زندگی یک پادشاه

بر اساس یک داستان واقعی، فیلم «زندگی یک پادشاه» داستان الهام‌بخش یوجین براون (با بازی کوبا گودینگ جونیور)، یک زندانی سابق که به مربی شطرنج تبدیل می‌شود، را روایت می‌کند. براون در دوران حبس خود تحت نظر زندانی دیگری با نام مستعار «شطرنج‌باز» (با بازی دنیس هیزبرت) قرار می‌گیرد که عشق به بازی شاهان را به او می‌آموزد. پس از آزادی از زندان، او به‌شدت به دنبال کار است و به‌عنوان نظافت‌چی در یک دبیرستان در حومه شهر استخدام می‌شود. بعد از اینکه نظارت بر حبس موقت دانش‌آموزان توسط آنها مورد بی‌احترامی قرار می‌گیرد، مدیر مدرسه از یوجین می‌خواهد که به‌طور موقت جایگزین او شود، و درنهایت او به آموزش شطرنج به دانش‌آموزان می‌پردازد. برخی از نوجوانان سرسخت در این بازی پیشرفت می‌کنند، بنابراین یوجین شروع به شرکت در مسابقات شطرنج می‌کند. درنهایت، باشگاه شطرنج از مدرسه خارج می‌شود و او خانه‌ای را به مرکز تفریحی بعد از مدرسه تبدیل می‌کند. اگرچه یکی از نوجوانان به سرنوشتی غم‌انگیز دچار می‌شود، اما گروه اصلی شاگردان شطرنج با این بازی آشنا می‌شوند و آینده خود را تغییر می‌دهند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت نوجوانان صحبت کنند. آیا می‌شد این داستان را بدون خشونت هم به‌طور موثر بیان کرد، یا خشونت برای نشان دادن ناامیدی نحوه زندگی نوجوانان ضروری بود؟»
• «چگونه شطرنج به‌عنوان استعاره‌ای از زندگی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ یوجین چگونه توضیح می‌دهد که شطرنج می‌تواند نوجوانان را برای زندگی آماده کند؟»
• «آیا فیلم‌های دیگری در مورد آموزگاران الهام‌بخش و مدافعان جوانان وجود دارد؟ برخی از فیلم‌های مورد علاقه‌تان در این زمینه کدامند؟»

«زندگی یک پادشاه» بر اساس داستان واقعی یوجین براون ساخته شده است، فردی که پس از آزادی از زندان، به معلم شطرنج گروهی از کودکان در محله‌های فقیرنشین تبدیل می‌شود. در این فیلم، صحنه‌هایی از خشونت مسلحانه مرتبط با مواد مخدر وجود دارد که منجر به کشته شدن یک نوجوان می‌شود؛ همچنین مردی دوست‌دختر و پسر نوجوانش را کتک می‌زند. الفاظی مانند «لعنتی»، «احمق»، «خر»، «چه جهنمی» و موارد مشابه در فیلم به کار رفته است. این فیلم پیام‌های الهام‌بخشی درباره تغییر زندگی، یادگیری مهارت‌های جدید و برنامه‌ریزی برای آینده‌ای بهتر ارائه می‌دهد.

با وجود بازی تحسین‌برانگیز جونیور گودینگ، که شخصیتی پیچیده و تغییریافته را به تصویر می‌کشد، این فیلم به طرز باورنکردنی قابل پیش‌بینی است، حتی اگر بر اساس واقعیت باشد. کل فیلم شبیه به ترکیب چند فیلم دیگر در مورد معلمان و مربیانی است که گروهی از جوانان را راهنمایی می‌کنند: ایستادن و تحویل دادن، غرور، ذهن‌های خطرناک، تکیه بر من، و غیره—اما به اندازه آنها جالب، خوب بازی‌شده یا الهام‌بخش نیست.در اجراهای این فیلم هیچ نقصی وجود ندارد و داستان واقعی بدون شک الهام‌بخش و تاثیرگذار است، اما نمایش داستانی باشگاه شطرنج براون آشکارا آزاردهنده است. به عنوان مثال، مادر معتاد و مورد سوءاستفاده، علاقه پسرش به شطرنج را «احمقانه» می‌خواند، اما همه می‌دانند که در مسابقه قهرمانی، او در حال گریه و تشویق او خواهد بود. حیف است که این داستان به صورت مستند روایت نشده است، زیرا داستان واقعی باید در دیگر محیط‌های شهری بازگو و بازآفرینی شود.