شرلوک هلمز

لرد بلک‌وود بریتانیایی خون‌آشام (مارک استرانگ) -- که علاقه‌ای به آیین‌های تاریک و ماوراءالطبیعه دارد -- به یک قاتل زنجیره‌ای تبدیل شده و لندن اواخر قرن نوزدهم را به وحشت انداخته است. شرلوک هولمز (رابرت داونی جونیور) -- کارآگاه تیزبین سر آرتور کانن دویل -- و همکارش دکتر واتسون (جود لا) وارد ماجرا می‌شوند و موفق به دستگیری بلک‌وود و زندانی کردن او می‌شوند. اما بعد از اعدام او، جسدش از قبرش ناپدید می‌شود؛ به نظر می‌رسد که او از مردگان برخاسته تا به دنبال هولمز برود. اما با واتسون که در آستانه نامزدی است و یک عشق قدیمی (راشل مک‌آدامز) که او را تحت فشار قرار می‌دهد، هولمز چه باید بکند؟ آیا قدرت استنتاج او می‌تواند او را از این مخمصه خطرناک نجات دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چگونه دیدگاه این فیلم در مورد شرلوک هلمز با فیلم‌های قبلی متفاوت است. چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان تصمیم گرفتند صحنه‌های اکشن و خشونت را بیشتر کنند؟ این موضوع چگونه تاثیر و جذابیت داستان را تغییر می‌دهد؟
• چطور هولمز به این نتایج می‌رسد؟ آیا واقعا می‌توانید این‌قدر اطلاعات را از یک مشاهده ساده (هرچند دقیق) استنتاج کنید؟ آیا می‌توانید به شخصیت‌هایی در سریال‌ها یا فیلم‌های امروزی فکر کنید که استنتاج‌های مشابهی انجام دهند؟
• چه چیزی باعث می‌شود دوستی خوبی و ماندگاری شکل بگیرد؟ آیا هولمز و واتسون در سطحی برابر قرار دارند، یا واتسون فقط دستیار هولمز است؟

والدین باید بدانند که شرلوک هلمز، برداشتی از گای ریچی، کارگردان، از افسانه مشهور ادبی/سینمایی کارآگاه است. در این فیلم رابرت داونی جونیور، جود لا و ریچل مک‌آدامز بازی می‌کنند و نسخه‌ای زمینی‌تر، پرزرق و برق‌تر و پرتحرک‌تر از داستان را نسبت به آنچه بیشتر ما عادت داریم، ارائه می‌دهد... که دقیقاً به همین دلیل نوجوانان از آن لذت خواهند برد. لندن خشن اواخر قرن نوزدهم، پس‌زمینه فیلم است و صحنه‌های اکشن فراوانی دارد — از صحنه‌های مشت‌زنی آهسته و خشن (بیشتر با خون و استخوان‌های شکسته) تا تیراندازی و انفجارهای بزرگ. همچنین صحنه‌های جنایی نسبتاً خونین (شامل تصاویری از اجساد، یکی با کرم‌های خزنده) و صحنه کوتاهی از هولمز برهنه (به جز بالش قرارگرفته به‌صورت استراتژیک) که به تخت‌خواب دستبند زده شده، و اشاره‌هایی به آیین‌های تاریک جوامع مخفی فرقه‌ای، سیگار کشیدن و نوشیدن وجود دارد. اما فحاشی در آن وجود ندارد و در نهایت فیلم دوستی نزدیک هولمز و واتسون را جشن می‌گیرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این سرگرم‌کننده است، سرگرمی ابتدایی. فیلم گای ریچی ظاهراً دربارهٔ یک کارآگاه است، اما در این نسخه، دربارهٔ دو دوست هم هست که یک عمر ماجراجویی داشته‌اند، و دوستی بین هولمز و واتسون را هم باورپذیر و هم قابل‌لمس نشان می‌دهد. دیدن داونِی جونیور و لاو سرگرم‌کننده است، در کنار هم؛ واتسونِ لاو در واقع در اینجا یک همراه ساده نیست. اگرچه هولمزِ داونِی جونیور به‌وضوح یک نابغه است، اما واتسون هم قابل‌توجه است و فیلم به خاطر همین خیلی بهتر است. و با این حال...شرلوک هلمز ظاهری خاکستری و خشن از لندن قدیم دارد و ریتچی، بدون تعجب، جنبه‌ای پرخاشگر به این مجموعه می‌دهد. (اشتباه نکنید، این مجموعه می‌خواهد یک مجموعه فیلم باشد—فیلم در جایی تمام می‌شود که قسمت بعدی می‌تواند به راحتی از همانجا شروع شود.) با اینکه ما تزریق آدرنالین را که کارگردان فیلم‌های تند و تیزی مثل راک‌ان‌رولا و اسنچ به افسانه هلمز می‌کند، می‌پسندیم، اما به نظر می‌رسد ریتچی تصمیم گرفته به جای آن یک فیلم ابرقهرمانی بسازد. تدوین سریع و توالی‌های اکشن مکرر فیلمبرداری شده‌اند مثل نسخه‌ای از مرد آهنی در دهه ۱۸۹۰. و مدل موهای دانی (و شاید واقعا در حال موشکنی باشیم) نامناسب به نظر می‌رسد، درست مثل بعضی از دیالوگ‌ها و فیلمبرداری‌های دیگر.