میمون‌ها

در دهه ۱۹۶۰، سریال کمدی موقعیت مونکیز از تب بیتل‌ها الهام گرفت و ماجرای چهار جوان خوش‌تیپ و مودب را دنبال می‌کرد که در یک گروه موسیقی رو به رشد بودند و در کنار نواختن موسیقی، اوقات فراغت خود را در ساحل و تفریحات سالم می‌گذراندند. در هر قسمت، اعضای گروه، دیوی جونز، میککی دولنز، مایک نس‌میت و پیتر تورک، اوقات بیکاری خود را با شوخی‌های بامزه و ماجراجویی‌های بی‌ضرر، اما اغراق‌آمیز پر می‌کردند که در نهایت در مدت زمان ۳۰ دقیقه‌ای سریال حل می‌شد. هر قسمت همچنین شامل موسیقی گروه بود که علی‌رغم تشکیل فقط برای سریال، چند آهنگ پاپ-راک فولک مانند Daydream Believer و Pleasant Valley Sunday را در دوران اوج خود اجرا کردند. در نهایت، این گروه خیالی به یک گروه واقعی تور و ضبط آلبوم تبدیل شد و جایگاه خود را به عنوان همتایان بیتل‌ها (یا طبق نظر برخی، تقلیدهای غیراصیل) تثبیت کرد و به فرهنگ جوانان دهه ۱۹۶۰ جلب شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که این گروه قبل از برنامه تلویزیونی وجود نداشته است. آیا این موضوع باعث می‌شود که اعضای گروه کمتر به عنوان موسیقی‌دانان واقعی به نظر برسند؟ به نظر شما انگیزه‌های ایجاد هر دو گروه و برنامه تلویزیونی چه بوده است؟ آیا در دنیای رسانه و تلویزیون امروز، مشابهت‌هایی وجود دارد؟
• آیا تمایل بیشتری به خرید موسیقی یک گروه دارید اگر آنها را در تلویزیون ببینید یا فیلمی را تماشا کنید که ستاره آن شخصیت موسیقی مورد علاقه شماست؟ چرا یا چرا نه؟
• صنعت موسیقی امروز با سال‌های گذشته چه تفاوت‌هایی دارد؟ شباهت‌های گروه مانکیز با گروه‌های امروزی مثل جوناس برادرز چیست؟ موانع موفقیت آن‌ها در طول سال‌ها چگونه تغییر کرده است؟ آیا فکر می‌کنید یکی از این گروه‌ها شایستگی بیشتری برای شهرت دارد؟ چرا؟
• مونکیس و بیتلز را مقایسه و بررسی کنید. تجربه والدین با این دو گروه چگونه بود؟ چگونه شبیه و متفاوت هستند؟

والدین باید بدانند که شوخی‌های تکراری و موقعیت‌های احمقانه در این مجموعه تلویزیونی کلاسیک دهه ۱۹۶۰ احتمالا برای نوجوانان امروزی که به پیچیدگی نسبی برنامه‌های روز عادت کرده‌اند، خسته‌کننده خواهد بود. این مجموعه تلویزیونی واقع‌گرایانه نیست، اما هدف خود را به عنوان سرگرمی ساده و ملایم برآورده می‌کند. از نظر محتوا، چیزی فراتر از چند بوسه و تلمیح و استفاده از اسلحه و سایر سلاح‌ها به عنوان ابزار صحنه (اما هرگز برای آسیب رساندن واقعی استفاده نمی‌شوند) وجود ندارد، بنابراین اگر بتوانید نوجوانان و جوانان خود را متقاعد کنید که با شما تماشا کنند، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.

اشتباه نکنید: این نمایش قصد دارد که خنده‌دار باشد و اگر در مورد هدف آن تردیدی وجود داشته باشد، لباس‌های رنگارنگ و احمقانه و صحنه‌های کمدی سریع به زودی آن را برطرف می‌کنند. مانکیز در نمایش کمدی فیزیکی و شوخی‌های خود به خوبی درخشیده‌اند، به طوری که برای بینندگانی که سبک قدیمی نمایش یا عدم ارتباط آن با واقعیت را اذیت نمی‌کند، به طرز عجیبی دلپذیر است.ممکن است برای متقاعد کردن نوجوانان خود برای تماشای این برنامه کمی سخت باشد، اما اگر تماشا کنند، مطمئن باشید که محتوای نگران‌کننده‌ای وجود ندارد. بوسه‌های کوتاه، کمی شوخی و کنایه‌های ملایم و استفاده از سلاح به عنوان ابزار صحنه، بدترین موارد موجود در این برنامه هستند. و چه کسی می‌داند؟ شاید شما و فرزندانتان در برخی از آهنگ‌های این گروه که هنوز هم شنیده می‌شوند، اشتراک نظر داشته باشید.