‌کشم.

باربارا تورسون (با بازی مدیسون ولف) جوان‌ترین عضو خانواده‌ای است که در بحران تروماتیک نامشخصی به سر می‌برند. در این دوران سخت، باربارا که از سوی خواهر بزرگترش، کارن (با بازی ایموجن پاتس) مراقبت می‌شود، باور دارد که غول‌های خطرناکی وجود انسان‌ها را تهدید می‌کنند و او تنها کسی است که می‌تواند آن‌ها را از میان بردارد. باربارا در مدرسه با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند و از سوی دختری بدجنس به نام تیلور (با بازی روری جکسون) مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد. وقتی باربارا با دختر تازه‌واردی به نام سوفیا (با بازی سیدنی وید) دوست می‌شود و با مشاور مدرسه، خانم مول (با بازی زویی سالدانا) ملاقات می‌کند، در نهایت مجبور می‌شود با غول‌ها کنار بیاید و با آن‌ها روبرو شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش خشونت در فیلم «غول‌ها را می‌کشم» صحبت کنند. آیا این نمایش در روایت داستان ضروری است؟ چرا؟ آیا خشونت در دنیای فانتزی تاثیری متفاوت از خشونت در دنیای واقعی دارد؟
• آیا تفاوتی در نحوه نمایش یا درک دختران «سخت» در مقایسه با پسران با ویژگی‌های مشابه وجود دارد؟ بحث کنید که جنسیت چگونه در نحوه تفکر و قضاوت افراد در مورد شخصیت تأثیرگذار است.
• آیا به نظر شما هر یک از شخصیت‌ها الگو هستند؟ نقاط قوت شخصیتی آنها چیست؟
• فیلم آزار و اذیت را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا به نظر واقعی می‌رسد؟ در موقعیت باربارا، شما چگونه واکنش نشان می‌دادید؟
• آیا با رمان گرافیکی آشنا هستید؟ نظر شما در مورد وفاداری فیلم به داستان چیست؟ آیا فکر می‌کنید این موضوع کمک می‌کند که نویسنده خود اقتباس فیلم‌نامه را نوشته باشد؟ برخی از اقتباس‌های مورد علاقه‌ی شما از کتاب به فیلم کدام‌ها هستند؟

والدین باید بدانند که من غول‌ها را می‌کشم یک فانتزی/درام بر اساس رمان گرافیکی با همین نام اثر جو کلی و کن نییمورا است. داستان درباره دختری ۱۱ ساله به نام باربارا (مادیسن ولف) است که نه تنها به وجود غول‌های خطرناک اعتقاد دارد، بلکه باور دارد که تنها او می‌تواند آن‌ها را از بین ببرد. این درام احساسی از نظر موضوعی شبیه به فیلم ۲۰۱۶ «یک هیولا تماس می‌گیرد» است و به موضوعاتی چون غم و اندوه دوران کودکی، قلدری در مدرسه و موجودات فانتزی که تهدیدی برای شخصیت اصلی هستند، می‌پردازد. انتظار می‌رود چند صحنه خشونت‌آمیز از قبیل دعواهای مشت‌زنی، قلدری، کتک‌کاری، نمای نزدیک و خشن از یک حیوان مرده خونین و نبرد مخربی با یک غول در حالی که طوفانی در جریان است، وجود داشته باشد. باربارا همچنین به یک معلم (که او را سیلی می‌زند) و تنها دوست واقعی‌اش حمله می‌کند. در فیلم برخی الفاظ (از جمله «س--ت» و «بیچ») و لحظاتی وجود دارد که ممکن است برای خانواده‌هایی که با فقدان و/یا بیماری لاعلاج مواجه شده‌اند، به‌ویژه دشوار باشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام فانتزی، داستان تأثیرگذار و به‌خوبی بازی‌شده‌ای است از نحوه مواجهه دختری خلاق با ترومای خانوادگی زندگی‌اش. باربارا شخصیت اصلی معمول و «دوست‌داشتنی» نیست. او می‌تواند سخت‌گیر، بی‌ملاحظه و بی‌پروا باشد اما این عیب‌های شخصیتی به ارتباط مخاطب با او کمک می‌کند. ولف کار خوبی در نشان دادن آسیب‌پذیری باربارا انجام می‌دهد، حتی زمانی که او مطمئن به نظر می‌رسد و فکر می‌کند به هیچ‌چیز و هیچ‌کسی نیاز ندارد. مخاطبان از سفر او لذت خواهند برد. سالدانا، در نقشی متفاوت از نقش‌های معمولش (که معمولاً قهرمانان خشن و سرسختی را بازی می‌کند)، در نقش حامی باربارا به‌عنوان مشاور او، مهربان است. پوتس نیز در نقش خواهر بزرگ‌تر باربارا که از عهده مراقبت از خواهر و برادران کوچک‌ترش، خانه‌داری و تلاش برای امرار معاش برمی‌آید، قابل‌توجه است.کارگردان دانمارکی، آندرش والتر، به‌خوبی درام پرتنش مواجهه با اندوه از دست دادن را به تصویر می‌کشد؛ جایی که فرد می‌داند اتفاقی خارج از کنترل در شرف وقوع است و ترجیح می‌دهد با غول‌ها بجنگد تا با واقعیت روبه‌رو شود. چند اشتباه جزئی و چند بازی نه‌چندان قوی (مثلا قلدر داستان، اغراق‌شده و باورپذیر نیست) وجود دارد، اما این اشکالات از نقطه اوج احساسی فیلم نمی‌کاهد؛ جایی که باربارا با ترس‌هایش روبرو می‌شود، شجاعت می‌یابد و با ترس‌هایی که با آن‌ها مواجه شده و ترس‌هایی که ممکن است در آینده با آن‌ها مواجه شود، آشتی می‌کند.