پیمانکار

جیمز هارپر (کریس پاین) سرجوخه نیروهای ویژه ایالات متحده در فیلم پیمانکار، به دلیل وجود مواد مخدر مختلف در بدنش که برای تسکین درد زانوی آسیب‌دیده‌اش مصرف می‌کند، بدون حقوق بازنشستگی یا مزایا اخراج می‌شود. جیمز که با کمبود پول مواجه است و به شدت به دنبال مراقبت از همسرش (گیلیان جاکوبز) و پسر کوچک‌اش است، با دوست قدیمی‌اش مایک (بن فاستر) در مورد تبدیل شدن به یک پیمانکار خصوصی صحبت می‌کند. این کار به‌طور بالقوه خطرناک است، اما پس از ملاقات با داستی (کیفر ساترلند)، مرد مسئول، جیمز موافقت می‌کند و او و مایک برای کشتن یک بیوتروریست احتمالی به برلین فرستاده می‌شوند. متاسفانه، جیمز متوجه می‌شود که هدف در واقع یک دانشمند است که واکسن مهمی را توسعه داده است، و شروع به پرسش از نقش خود در این ماموریت می‌کند. مدت زیادی طول نمی‌کشد که تیم مورد حمله قرار می‌گیرد و جیمز زخمی باید از طریق یک کشور میزبان خصمانه راه خود را برای بازگشت به خانواده‌اش پیدا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «پیمان‌کار» صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم برای رسیدن به این تاثیر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه مواد مخدر نشان داده می‌شوند؟ خوددرمانی به چه معناست؟ آیا استفاده از مواد مخدر در اینجا عواقبی دارد؟
• موضوع‌های فیلم چیست؟ چرا شرکت‌ها و سازمان‌ها نسبت به افراد بی‌توجه به نظر می‌رسند؟ آیا واقعا سود را بر مردم ترجیح می‌دهند؟ چطور؟
• آیا در این فیلم به نمایش مثبت و متنوعی از شخصیت‌ها توجه کردید؟ چرا این موضوع در رسانه‌هایی که مصرف می‌کنیم، جنبه مهمی است؟
• جیمز هارپر یک قهرمان است؟ یک ضدقهرمان؟ یک الگو؟ یا چیز دیگری؟ چه تفاوت‌هایی بین این دسته‌بندی‌ها وجود دارد؟

والدین باید بدانند که «قراردادکار» یک فیلم اکشن/مهیج جدی در مورد یک گروهبان نیروهای ویژه آمریکا (کریس پاین) است که بدون حقوق بازنشستگی و مزایا اخراج می‌شود و مجبور است برای حمایت از خانواده‌اش به کار قراردادی خصوصی روی بیاورد. خشونت شامل اسلحه و تیراندازی، کشته شدن شخصیت‌ها، خون‌پاشی/زخم‌های خونین، انفجار، تعقیب، مبارزه، مشت‌زنی و ضربه زدن با سنگ است. یک کودک مجبور به خالکوبی می‌شود و درد را تحمل می‌کند. زبان فیلم شامل استفاده‌های مکرر از کلمه «فاک»، «شیت»، «مادر فاکر»، «خدا لعنتت کند» و موارد بیشتر است. مردان بدون پیراهن نشان داده می‌شوند، باسن برهنه یک مرد از دور در حال دوش گرفتن دیده می‌شود، یک زوج متاهل در آغوش هم می‌گیرند و می‌بوسند و صحبت‌های کوتاهی در مورد رابطه جنسی وجود دارد. شخصیت اصلی برای مدیریت درد دارو‌های مختلف مصرف می‌کند؛ و وقتی اخراج می‌شود به دلیل «دارو در سیستم بدنش» است. بزرگسالان نیز به طور معمول/اجتماعی آبجو می‌نوشند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلمی منصفانه و با بازی‌های خوب با مضامین بسیار مرتبط، این تریلر همچنین با لحنی غمگین و ریتمی متوسط گیر کرده است که متاسفانه هیجان یا احساسی کمی به داستان آشنای خود می‌آورد. اولین فیلم انگلیسی زبان کارگردان سوئدی، طارق صالح، پیمانکار در واقع درباره این است که بوروکراسی آمریکایی چگونه زندگی را قابل دور انداختن می‌داند، سود را بر مردم ترجیح می‌دهد و شرایطی را ایجاد می‌کند که به اقدامات شدیدی نیاز است. این موضوع به اندازه کافی واضح است، اما این پیام می‌توانست در ظرفی کمتر سنگین قرار بگیرد تا به بینندگان کمک کند تا آن را تا حدی درک کنند. مطمئنا پاین و سایر بازیگران بهترین تلاش خود را می‌کنند؛ ساترلند به عنوان مغز متفکر ماموریت تقریبا غیرقابل شناسایی است و ادی مارسان با تنها چند صحنه به عنوان یک نیروی ویژه تنها و تنها که به جیمز کمک می‌کند، کارهای قدرتمندی انجام می‌دهد.از نظر منفی، جیکابز کار زیادی جز بازی نقش همسر منتظر و نگران ندارد و انتخاب فاستر برای این نقش خاص تا حدودی تنبلانه و قابل پیش‌بینی است. همچنین، این فیلم لحن غم‌انگیزی دارد و ریتم کشنده‌ای دارد. به اندازه‌ای سریع است که در ۱۰۳ دقیقه تمام می‌شود، اما همزمان هم کند و هم نه به اندازه کافی کند به نظر می‌رسد. زمان کافی برای پرداختن به جزئیات یا لحظات و درک آن‌ها ندارد، اما هرگز ضربان قلب را هم تند نمی‌کند. صحنه‌های اکشن تکه‌تکه و بی‌روح هستند، در حالی که صحنه‌های پایانی بیشتر ناامیدکننده است و با یک پایان بعید و غیرقابل باور به پایان می‌رسد. مطمئناً در این فیلم در جایی در طول خط داستانی، فیلمی شایسته وجود داشته، اما نتیجه نهایی آن نیست.