داستان بلندبالا

در جایی در غرب آمریکا در سال 1905، در مکانی به نام دره بهشت، دانیل 12 ساله (نیک استال) از زندگی سخت خود به عنوان پسر یک کشاورز سخت‌کوش که به کارهای مزرعه گماشته شده، متنفر است. سپس او به‌طور مخفیانه پدرش را به یک جلسه از کشاورزان همکارش تعقیب می‌کند که وسوسه شده‌اند تا خانه‌های خود را به تپانچه‌های ترسناک و ثروتمند ساخت راه‌آهن از شرق صنعتی‌شده بفروشند. وقتی پدر دانیل مقاومت می‌کند و از زمین خود رانده می‌شود، مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و دانیل به عنوان یک فراری با سند مزرعه خانوادگی باقی می‌ماند. پدر دانیل به طور مداوم تلاش می‌کرد تا روحیه پسرش را با داستان‌های بلند شخصیت‌های مرزی مانند پل بونیان (الیور پلات) و پکوس بیل (پاتریک سوایزی) حفظ کند، و دانیل به طور شگفت‌انگیزی، این آیکون‌های اسطوره‌ای را در قالب انسان‌های واقعی می‌یابد که با او و همچنین جان هنری (روجر آرون براون) و کالامیتی جین (کاترین اوهارا) تعامل دارند. با این حال، این قهرمانان به نظر نمی‌رسد که با قرن بیستم هماهنگ باشند، و دانیل مشکلات خود را در زندگی با استانداردهای بزرگ و شگفت‌انگیز شخصیت‌های افسانه‌ای دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت‌های داستان‌های حماسی صحبت کنند، نه فقط آنهایی که در اینجا نمایش داده شده‌اند، بلکه در مورد شخصیت‌های تاریخی (و تخیلی) دیگر، عمدتاً از روزهای مرزی، که به جایگاه بزرگ‌تر از زندگی دست یافته‌اند، با فیلم‌هایی که با آن مطابقت دارند. در مورد دیوی کراکت، بیلی د کید، وایات ارپ، و نی‌هان‌بازو، یک قهرمان زیرک از قبایل بومی دریاچه‌های بزرگ، بحث کنید.
• تفاوت «فولکلور» با شخصیت‌های جاودانه و فراگیر ادبیات داستانی مثل تارزان، سوپرمن، یا خدمه سفینه فضایی انترپرایز چیست؟
• چه کسانی قهرمانان شما هستند؟ آیا شخصیت‌های داستانی هم در میان آن‌ها هستند؟ آیا افراد مشهور و سرشناس فعلی هم جزو قهرمانان شما هستند؟

والدین باید بدانند که خشونت (و تهدید به خشونت) در اینجا شامل تیراندازی، مشت‌زنی، احتمال له شدن توسط قطار و کلیشه‌ای قدیمی در فیلم‌ها که گیر افتادن در تنه درختی است که به سمت اره‌برقی می‌رود. پکوس بیل تکنیکی برای خلع سلاح حریفانش در نبردهای مسلحانه دارد که با شلیک به انگشت ماشه تفنگشان، آن را قطع می‌کند و ما دست‌کم یک انگشت بریده را در نمای نزدیک می‌بینیم. یک پدر به شدت زخمی می‌شود اما نمی‌میرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

هیچکس تَل تِیل را با کلاسیک جادوگر شهر اُز اشتباه نمی‌گیرد، هرچند که گاهی خط داستانی‌شان موازی است، اما اینکه این دو را بتوان در کنار هم نام برد، ستایشی است. تَل تِیل در واقع احساس بازگشت به سرگرمی‌های بی‌گناه، قوی و خانوادگی رده سنی G فیلم‌های قدیمی دیزنی را دارد، مثل ماجراهای خانواده سوئیسی رابینسون یا جزیره گنج (1950)، و از نظر ارزش‌های تولید عالی هم هم‌سنگ آنهاست (با مکان‌های فیلمبرداری در دره مونومنت، آریزونا). اما همچنین زیرمتنی زیرکانه پسا والت دیزنی هم دارد، که شبیه فیلم‌های وسترن «بالغ» (مثل باج و ساندنس کید) است، درباره «مرگ غرب».دانیال از پکوس و بونیان ناامید است. در میان خطوط تلگراف و اتومبیل‌های جدید، این غول‌های قرن نوزدهم تا حدودی نامناسب به نظر می‌رسند، نه آن کابوی فوق‌العاده و چوب‌بر اولترا که پسر تصور می‌کرد. دانیال همچنین آسیب‌پذیرتر و ناقص‌تر از بسیاری از بچه‌های سلولوئید است. بینندگان نمی‌دانند چه مقدار از داستان "واقعی" است و چه مقدار در ذهن او اتفاق می‌افتد، زیرا او برای تقویت روانی به بت‌های دوران کودکی خود مراجعه می‌کند.