سفیدپوستان

دربارهٔ شیطنت‌های پشت صحنه در رستوران لوکس هتل خانه‌ای در حومه شهر، وایتس در واقع دربارهٔ رولند وایت (آلان دیویس) است، سرآشپز رستوران که بیشتر وقت‌ها حواسش جای دیگری است اما کاملاً قادر به خلق شاهکاری آشپزی است... اگر فقط به اندازه کافی اهمیت می‌داد. بقیهٔ خدمه شامل سرآشپز وفادار رولند، بِیب (دارن بوید)، مدیر رستوران کارولین (کاترین پارکینسون)، و تازه‌وارد جاه‌طلب اسکوس (استفن وایت) هستند که چشم به صندلی بیب دوخته است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌های کمدی‌های بریتانیایی و آمریکایی صحبت کنند. آیا طنز بریتانیایی ذاتاً متفاوت است؟ اگر این برنامه برای مخاطب آمریکایی بازسازی می‌شد، چه تغییراتی ایجاد می‌شد؟
• آیا پخش‌کنندگان بریتانیایی به‌طور کلی در پخش زبان‌های نامناسب و بدون سانسور در تلویزیون سهل‌گیرتر هستند؟ آیا آمریکا برای رقابت، استانداردهای خود را تغییر داده است؟
• چه چیزی باعث محبوبیت برنامه‌های تلویزیونی در مورد غذا و رستوران‌ها شده است، به خصوص در مورد برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی؟ چرا تماشای افرادی که غذا آماده می‌کنند، سرگرم‌کننده است، حتی اگر نتوانید طعم یا بوی آن را حس کنید؟

والدین باید بدانند که اگرچه محتوای این کمدی بریتانیایی که در رستوران اتفاق می‌افتد، نسبتا ملایم است، اما احتمالا برای کودکان و نوجوانان جالب نخواهد بود. برخی الفاظ قابل شنیدن (مانند «کاک»، «بلاکز» و «اس») به همراه کنایه‌های جنسی ملایم وجود دارد، هرچند بسیار ظریف است. همچنین بعد از کار، نوشیدن الکل به صورت اجتماعی وجود دارد، اما بسیار اندک است.

سفیدپوستان قبل از اینکه به هولو راه پیدا کند، در بریتانیا پخش شد. اما حتی در بریتانیا، نتوانست فصل دوم را تضمین کند، که عمدتاً به دلیل نقدهای متفاوتی بود که آن را به خوبی انتخاب شده و ساخته شده اما سرگرم‌کننده‌ای سرد توصیف کردند.ما هم به‌طور کلی چنین نظری داریم، اگرچه طرفداران غذا از جوک‌های غیراخلاقی درباره امعا و احشای حیوانات و عکس‌های وسوسه‌کننده غذاهای خوش‌رنگ و لعاب که به نظر می‌رسد قابل خوردن هستند، لذت می‌برند.