آخرین سفر دمتر

در آخرین سفر دمتر، سال 1897 است و کشتی بادبانی دمتر در رومانی توقف کرده تا بار بگیرد. کاپیتان الیوت (لیام کانینگهام) دستور استخدام سه ملوان جدید را صادر می‌کند. افسر اول وویچک (دیوید داستمالچیان) ملوانان را انتخاب می‌کند و کلمانس (کوری هاوکینز)، یک پزشک سیاه‌پوست با تحصیلات کمبریج را رد می‌کند. اما وقتی ملوانان جدید بار کشتی را می‌بینند - یک قفسه با نمادی مرموز - عصبانی شده و می‌روند. بنابراین، پس از نجات نوه 9 ساله کاپیتان، توبی (وودی نورمن)، کلمانس در نهایت کار را به دست می‌آورد. سفر به خوبی آغاز می‌شود و ملوانان هیجان‌زده هستند که اگر بار را به موقع به لندن برسانند، پاداش خواهند گرفت. اما کلمانس صداهای عجیبی از انبار بار می‌شنود و زنی جوان به نام آنا (آیسلینگ فرانسیوسی) را پیدا می‌کند که در آستانه مرگ است. او زندگی آنا را نجات می‌دهد، اما مدت زیادی طول نمی‌کشد که یک حضور شیطانی‌تر خود را نشان می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «سفر آخر دمتر» صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ آیا هیجان‌انگیز یا شوکه‌کننده بود؟ فیلم چه صحنه‌هایی را نشان داد یا نشان نداد تا این اثر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا این فیلم ترسناک است؟ جذابیت فیلم‌های ترسناک در چیست؟ چرا بعضی اوقات مردم دوست دارند ترسیده شوند؟
• آیا با نظر کلمنز موافقید که انسان‌ها می‌خواهند ماهیت جهان را درک کنند، یا نظر کاپیتان را می‌پذیرید که تجربه و پذیرش جهان بهتر است؟ چرا؟
• آیا در فیلم، نمایش متنوعی از شخصیت‌های مثبت را دیدید؟ در مورد کلیشه‌ها چه طور؟
• جاذبه ماندگار داستان‌های خون‌آشام چیست؟ چرا ما هیچ‌وقت از این هیولاها خسته نمی‌شویم؟

والدین باید بدانند که "آخرین سفر دمتر" یک فیلم ترسناک با ریتم ملایم و متفکرانه است که در اواخر قرن نوزدهم رخ می‌دهد. این فیلم بر اساس فصلی از رمان کلاسیک "دراکولا" نوشته برام استوکر ساخته شده است، که در آن خون‌آشام به‌طور مخفیانه با کشتی از ترانسیلوانیا به لندن سفر می‌کند. انتظار می‌رود صحنه‌های خونین و شدید زیادی از جمله لاشه‌های خونین حیوانات و کشته شدن یک کودک وجود داشته باشد. شخصیت‌های دیگری نیز کشته می‌شوند، مردم سوزانده می‌شوند، صورت‌ها له می‌شوند و همچنین اسلحه‌هایی مانند تپانچه، تفنگ و چاقو وجود دارد. کلمات و عباراتی مانند "فاحشه بیمار"، "وحشی سیاه"، "کثافت"، "ابله"، "جهنم"، "نامشروع" و "خدای‌لعنت" به‌ندرت استفاده می‌شوند و همچنین به فاحشه‌خانه اشاره می‌شود و ژستی جنسی کوتاه وجود دارد. ملوانان ظاهراً به الکل دسترسی دارند و گاهی اوقات به نظر می‌رسد که مست هستند. شخصیت‌ها در یک میخانه به‌طور اجتماعی نوشیدنی می‌نوشند و همچنین سیگار کشیدن نیز دیده می‌شود. بازیگران اصلی فیلم کری هاکینز، آیسلینگ فرانسیوسی و لیام کانینگهام هستند.

این ایده‌ی خوب و ساده، بعد از ساختن فیلم‌های بسیار درباره‌ی دراکولا/وامپایر، به شکلی شگفت‌انگیز خوب از آب درآمده است. این موفقیت را مدیون فضاسازی ثابت و گیرا، طراحی صداهای پیچیده و هیولایی شرور و ترسناک است. برای فیلم «سفر آخر دِمِتر»، برگی شات جونیور، نویسنده، فصل هفتم رمان اصلی دراکولا نوشته برام استوکر را هدف قرار داده است که داستان کشتی بدشانس را روایت می‌کند که از ترانسیلوانیا به لندن سفر می‌کند. شات جونیور آن را به یک فیلم ترسناک تک‌مکان تبدیل کرده است، پر از گوشه‌های تاریک و پنهان برای مخفی شدن اما بدون هیچ راه فراری. (مثل کمپ تابستانی در فیلم جمعه سیزدهم یا سفینه فضایی در فیلم بیگانه)کارگردان نروژی آندره اوورادال نهایت استفاده را از این فضا برده است، با طوفان‌های سهمگین، مه ترسناک، راهروهای تاریک و صدایی که از ضربه زدن در کشتی طنین‌انداز می‌شود و از میان تیرهای چوبی غول‌پیکر آن می‌گذرد. او همچنین باهوش است و زیاد از خون‌آشام نشان نمی‌دهد، بنابراین بیشتر یک تهدید است (و جلوه‌های ویژه پنیری جادو را خراب نمی‌کنند). اورودال ریتم هیجان‌انگیزی را حفظ می‌کند، با لحظاتی از آرامش و تعامل شخصیت‌ها بین حملات، که باعث می‌شود چیزها هیجان‌انگیزتر و احساسی‌تر شوند. بزرگترین نقص در آخرین سفر دمتر (به جز رفتار ناراحت‌کننده با کودکان و حیوانات) این است که ما قبلا نتیجه را می‌دانیم: اینکه کشتی به لندن خواهد رسید و هیچ مسافری در آن نخواهد بود. پایان کلیشه‌ای نیز کمی ناامیدکننده است، اما قبل از آن، سرگرمی محکم و دلپذیری است.