نیترام

بر اساس رویدادهای واقعی، NITRAM اتفاقات ناراحت‌کننده‌ای را روایت می‌کند که منجر به یکی از بدترین تیراندازی‌های جمعی توسط یک فرد در تاریخ استرالیا شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم Nitram صحبت کنند. بخش زیادی از آن خارج از دوربین اتفاق می‌افتد. آیا این موضوع تأثیری در تأثیرگذاری آن داشت؟ در مورد اینکه فیلم بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است، چه فکر می‌کنید؟ این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا مواجهه با رسانه‌های خشونت‌آمیز، کودکان را نسبت به خشونت بی‌تفاوت می‌کند؟
• فیلم شخصیت اصلی خود را چگونه به تصویر کشیده است؟ چرا فکر می‌کنید او آن‌گونه بود؟ آیا از ابتدا آشفته بود؟ آیا این موضوع باعث می‌شد که پذیرش کارهایی که انجام داد آسان‌تر شود؟
• آیا ساخت فیلم در مورد چنین حوادث غم‌انگیزی مناسب است؟ چرا بله یا خیر؟ به نظر شما فیلم‌سازان با این فیلم چه هدفی را دنبال می‌کنند؟
• سازندگان فیلم به‌طور آگاهانه تصمیم گرفتند از نام قاتل واقعی استفاده نکنند. به نظر شما دلیل آن چه بوده است؟
• چگونه بیماری روانی در فیلم به تصویر کشیده شد؟ آیا با ظرافت و حساسیت به آن پرداخته شد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که نیترام یک درام استرالیایی تکان‌دهنده و در عین حال بسیار ناراحت‌کننده است که بر اساس رویدادهای واقعی یکی از بدترین تیراندازی‌های دسته‌جمعی در این کشور در سال ۱۹۹۶ ساخته شده است. البته اسلحه در فیلم به وفور دیده می‌شود، اما صحنه‌های تیراندازی واقعی خارج از دوربین اتفاق می‌افتد. با این حال، این موضوع هیچ تاثیری در کاهش وحشتناکی اتفاقات ندارد. فیلمسازان آگاهانه تصمیم گرفتند از نام واقعی عامل تیراندازی استفاده نکنند و به جای آن از نام نیترام برای او استفاده کردند. نیترام که توسط کالب لندری جونز بازی می‌شود، به عنوان یک جوان بسیار آشفته و پریشان نشان داده می‌شود که قادر به هماهنگی با جامعه نیست. رفتار نابهنجار و خطرناک او شامل ایجاد یک تصادف مرگبار است و او به اسلحه علاقه‌مند می‌شود. در نهایت این موضوع منجر به پایان ناراحت‌کننده فیلم می‌شود. به دلیل موضوع فیلم، هیچ پیام مثبتی وجود ندارد و ارائه حقایق و ارقام در مورد مالکیت اسلحه در استرالیا در انتهای فیلم، خواندن آن را غم‌انگیز می‌کند. بیماری روانی نقش مهمی در فیلم دارد، نه فقط برای نیترام، بلکه برای سایر شخصیت‌ها نیز. یکی از شخصیت‌ها پس از مبتلا شدن به افسردگی، دست به خودکشی می‌زند. بدن او در حال بیرون کشیده شدن از آب دیده می‌شود. کلمات توهین‌آمیزی مانند «احمق» در فیلم شنیده می‌شود و نیترام با کلماتی مانند «عقب‌مانده» تحقیر می‌شود. مادرش (جودی دیویس) اغلب در حال سیگار کشیدن دیده می‌شود و در یک صحنه، نیترام ماری‌جوآنا را از بنگ با یکی دیگر از شخصیت‌ها می‌کشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

حتی اگر با اتفاقات غم‌انگیزی که این درام-تریلر استرالیایی بر اساس آن ساخته شده آشنا باشید، هیچ‌کدام از تأثیرات دلخراش و ویرانگر فیلم را از بین نخواهد برد. نیترام نام خود را از نامی که به شخصیت مرکزی فیلم داده شده گرفته است، سازندگان فیلم تصمیم گرفتند از نام واقعی عامل این اتفاق که یکی از غم‌انگیزترین اتفاقات در تاریخ استرالیا در آوریل ۱۹۹۶ بود استفاده نکنند. این فیلم در جزیره تاسمانی اتفاق می‌افتد و به بررسی این موضوع می‌پردازد که چه چیزی یک جوان تنها و مضطرب را به سمت تیراندازی به سمت مردم سوق داد که در آن ۳۵ نفر کشته و ۲۳ نفر زخمی شدند. این فیلم بازگویی همدلانه‌ای از این اتفاق نیست و نباید هم باشد. از ابتدا تمایلات ضداجتماعی شخصیت اصلی فیلم را می‌بینیم، مانند بازی با آتش‌بازی، رفتارهای او به تدریج خطرناک‌تر می‌شوند، مانند کشیدن فرمان در حالی که کسی در حال رانندگی است. تمام این اتفاقات به فینال ویرانگر فیلم می‌انجامد.این فیلم با این عظمت به شانه‌های پهنی نیاز داشت تا وزنش را تحمل کند. خوشبختانه کالِب لَندری جونز ثابت می‌کند که از پس این کار برمی‌آید. چه در آرامش یخی و چه در حملات وحشتناک جیغ‌کشیدن، لَندری جونز به‌درستی تشخیص می‌دهد که چه زمانی باید شدت بازی‌اش را بالا ببرد و چه زمانی باید آن را پایین بیاورد. اما هر جا که این شدت باشد، بازی او به ما کمک می‌کند تا دست‌کم تا حدی درک کنیم که چطور یک فرد درگیر و منزوی به قاتل جمعی تبدیل می‌شود. اگرچه این فیلم متعلق به لَندری جونز است، اما او به‌خوبی از سوی جودی دیویس و آنتونی لاپالیا، که نقش والدین دلسوز اما ناتوانش را بازی می‌کنند، حمایت می‌شود. درحالی‌که ایزی دیویس بار دیگر اصالت خود را به‌عنوان هلن، زن ثروتمند گوشه‌گیر، نشان می‌دهد؛ کسی که سرنوشتش سقوط نیتِرم به سمت شرارت را تشدید می‌کند. این فیلم قدرتمند ممکن است برای برخی بیش از حد سنگین باشد؛ بازگویی عمیقاً آزاردهنده اما حساسانه‌ای از لحظه‌ای بسیار تاریک در گذشته نه‌چندان دور استرالیا.