زندگی کاغذی

مهمت (چاگاتای اولوسوی) مدیر بیمار انباری برای جمع‌آوری زباله در محله‌های فقیرنشین استانبول در سریال زندگی کاغذی (نسخه اصلی ترکی: کاغیتان حياتلار) است. او که خود در خیابان‌ها بزرگ شده، به‌نوعی مربی بسیاری از کودکان بی‌سرپرست در آن منطقه است. در مقابل، مردی پدرمآب به نام عمو تاحسین (تورگای تانولکو) از او و بهترین دوستش گونزالس (ارسین اریجی) مراقبت می‌کند. مهمت به این حمایت نیاز دارد زیرا سلامتی‌اش به‌طور فزاینده‌ای رو به وخامت است، در حالی که در انتظار پیوند کلیه‌ای گران‌قیمت است و برای آن پس‌انداز می‌کند. روزی پسربچه‌ای به نام علی (امیر علی دوغرول) در انبار ظاهر می‌شود که ظاهراً توسط مادرش فرستاده شده تا از دست ناپدری بدرفتارش فرار کند. مهمت با شور و شوقی به مراقبت از پسرک می‌پردازد و در این مسیر، سلامتی خودش و دوستی‌هایش را به خطر می‌اندازد زیرا وسواس فکری دارد که باید به درستی از پسرک مراقبت کند. وقتی مشخص می‌شود که او نمی‌تواند علی را نگه دارد، سعی می‌کند او را به خانه و نزد مادرش ببرد و داستان به سمت پیچشی جدید حرکت می‌کند.

• لطفاً توضیح دهید که در فیلم "زندگی‌های کاغذی" چه اتفاقی برای محمد افتاد؟ آیا پایان فیلم شما را شگفت‌زده کرد؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه فیلمبردار تضادهای شهر استانبول را در این فیلم به تصویر می‌کشد؟ آیا می‌توانید مثالی خاص بیاورید؟
• ترکیه کشوری است با تاریخ و فرهنگ غنی که در محل تلاقی آسیا و اروپا قرار دارد. از لحاظ جغرافیایی، ترکیه دارای مناظر متنوعی است، از کوه‌های سر به فلک کشیده و دریاچه‌های زیبا در شرق تا سواحل مدیترانه‌ای و اژه‌ای در غرب. این کشور دارای شهرهای باستانی و بناهای تاریخی بسیاری است که نشان‌دهنده تاریخ پرفراز و نشیب آن است. فرهنگ ترکیه نیز بسیار متنوع و رنگارنگ است و تحت تاثیر فرهنگ‌های مختلف آسیایی و اروپایی قرار گرفته است. مردم ترکیه به مهمان‌نوازی، صمیمیت و احترام به خانواده معروف هستند. موسیقی، رقص و هنر ترکیه نیز بسیار غنی و متنوع است و در سراسر جهان شناخته شده است. زبان ترکی، زبان رسمی ترکیه است که ریشه در خانواده زبان‌های ترکی دارد. این زبان دارای حروف الفبای لاتین است و به دلیل سادگی و آواشناسی منحصربه‌فرد، برای یادگیری آسان است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ترکیه، می‌توانید به منابع مختلفی مراجعه کنید از جمله کتاب‌های تاریخی و فرهنگی، وبسایت‌های معتبر گردشگری و فرهنگی، و همچنین مقالات علمی و پژوهشی. همچنین می‌توانید با مردم ترکیه صحبت کنید و از تجربیات و دانسته‌های آنها بهره‌مند شوید.
• چگونه در این فیلم از موسیقی برای القای حس صحنه‌های مختلف استفاده شده است؟ می‌توانید مثالی بزنید؟

والدین باید بدانند که «زندگی‌های کاغذی» فیلمی تاریک با صحنه‌ها و مضامینی خشونت‌آمیز و دشوار است که ممکن است برخی بینندگان را ناراحت کند. شخصیت‌های اصلی، زباله‌گردانی هستند که در خیابان بزرگ شده‌اند، از خانه‌های پرخاشگر فرار کرده‌اند یا والدینی غایب داشته‌اند. آنها یک خانواده موقتی تشکیل داده‌اند، جایی که مراقب یکدیگر هستند، تولدهای غیرواقعی را جشن می‌گیرند و از منافع یکدیگر دفاع می‌کنند. صحنه‌های فلش‌بک، پسری کوچک را در حال مورد آزار قرار گرفتن نشان می‌دهند، در حالی که مردی که پسری کبود را به سرپرستی قبول می‌کند، به نظر می‌رسد احساسات خود را از رها شدن و از دست دادن امید را به سرپرستی جدید خود منتقل می‌کند. آن مرد بسیار بیمار است و منتظر پیوند کلیه است. ما شاهد بی‌هوشی، استفراغ و پیچ و تاب او درد به دلیل سلامتی رو به زوالش هستیم که همچنین بیش از یک بار او را به اورژانس می‌فرستد. در یکی از صحنه‌های دیالیز، او لوله‌ای را از بازوی خود بیرون می‌کشد و خون را همه جا پاشیده می‌کند؛ دوستش مجبور می‌شود روی او بپرد تا او را پایین نگه دارد. درگیری‌ها بین مردان شامل مشت زدن، لگد زدن، چاقو و چوب است. مردی در خیابان مرده پیدا می‌شود. بچه‌ها با استنشاق چسب، سرخوش می‌شوند. بزرگسالان الکل می‌نوشند، گاهی اوقات بیش از حد، و سیگار و سیگار برگ می‌کشند. زبان در زیرنویس‌های انگلیسی فیلم ترکی شامل "کـسـتـن"، "گـوه"، "کـون"، "لعنتی"، "نامشروع"، "احمق"، "ابله"، "دیوانه"، "پـیـس/پیـس کردن" و "خدا" می‌شود.

این ملودرام ترکی با بازی‌های درخشان، داستانی تاثیرگذار با پایانی غافلگیرکننده و نگاهی جذاب به زندگی در استانبول، بینندگان را مجذوب خود می‌کند. هسته مرکزی فیلم و چیزی که از ابتدا تا انتها بیننده را درگیر خود نگه می‌دارد، رابطه شیرین بین شخصیت‌های اصلی فیلم «زندگی‌های کاغذی» (که با نام «کوچه رنج» نیز شناخته می‌شود، نام گویایی برای کوچه‌ای که محمد در آن زندگی می‌کند) است. اولوسوی به زیبایی نقش مردی بیمار با گذشته‌ای پراضطراب را ایفا می‌کند که آخرین تلاش او برای دستیابی به خوشبختی، علی دوست‌داشتنی است. احتمالاً برای این که بتوانند نقش مردی بیمار را که برای گذران زندگی در محله‌ای فقیرنشین در استانبول تلاش می‌کند، به خوبی ایفا کند، باید ظاهر او را که بازیگر و مدل تلویزیونی شناخته‌شده‌ای است، تغییر داده باشند. بهترین دوست او و مراقب همیشگی‌اش، گونزی، توسط آریچی کاریزماتیک بازی می‌شود که یک صحنه شاد رقص و آواز در حمام‌های عمومی راه می‌اندازد.فیلم به عمد تاریک به نظر می‌رسد، اگرچه حتی در روز، زمانی که نور مدیترانه‌ای آن را روشن می‌کند، حومه شهر که پر از اشغالگران و بچه‌هایی است که چسب می‌کشند، روشن و رنگارنگ است. شهر استانبول یک شخصیت اضافه در فیلم است، مطالعه‌ای در تضادهاست - با امواج لرزان در کنار آن، با پل‌های مدرن به هم متصل شده، پر از کافه‌هایی با ظاهر پاریس، و دعوت به نماز از طریق بلندگوها. این یک مکان است که در این روایت، مردان با محبت یکدیگر را "برادر" صدا می‌زنند، اما گروه‌هایی از پسران ظاهراً در خیابان زندگی می‌کنند، رها شده‌اند، گاهی اوقات از سوءرفتار فرار می‌کنند و به سمت مواد مخدر کشیده می‌شوند. یک موضوع تکراری در فیلم، نیاز پسران و مردان به یک مادر مهربان و محافظ است. موسیقی سنتی جوی نیز در چندین صحنه، از جمله یک سکانس ملانکولیک هنگام رانندگی از بخش اورژانس، حال و هوایی خاص ایجاد می‌کند، جایی که صدایی از رادیو می‌خواند: "من به سرنوشت بی‌رحم خود اعتراض دارم... به این رنج بی‌پایان." این موسیقی‌دان احساسات محمد را به طور دقیق به تصویر می‌کشد.